Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2020

 

Είχαμε έναν οικογενειακό γιατρό,
Θεός σχωρές τον. Ταξιδεύαμε, κάποτε,
από την Αθήνα στη Χαλκίδα με τρένο.
Ο γιατρός απέναντί μου,
δίπλα μου μία κυρία.
Κουβεντιάζαμε
γόνα με γόνα με την κυρία
και κάποια στιγμή σκύβει και με ρωτάει:
''Κυρ Γιάννη,
ο κύριος είναι γιατρός;''
''Ναι'', της λέω.
''Και είναι καλός;''
''Θαύμα είναι.
Μου έχει σώσει τη ζωή.
Κάποτε
αρρώστησα βαριά,
αλλά έλειπε στο Παρίσι
και σώθηκα!''
Έβαλε τα γέλια η γυναίκα
και γέλαγε σε όλο το ταξίδι.
Γιάννης Σκαρίμπας
............................................................
Πηγή:
Εφημερίδα Ελευθεροτυπία
Απόσπασμα από συνέντευξη
στον Δημήτρη Γκιώνη.

1 σχόλιο:

ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

Οι παλιότεροι,

τους θυμάμαι
πιτσιρικάς
να λένε...

άμα μπλέξεις
με γιατρούς...
και κούναγαν το
δεξί τους χέρι
με μιά χειρονομία
...όλο νόημα...

Μετά μπήκανε στη ζωή μας...με τόσους άλλους
που έφερε ...

η... εξέλιξις
και η
η... πρόοδος

και δέν σκοπεύουνε να βγούνε...
με το καλό...!

(ταλαίπωροι
ψιλικατζήδες οι
περισσότεροι, που
παλεύουν πλέον για την...επιβίωση...
αλλά έχει και κάτι
...
μεγαλοκαρχαρίες
...
...αδερφέ μου...)