ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ "ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ"

 

Μερικές σκέψεις και "διδάγματα" από τον κορωδο-ϊό...

Αγαπητέ Τρελογιάννη,

σκέφτομαι ότι η υπόθεση του κορωνοϊού μας δίδαξε,εντέλει, πολλά πράγματα και είμαστε "ευγνώμονες" στον διαβόητο ιό για αυτό. Θα γράψω τέσσερα μόνο, που μου έρχονται πρόχειρα στο μυαλό:

1. Οι υποχόνδριοι ξαφνικά βγήκαν από τις τρύπες τους και καταξιώθηκαν κοινωνικά. Ξέρω υποχόνδριους από χρόνια που ντρεπόντουσαν να δείξουν φανερά την υποχονδρίασή τους και τώρα, επιτέλους, το κάνουν ελεύθερα. Απενοχοποιήθηκαν, πρώτα απένταντι στον ίδιο τον εαυτό τους και έπειτα μπροστά στην κοινωνία. Όχι μόνο αυτό: Ενοχοποίησαν, με τη βοήθεια καθεστωτικών ΜΜΕ, ολόκληρη την κοινωνία, ζήτησαν, όπως η κολοβή αλεπού του μύθου, να γίνουμε όλοι υποχόνδριοι. Επειδή η υποχονδρίαση είναι πλέον το ηθικώς και πολιτικώς ορθό. 

Το δίδαγμά μας: Η προσοχή στην υγεία είναι υγιής συμπεριφορά, η υποχονδρίαση είναι ψυχοπαθολογία, ακόμα και αν το κράτος τη βαφτίζει "υπευθυνότητα".

2. Ο δυτικός, κυρίως, κόσμος φάνηκε πόσο εύθραστος είναι, πόσο φοβικός, πόσο υποκριτής. Άνθρωποι που έχωσαν τους γονείς τους ή τους άκληρους θείους σε γηροκομεία - προθαλάμους νεκροταφείου, τώρα ξαφνικά νοιάζονται μήπως οι γέροι κολλήσουν κορωνοϊό και τους χάσουν. Δεν αναφέρομαι σε ανθρώπους που μπήκαν σε γηροκομείο από πραγματική αδυναμία συγγενών να τους φροντίσουν, ή από απουσία συγγενών. Άλλοι δεν πήγαιναν να δουν τους γονείς τους, "για να μην τους κολλήσουν", αλλά έτρεχαν να εισπράξουν στα πεταχτά το χαρτζηλίκι. Υπάρχουν και αυτά, ναι...

Το δίδαγμά μας: Δεν είμαστε από από ζάχαρη να λιώσουμε, δεν είμαστε snowflakes (κατά το αγγλοσαξωνικόν). Είμαστε έμβια όντα, που παλεύουμε με ιούς, μικρόβια, ασθένειες, ατυχήματα, φθορά, αναπόφευκτο θάνατο... Άλλες φορές θα κερδίσουμε εμείς, άλλες φορές "αυτά". Όμως η ζωή μας δεν σταματάει στον τάφο, σε αντίθεση με όλα τα άλλα έμβια όντα (κάτι που ξέχασαν πολλοί "μενουμεσπιτάκηδες"εκκλησιαστικοί να μας πούνε...). Και βέβαια, κοιτάμε μέσα μας να δούμε πόσο υποκριτές είμαστε (και είμαστε σε μεγάλο ή μικρό βαθμό όλοι, σχεδόν).

3. Γνωστοί βιογράφοι αγίων γερόντων και αγίων επισκόπων ξαφνικά απογυμνώθηκαν. Τους απογύμνωσε το ντύσιμο της όψης με μία μασκούλα. Εδώ όμως φταίμε εμείς, οι καταναλωτές των  θρησκευτικών βιβλίων. Τα θρησκευτικά βιβλιοπωλεία, οι θρησκευτικοί εκδοτικοί οίκοι, τα μοναστήρια μας ας ανακαλύψουν και πάλι τους αυθεντικούς (το τονίζω) Πατέρες: Τη Φιλοκαλία, τον άγιο Ισαάκ τον Σύρο, την Κλίμακα, το Γεροντικό, τον αββά Δωρόθεο, τους Αποστολικούς Πατέρες, τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, τον άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο, χωρίς να ξεχνάμε τις Περιπέτειες ενός Προσκυνητή τους συγχρόνους αγίους Νικόλαο Βελιμίροβιτς, Σιλουανό, Σοφρώνιο, Πορφύριο, Παϊσιο, Ιωσήφ Ησυχαστή, αλλά και τον όσιο γέροντα Αιμιλιανό τον Σιμωνοπετρίτη και τη γερόντισσα Μακρίνα της Πορταριάς... 

Για να βιογραφήσεις έναν άγιο πρέπει να είσαι άγιος, τέλος... Ξαναδιαβάζουμε τον Βίο του αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ από τον άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς και αφήνουμε τις "περιπλανήσεις". Επειδή τινές πολύ "ωφελήθηκαν" ως βιογράφοι αγίων γερόντων, αλλά δεν γνωρίζω εάν οι αναγινώσκοντες πόσο και πώς ωφελήθησαν. 

Το δίδαγμά μας:  Να προσέχουμε τι διαβάζουμε (και πού χαλάμε τα λεφτά μας...). Να ξαναεκδώσουν οι θρησκευτικοί εκδοτικοί οίκοι επιλεγμένα ανθολόγια από μεταφρασμένα πατερικά έργα σε μικρό σχήμα, 100-150 σελίδες, ευανάγνωστα, με προσιτή τιμή, ει δυνατόν με θεματικό ευρετήριο. Και ας προτιμήσουμε αυτά, τα πραγματικά πατερικά βιβλία.

4. Μην πιστεύετε ότι όποια γριά πάει εκκλησία την Κυριακή και κάνει καμία ψευτομετάνοια είναι πραγματικά πιστή. Γριά που πάει να "προσκυνήσει" την Παναγία την Παρηγορήτρια στον Βύρωνα, με τα δάκρυα νωπά πάνω στην εικόνα, και φοράει μάσκα, έχει θέμα με την πίστη της. Έχει σχέση συναισθηματική με τον Χριστό, όπως και εγώ και πολλοί άλλοι, όχι πνευματική. Πάνω από όλα νοιάζεται για την "αιωνιότητα" της ζωούλας της ετούτης εδώ, όσα χρονάκια της απομένουν. 

To δίδαγμά μας: Ας παρακαλέσουμε τον Κύριο να μας δίνει πίστη, πολλή πίστη, δυνατή πίστη. Διότι και εγώ που τα γράφω αυτά δεν ξέρω πόση έχω και ας με ελεήσει ο Θεός.

Προσευχή, αδελφοί, να μας δίνει ο Χριστός πίστη, μετάνοια, υπομονή, ταπείνωση, αγάπη....

Συγχωρέστε με για το θράσος μου.

Ι.