Ο Αθηνών Ιερώνυμος, το λευκό πιόνι στο Ουκρανικό

Γράφει ο Μέτοικος 

Η υπεράσπιση της αλήθειας, με δημόσιες τοποθετήσεις από τον Μητροπολίτη Κυθήρων Σεραφείμ αφήνει βάσιμες ελπίδες πως, το δέντρο της Ορθοδοξίας δεν μπορούν να το ριζοτομήσουν οι ανθέλληνες οπαδοί του Διαχριστιανικού και Διαθρησκειακού Οικουμενισμού.
Ομοίως, όσα και αν ρίξουν στα κλαδιά του θρύψαλα πλίνθων και κεράμων, αυτά θα καρποφορούν!
Η νέα υπουργός Παιδείας κ. Ν.Κεραμέως μετατρέπετε σε κακοψημένο «κεραμίδι» προστασίας της παιδείας των ελληνοπαίδων. Γρήγορη στις αποφάσεις αποδοχής της «ανεξάρτητης» αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, που αποφάνηκε για την αντισυνταγματικότητα! ενός θεμελιώδους στοιχείου της ταυτότητας των Ελλήνων, σκεπτική και προβληματισμένη όταν το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφασίζει για το ανθελληνικό περιεχόμενο του μαθήματος των θρησκευτικών, που πρέπει και οφείλει να «αποβλέπει στην ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης των ορθόδοξων μαθητών».
Εμβόλιμα σημειώνεται πως, ορίζοντας το μάθημα των θρησκευτικών «ως μια άσκηση αγάπης με τα μάτια στραμμένα στον κόσμο και όχι στον εαυτό μας» παρέμβαση έκανε στο θέμα της αποφάσεως του Σ.τ.Ε και ο φιλοοικουμενιστής επίσκοπος Αλεξανδρουπόλεως. Το «Βδέλυγμα σε τόπο άγιο», είναι τίτλος επιφυλλίδας του νέου οφφικιάλιου του Οικουμενικού Πατριαρχείου κ. Χ.Γιανναρά, όπου ο νεονικολαΐτης διανοούμενος περιγράφει τα προσόντα προαγωγής και μεταμόρφωσης ενός «συμπλεγματικού χωριατόπουλου» σε «θλιβερό σπιθαμιαίο υπερευνοημένο μεγιστάνα», τουτέστιν επίσκοπο!
Για το άρθρο αυτό ο επίσκοπος Αλεξανδρουπόλεως προτίμησε την οδό της «παραλυτικής ατολμίας» και σιώπησε. Λάλος όταν υπερασπίζεται τον οικουμενισμό, υποδεικνύει στην Υπουργό Παιδείας πως: «Τα σχολεία μας δεν χρειάζονται ούτε κατηχητές ούτε απολογητές»! χρειάζονται καιροσκόπους «καθηγητές επιστήμονες θεολόγους που θα διδάσκουν ένα μάθημα γνώσης, ένα μάθημα πολιτισμού… ένα μάθημα ως μια άσκηση αγάπης με τα μάτια στραμμένα στον κόσμο και όχι στον εαυτό μας»!
Τοποθέτηση σύμφωνη με την όλη οικουμενιστική πολιτεία του επισκόπου Αλεξανδρουπόλεως, που ανερυθρίαστα θεωρεί την Αγία Γραφή κοινωνική σύμβαση, το περιεχόμενο της οποίας αλλάζει με αποφάσεις γενικών συνελεύσεων.
Στο προκείμενο!
Αξίζει προσοχής και επαίνου η διακηρυγμένη πρόθεση του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη Κυθήρων κ. Σεραφείμ να ενημερώσει το χριστεπώνυμο Ποίμνιό του αντικειμενικά για όλες τις πτυχές του Ουκρανικού ζητήματος, που διαίρεσε την Ορθόδοξη Εκκλησία με αποκλειστική ευθύνη του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως κ.Βαρθολομαίου.
Ασφαλώς, η ελπίδα πως θα βρεθούν μιμητές του υπάρχει, αλλά είναι βέβαιο πως οι ψευδεπίσκοποι θα αναλάβουν άμεση δράση για αμαύρωση των προθέσεων και παραποίηση της αλήθειας, που ευθαρσώς παρουσίασε ο Μητροπολίτης Κυθήρων κ.Σεραφείμ.
Όμως, τα γεγονότα που περιγράφει ο άγιος Κυθήρων φωτίζουν το σκοτεινό παρασκήνιο και τις κατευθυνόμενες «προτάσεις» των οφφικιάλιων του πρωτόθρονου πατριαρχείου όπως και, κυρίως, την απροκάλυπτη παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως στην «καρδιά» της Εκκλησίας της Ελλάδος, τουτέστιν στην Δ.Ι.Σ.
Επιπρόσθετα, η προσεκτική μελέτη της έγγραφης παρέμβασης για το Ουκρανικό ζήτημα του Επισκόπου Κυθήρων κ.Σεραφείμ, αποκαλύπτει πως ο Αθηνών κ.Ιερώνυμος είναι το λευκό πιόνι στην σκακιέρα των γεωπολιτικών παιχνιδιών που, με περισσή αφροσύνη έμπλεξε το Φανάρι και, οι ισχυροί του αιώνος τούτου του απαταιώνος θα τον «θυσιάσουν» ως «χίμαρον τον περί αμαρτίας» για να σωθεί ο «ηγεμόνας–Πρώτος» από τις έως τώρα πολιτικά υποδεικνυόμενες  κινήσεις και εκκλησιολογικά παράνομες αποφάσεις του. 

Κατ’ αρχάς, η διαβεβαίωση του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη Κυθήρων κ. Σεραφείμ πως: «Οι Σεβ/τοι άγιοι Αδελφοί των καλουμένων «Νέων Χωρών» [της 162^ης Συνοδικής Περιόδου]αποφάσισαν δια τα απεριόριστα δικαιώματα του κ. Βαρθολομαίου» δεν προκαλεί καμιά έκπληξη αφού, αυτοί «Οι θρησκευτικοί υπάλληλοι του κράτους [που] εκλέγονται μόνο με παρασκήνιο» αυτές οι «σερνάμενες κάμπιες» που από «ασήμαντα, καλογεροφορεμένα «παπαδάκια» μεταμορφώθηκαν ακαριαία σε πρίγκηπες [και] έγιναν αφέντες [και], δεσπότες [που] «όλοι γονατίζουν μπροστά τους και τους προσκυνούν», κατά την ισοπεδωτική επί δικαίων και αδίκων κρίση του νεονικολαΐτη οφφικιάλιου του Οικουμενικού Πατριαρχείου κ.Χ.Γιανναρά, δεν υπήρχε περίπτωση να αρθρώσουν γνώμη διαφορετική από την θέληση του κ. Βαρθολομαίου, όχι γιατί δεν είναι ικανοί, αλλά γιατί γνωρίζουν πως ο «ηγεμόνας–Πρώτος» κάνει εύκολα πράξη το «Μισών εφίλει, φιλών επώλει» και αφού έγιναν, πάντα κατά τον υπερβολικό κ. Χ.Γιανναρά «από σερνάμενες κάμπιες χρυσοστολισμένες πεταλούδες» λογικό να φοβούνται μην κάψουν τα φτερά τους, όπως ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος από την «φλογισμένη αγάπη» του κ.Βαρθολομαίου. 

Αυτοί οι «χθεσινοί «Μήτσοι», «Κώτσοι» ή «Παναγήδες» [κατά την επιβραβευμένη από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο κρίση του κ. Χ.Γιανναρά με το οφφίκιο του Άρχοντος Μεγάλου Ρήτορος, που] ντύνονται ακέραιη τη στολή τού άλλοτε απόλυτου μονάρχη της «οικουμένης»: Σάκο αυτοκρατορικό και μανδύα με «ουρά», μίτρα και σκήπτρο επίσης του «άρχοντος και δεσπότου βασιλέως», με τον διάκονο να του κρατάει την «ουρά». Αυτά όλα, με καταιγιστικούς τους πολυχρονισμούς και άφθονο το θυμίαμα, όχι στον καθεδρικό, της πρωτεύουσας του κράτους ναό, αλλά και στο τελευταίο κουτσοχώρι όπου ιερουργεί «δεσπότης», παρέλαβαν στις αρχές του ενεστώτα χρόνου «Πατριαρχικά Γράμματα» που τους καλούν να αποδεχθούν «ουχί βεβαίως προς κύρωσιν αυτών» αλλά με αίσθηση «ευθύνης της αφομιώσεως των προεκτειθεισών αληθειών»! τα όσα αντιεκκλησιαστικά έγιναν την ημέρα των Θεοφανείων στην Κωνσταντινούπολη, τουτέστιν την συνπροσευχή με σχισματικούς και αχειροτόνητους Ουκρανούς ρασοφόρους, την παράδοση του τόμου αυτοκεφαλίας σε Ουκρανική σέχτα ρασοφόρων και, δυστυχώς, τον αποκεφαλισμό της ομόνοιας στην Εκκλησία του Χριστού. 

Προφανώς, ανάμεσα στις πράξεις και αποφάσεις του «ηγεμόνα–Πρώτου», που πρέπει να αποδεχθούν χωρίς αντιρρήσεις οι υπό την απόλυτη εξουσία του υποτελείς επίσκοποι των «Νέων Χωρών» είναι και η μετάληψη των Αχράντων Μυστηρίων στον ουνίτη Πέτρο Ποροσένγο από τον κ. Βαρθολομαίο. Ως εκ τούτου, αναμένεται προσεχώς η κάθοδος των Ούννων ουνιτών στα λαγκάδια της βορείου Ελλάδος για κοινωνία και συνπροσευχές.
Οπότε, για ποιους λόγους ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος ανέχεται την απροκάλυπτη αυτή επέμβαση του κ. Βαρθολομαίου στην Εκκλησία της Ελλάδος;
Πως είναι δυνατό να καλούνται ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος να αποδεχθούν γεγονότα, που τυπικά αποφάσισε μια άλλη Σύνοδος και όχι η Σύνοδος στην οποία ανήκουν;
Είναι κάτι πολύ παραπάνω από ιταμή πρόκληση, είναι προσβολή και απαξίωση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και του Προέδρου της η δημόσια επιβράβευση κάποιου «υψηλόβαθμου θρησκευτικού υπαλλήλου» από τον Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως, για την εφαρμογή στον ελλαδικό χώρο αποφάσεων μιας άλλης «Συνόδου»!
Γιατί ο κανονικά ανύσταχτος φύλακας της Ορθόδοξης Ελληνικής Εκκλησίας, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος φέρεται ωσάν να «καθεύδει υπό μανδραγόραν»;
Ενδιαφέρον, εξαιρετικό ενδιαφέρον στην δημόσια ενημέρωση του χριστεπώνυμου Ποιμνίου τού Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη κ. Σεραφείμ παρουσιάζει η διευκρίνιση πως η Δ.Ι.Σ δεν έδωσε «λευκή επιταγή» στον Αθηνών κ.Ιερώνυμο για να κάνει τράμπα, παραδείγματος χάριν, του κτήματος Προμπονά με την αποδοχή των σχισματικών Ουκρανών σε εκκλησιαστική κοινωνία, αλλά του «ανέθεσε με εμπιστοσύνη την πρωτοβουλία του έμφρονος χειρισμού του και όχι να αποφασίσει εξ ονόματός της»! κάτι παντελώς διαφορετικό από την ανακοίνωση της Δ.Ι.Σ όπου αναγνωρίζεται «το προνόμιο του Προκαθημένου της Εκκλησίας της Ελλάδος να χειρισθεί περαιτέρω το ζήτημα της αναγνωρίσεως της Εκκλησίας της Ουκρανίας».
«Η εσπευσμένη επίλυσις του [ουκρανικού] υπό την πίεσιν κοσμικών παραγόντων, των ισχυρών της γης, και διά την προώθησιν γεωπολιτικών και γεωστρατηγικών σχεδίων εδίχασε βαθύτατα τον Ουκρανικό λαό» τονίζει ο άγιος Κυθήρων, κάτι βεβαίως που ο κόσμος το ‘χει τούμπανο, με εξαίρεση τους οφφικιάλιους και κλακαδόρους του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, που πιστεύουν πως «ο νεο-Κυναίγειρος και νεο-Κυρηναίος του Οικουμενικού Θρόνου», απεκατέστησε το από αιώνων «σχίσμα» στην ουκρανική Εκκλησία.
Αξιοσημείωτο ενδιαφέρον παρουσιάζει και το υπ’ αριθμ. 308/29-5-2019 έγγραφο του αγίου Κυθήρων προς τον Μακαριότατο Πρόεδρο της Εκκλησίας της Ελλάδος, όπου αποκαλύπτετε πως η επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως στην Ελλάδα με το πρόσχημα εγκαινιασμού του έργου Προνοιακής Υποστηρίξεως «Άγιος Πορφύριος» είχε συγκεκριμένους λόγους ευθέως σχετιζόμενους με την κυοφορούμενη απόφαση αναγνώρισης των σχισματικών Ουκρανών από την Εκκλησία της Ελλάδος. 

Γράφαμε σε άρθρο στην katanixi.gr στις αρχές Μαΐου του 2019 πως «Σήμερα, με πρόσχημα την προβολή του προσωπείου φιλοπτωχείας του κ. Ιερωνύμου «βάπτεται κάλαμος αποφάσεως, παρά κριτών αδίκων» της Ορθοδόξου Εκκλησίας και πως, όσα φιλιά και εάν ανταλλάξουν [οι Αρχιεπίσκοποι Ιερώνυμος και Βαρθολομαίος] μόνο αγάπης ασπασμοί δεν θα είναι!
Και πράγματι, κατά τη διάρκεια της πρόσφατης παραμονής του κ. Βαρθολομαίου στην Αθήνα βάφτηκε «κάλαμος αποφάσεως, παρά κριτών αδίκων» αφού τα μέλη των δυο Συνοδικών Επιτροπών [Δογματικών και Νομοκανονικών Ζητημάτων και των Διορθοδόξων και Διαχριστιανικών Σχέσεων] «κεχωρισμένα και από κοινού» έκαναν «συσκέψεις επί συσκέψεων» «προκειμένου να τοποθετηθή εκατέρα τούτων και αμφότεραι διά κοινού κειμένου επί του φλέγοντος Ουκρανικού ζητήματος»! στην Δ.Ι.Σ της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Οι συσκέψεις αυτές έγιναν παρουσία του κ.Βαρθολομαίου ή ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως υποδείκνυε την πρόοδο και διαμόρφωση του τελικού κειμένου;
Εξανίσταται και απορεί ο Μητροπολίτης Κυθήρων κ. Σεραφείμ πως «είναι δυνατόν εις λαϊκός, όσην λιπαράν επιστημονικήν και θεολογικήν γνώσιν και αν έχῃ, να αποφανθή εφ’ ενός τόσον ευαισθήτου κανονικού και εκκλησιολογικού ζητήματος, όταν μάλιστα ακοινώνητοι – σχισματικοί, καθηρημένοι και αναθεματισμένοι Επίσκοποι «εχειροτόνησαν», μετά τας ως άνω σοβαρωτάτας εκκλησιαστικάς ποινάς, ετέρους «Επισκόπους».
Γιατί απορεί; Ο κ. Β.Φειδάς, οφφικιάλιος του Οικουμενικού Πατριαρχείου από το 1998 όταν φορά την ιδιότητα του καθηγητού αποφαίνεται πως «την διεκδίκησιν του εκκλήτου οι κανόνες θ΄ και ιζ΄ [ της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου] δεν θεμελιούν κανονικώς», ενώ όταν λειτουργεί ως πραγματογνώμονας της Εκκλησίας της Ελλάδος αποφασίζει, για λογαριασμό του Φαναρίου, ότι «Η μεταγενεστέρα πράξις της Εκκλησίας ευνοεί την διεκδίκησιν του εκκλήτου»! δηλαδή, το εθιμικό δίκαιο που διαμορφώθηκε τα χρόνια της οθωμανικής σκλαβιάς είναι ισχυρότερο από τους Ιερούς Κανόνες, που θέσπισαν οι Πατέρες της Ορθοδόξου Εκκλησίας!
Είναι προφανές πως ο κ. Φειδάς ηθελημένα αγνοεί το τέλος της οθωμανικής τρομοκρατίας, που ήρθε χάρις στον αγώνα και τους ποταμούς αίματος εκατοντάδων χιλιάδων «ξεβράκωτων» αγωνιστών του 1821 εδώ και 200 χρόνια!
Τέλος, για το κραυγαλέο ολίσθημα του κ. Ιερώνυμου αναφορικά με τη σχισματική «εκκλησία» των Σκοπίων οψόμεθα.
πηγή