Στον απόηχο των Χριστουγέννων κάποιες σκέψεις περί άθεων.

Εξηγώ, για να μην παρεξηγηθώ, ότι κατά τη γνώμη μου, υπάρχουν δύο κατηγορίες άθεων. Στην πρώτη, την οποία αποδέχομαι, ανήκουν οι κατά συνείδηση άθεοι. Πρόσωπα αξιοπρεπή και αξιοσέβαστα, τα οποία δεχόμενα την υποκειμενικότητα της πίστης, ή της αθεϊας ως προσωπικής επιλογής, τηρούν τους κανόνες της ευγένειας και της κοινωνικής ευπρέπειας στις συναναστροφές με ανθρώπους, που συμβαίνει να πιστεύουν στον Θεό. Δεν αντιδικούν συνεχώς προκειμένου να αποδείξουν το υποτιθέμενο δίκιο της δικής τους επιλογής. Δεν κομπάζουν για την "ανωτερότητα" της δικής τους άποψης, θεωρώντας ότι όσοι πιστεύουν είναι ανόητοι και κατωτέρας αντίληψης. Δεν λοιδορούν την πίστη των άλλων και δεν κυνηγούν "ανύπαρκτα", όντα αφού δεν τα πιστεύουν. Αντίθετα, ως αληθινοί άθεοι, δείχνουν κατανόηση και φιλοφροσύνη. Τις ημέρες των μεγάλων εορτών, που η πλειονότητα της κοινωνίας βρίσκεται σε μια ατμόσφαιρα θρησκευτικού εορτασμού, με ανταλλαγές ευχών και καλή διάθεση, υπομένουν καρτερικά να περάσουν οι 2-3 ημέρες, πριν όλα επιστρέψουν στους καθημερινούς ρυθμούς. Μάλιστα, για να συμμετέχουν στην κοινή χαρά, έστω και ως άθεοι, εύχονται στους άλλους "Καλές γιορτές", αντί για "Καλά Χριστούγεννα". Δεν απαξιούν να επωφεληθούν της ξεκούρασης των αργιών που απολαμβάνουν εξαιτίας της θρησκευτικής εορτής, ούτε λένε όχι σε ένα πλούσιο εορταστικό τραπέζι. Το απολαμβάνουν όπως όλοι.


Στη δεύτερη κατηγορία, είναι αυτοί που θα τους ονόμαζα "άθεους των Χριστουγέννων και του Πάσχα". Μια ετερόκλητη σύνθεση επιφανειακών ανθρώπων, με πολυποίκιλα κίνητρα και διαφορετικές αιτίες αθεΐας. Από ανεκπλήρωτα όνειρα, μέχρι και απόρριψη του Θεού υπό τη μορφή εκδίκησης για όσα άσχημα τους συμβαίνουν. Αυτή, αν και περιστασιακή είναι μια εξόχως επιθετική κατηγορία άθεων. Εμφανίζονται πάντα λίγο πριν και κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων και του Πάσχα. Με ασπίδες τον δήθεν ορθολογισμό και την επιστήμη, αρχίζουν να αντιδικούν και να ερίζουν με μακρούς και μάταιους διαλόγους κουφών, εναντίον του θρησκευτικού συναισθήματος των πολλών. Με τον εγωισμό ότι ανήκουν σε μια ανώτερη ελίτ αντίληψης, εισβάλλουν κυριολεκτικά στα χρονολόγια άλλων, για να αφήσουν σε ένα σχόλιο την χολή του ξερόλα. Δε σέβονται τίποτα. Ασχολούμενοι όμως με το να πείσουν ότι δεν υπάρχουν τα "ανύπαρκτα", δείχνουν το ακριβώς αντίθετο.
Η μιζέρια τους επιτίθεται μόνο στην χαρά των άλλων. Ο μίζερος θέλει να είναι όλοι έτσι. Τώρα τα Χριστούγεννα, εκτός από αθεοταλιμπάν, θα τους ταίριαζε και ο χαρακτηρισμός "Καλικάντζαροι". Όπως και το "βρεφοκτόνοι Ηρώδηδες", εφόσον καταδιώκουν το βρέφος στην καρδιά των υπολοίπων. Τους καταλαβαίνω όμως. Η δαιμονική τους αθεΐα τέτοιες ημέρες παροξύνεται και φρίττει. Θα τη νιώθουν σαν ένα εσωτερικό γαργάλημα που πρέπει να ξυστεί, η σαν βήχας που πρέπει να βγει.
  Αναρωτηθείτε σε ποια κατηγορία άθεων ανήκετε;

Γ.Γ.Γ.

μας τόστειλε το mail