Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου 2017
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ
ΟΤΙ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗ
αλλά μην νοιώθετε «λύπη»
που αντιγράφουμε τα δικά σας ,
χωρίς να σας ρωτήσουμε...
Για την παράγκα μας
είναι γ ε λ ο ι ό τ η τ α η λεγόμενη
«δεοντολογία περί πνευματικών δικαιωμάτων!»
1 σχόλιο:
"Στο μεταξύ ο γέροντας μέσα προχώρησε, όπου συνήθιζε ο Αχιλλέας να κάθεται, του Δία φιλητός. Τον βρήκε εκεί..μόλις που είχε αποδειπνήσει κι αποπιεί-ήταν στρωμένο ακόμη το τραπέζι.
Δίχως εκείνοι να το πάρουν είδηση, βρέθηκε μέσα ο μέγας Πρίαμος, κοντά του στάθηκε, του άγγιξε τα γόνατα, ασπάστηκε τα χέρια του, τα φοβερά, αντρόφονα εκείνα χέρια, που είχαν σκοτώσει τόσους γιους του.
..έκθαμβος ο Αχιλλέας έμεινε, μπροστά του βλέποντας θεόμορφο τον Πρίαμο-οι άλλοι γύρω σάστισαν, κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον. Οπότε ο Πρίαμος παρακαλώντας, άρχισε να μιλά: "Θυμήσου τον πατέρα σου, θεοτικέ Αχιλλέα, τα ίδια χρόνια έχουμε, περνώντας τώρα το κατώφλι των έρμων γερατειών. Για τον Έκτορα με βλέπεις τώρα εδώ, στων Αχαιών τα πλοία, ικέτη σου, με λύτρα αμέτρητα να τον λυτρώσεις..εγώ που βάσταξα όσα δεν βάσταξε άλλος θνητός, τώρα το χέρι μου στο στόμα του φονιά των γιων μου απλώνω."
Έτσι μιλώντας, στον Αχιλλέα άναψε πόθο θρηνητικό για τον δικό του τον πατέρα και πιάνοντας το χέρι του Πριάμου, ανάλαφρα σπρώχνει τον γέροντα. Οι δυο μαζί αναθυμούνται: τον Έκτορα ο ένας, άγριο μαχητή..ο Αχιλλέας έκλαιγε τη μια για τον πατέρα του, την άλλη για τον Πάτροκλο.
"Λύσε τον πρώτα, μην αργείς, για να τον δουν τα μάτια μου...κι είθε να φτάσεις στην πατρίδα σου γερός, που μ' άφησες κι εμένα ζωντανό, να βλέπω ηλίου φως."
Λοξά τον κοίταξε ο Αχιλλέας τον Πρίαμο, αντιμιλώντας: "Μη μ' ερεθίζεις άλλο γέροντα, το 'χω κι εγώ στον νου μου τον Έκτορα να τον λυτρώσω..."
Τότε οδυρόμενος στον ακριβό του φίλο ο Αχιλλέας φώναξε:
"Πάτροκλε, μην αγανακτείς, ανίσως και στον Άδη μάθεις πως λύτρωσα τον θείο Έκτορα και πως τον επιστρέφω τώρα στον πατέρα του..Θα 'χεις υπόσχομαι, κι εσύ το μερτικό, όπως αρμόζει."
Δημοσίευση σχολίου