Σάββατο 26 Αυγούστου 2017

o άγιος των μικρών πραγμάτων

Είναι σα να  έχεις ένα καλό φίλο.
Ένα μεγαλύτερο αδελφό, συνοδοιπόρο στην απλή, αστική , συνήθη καθημερινότητα.
Ένα ταπεινό διακονητή, πρόθυμο να υπακούσει σε παρακλήσεις
ο οποίος έχει αναλάβει ,κατά τις βουλές του Θεού, να βοηθά στα μικρά τού βίου .
Λόγου χάρη, ετοιμάζεσαι να φύγεις για τη δουλειά και ψάχνεις τα κλειδιά του αυτοκινήτου,
Γυρνάς τον κόσμο ανάποδα και δε φαίνονται πουθενά.
΄Ώσπου τολμάς , για μυριοστή φορά, να απευθυνθείς στο παλληκαράκι του Χριστού:
«Άγιε μου Φανούριε, φανέρωσε τα και θα σού ανάψω ένα κεράκι»
Κι ενώ  βλέπεις το ρολόι να τρέχει και σε τρώει η αγωνία...
τσουουούπ, νάτα !!! τα κλειδιά μπροστά σου, εκεί,
πάνω στο τραπέζι όπου έψαχνες πριν λίγο, ερεύνησες επίμονα  και δεν υπήρχε τίποτα !!!
Μιάν άλλη φορά, το τάμα μπορεί να είναι  η ανάγνωση  μιάς  παράκλησης ,
o κόπος λίγων μετανοιών,
μια φανουρόπιττα ή ένα προσκύνημα σε  εκκλησία του αγίου.
Καλόβολος και γλυκύς ο άγιος Φανούριος δεν παρεξηγείται ακόμα κι όταν το τάμα δεν εκπληρωθεί στην ώρα του.
Με το πέρασμα των χρόνων και την εμπειρία καταλαβαίνεις πως   και  όταν αργεί να απαντήσει στο αίτημα σου, έχει τους λόγους του.
Ακόμα κι αν αυτό που ζητάς  δεν εμπίπτει στις «αρμοδιότητες» του , θα βάλει το χέρι του να γίνει το καλύτερο  ...
Φτάνει να διατηρηθεί  η σχέση με το πρόσωπο του αγίου και δι αυτού η μνήμη του Θεού στις ζωές των αγχωμένων ανθρώπων.
Ταπεινώθηκε τόσο, ώστε, εμφανισθείς σε χριστιανό, ζήτησε από τους πιστούς να εύχονται για την ανάπαυση της ψυχής της ασεβούς μητέρας του, κάθε φορά που θα τον επικαλούνται κι εκείνος θα αναταποδίδει την αγαθή τους πρόθεση.
Κι αυτή η προσωπική σχέση , που βιώνεται ολοζώντανη από τον λαό του Θεού   , ήταν που επέβαλε την θέσπιση και διάδοση της τιμής του αγίου μας  παρά τις διαφωνίες κάποιων υψηλά ισταμένων κληρικών.
                                
Σε αυτό τον μεγαλομάρτυρα , τον απλό και ήσυχο σαν φωνή αύρας λεπτής ,τον άγιο των μικρών πραγμάτων , είναι χαρισμένη, με πολύ τρυφερότητα και σέβας, τούτη  η εγγραφή.
Ψιθυρίζοντας το απολυτίκιο του,«Ουράνιον εφύμνιον εν γη τελείται λαμπρώς, επίγειον πανήγυριν νυν εορτάζει φαιδρώς, αγγέλων πολίτευμα, άνωθεν υμνωδίαις ευφημούσι τους άθλους, κάτωθεν Εκκλησία, την ουράνιον δόξαν. Ην εύρες πόνοις και άθλοις τοις σοις, Φανούριε ένδοξε».
εύχομαι ο άγιος Φανούριος να φανερώνει σε όλους μας πράγματα, πρόσωπα και διαδρομές που μάς οδηγούν σε  καταλλαγή και  αγάπη του Θεού.
Χρόνια πολλά, ο άγιος βοήθεια σε όλους... συντρόφους,φίλους και ενοχλουμένους.
 

Κλίκ και εδώ:Ο άγιος Φανούριος ο θαυματουργός-φανουρόπιττα

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ωραίο κείμενο που εκφράζει απόλυτα αυτόν τον ωραίο άγιο. Δρα αστραπιαία μόλις τον φωνάξεις, ακόμα κι όταν δεν διστάζεις να τον ενοχλήσεις για κάτι ασήμαντο. Μου βρήκε πολλά χαμένα και του έκανα πολλές, μα πολλές φανουρόπιτες. Η συμφωνία μας είναι η εξής: Αν βρει αυτό που χάνω, να φτιάξω την πίτα. Και την φτιάχνω πάντα. Γι' αυτό έχω ειδικευτεί στο θέμα φανουρόπιτα. Αφήνω εδώ την συνταγή μου:
1 φλυντζάνι ζάχαρη
1 φλ. ηλιέλαιο
1 φλ. αεριούχα πορτοκαλάδα ή 1/2 φλ. φρέσκο χυμό πορτοκάλι + 1/2 φλ.seven up(γίνεται πιο αφράτη η πίτα)
1 βανίλια
11/2-2 κουταλάκια κανέλα
3 φλ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις

*ταψί 28 cm
*προθερμασμένος στους 175 περίπου για 35-40 λεπτά
*πασπαλίζω με άσπρη ζάχαρη πριν τη ψήσω
*αν θέλω κάνω 11/2 δόση σε 30cm ταψί
*λαδώνω κ αλευρώνω το ταψί ή βάζω αντικολλητικό χαρτί
*την σταυρώνω πριν τη φουρνήσω
* την μοιράζω σε όσους αγαπώ γιατί ο άγιος δεν έχει-νομίζω- κολλήματα με ομάδες ανθρώπων.
Αααα ο άγιος είναι επίσης ειδικός στο να φανερώνει..σχόλια..

Ανώνυμος είπε...

Η συνταγή θέλει οπωσδήποτε 2 κουταλάκια baking powder. Το ξέχασα..

Μαρία Π. είπε...

"..εύχομαι ο άγιος Φανούριος να φανερώνει σε όλους μας πράγματα, πρόσωπα και διαδρομές που μάς οδηγούν σε καταλλαγή και αγάπη του Θεού.."
Μακάρι αδελφοί και φίλοι.. Δεν προχωράει αλλιώς η ζωή.Ο άνθρωπος μπορεί να προσπαθεί με διάφορους τρόπους να διορθώσει τα κακώς κείμενα, και μάλιστα σήμερα η Ψυχολογία έχει αναπτύξει διάφορες θεωρίες (ιδιαίτερα σε θέματα που σχετίζονται με την άσχημη συμπεριφορά είτε των μικρών παιδιών είτε των ενηλίκων), αλλά δεν ξέρω τελικά κατά πόσον υπάρχει αποτέλεσμα.
Κανείς δεν μπορεί να διορθώσει τους άλλους (σχεδόν ούτε και τον εαυτό του) αν δεν επέμβει το Μέγα Έλεος του Θεού. Αυτό πρέπει να επικαλούμαστε για όλα τα θέματα. Δεν υπάρχει κάτι άλλο που μπορεί να αναπαύσει την καρδιά, εκτός της αγάπης και της καταλλαγής.
Χρόνια πολλά Τρελογιάννη και από μας.

Ανώνυμος είπε...

Τα παιδιά, ηλικίας 16 και 17 χρόνων, είχανε πάει για μπάνιο στη θάλασσα. Αφού το χάρηκαν, ο ένας απ' τους δύο, αντιλήφθηκε πως έχασε στο νερό τον χρυσό του σταυρό. Ήταν αυτός της νονάς του και λυπήθηκε πολύ. Όταν, βράδυ πια γύρισαν σπίτι, το είπε με μαράζι στη μάνα του. Ο πατέρας του μονάχα γύρισε και του είπε: "Γιατί δεν ζητάς από τον Άγιο Φανούριο να στον βρει;"
Τα παιδιά γέλασαν. "Οκ μπαμπά, του είπε, θα βουτήξουμε αύριο και θα τον βρούμε.."
Την άλλη μέρα, οι δυο τους και πάλι για μπάνιο, στο ίδιο σημείο. "Ρε, λες να ψάξουμε στο περίπου, μπας και βρεθεί τίποτα;", λέει ο ένας. "Δεν χάνουμε τίποτα", απαντά ο άλλος.
Σε λίγα λεπτά και ενώ οι προσπάθειες ήταν άκαρπες, ένιωσε κάτι να τον ενοχλεί στα δάκτυλα. Έβγαλε το πόδι του έξω από το νερό για να δει. Και να, ο χρυσός του σταυρός να κρέμεται απ' τη χρυσή καδένα του, στα δάκτυλα του και να χρυσίζει ακόμη πιο πολύ στο φως του ήλιου! Έμειναν άφωνοι και οι δυο!
Την περιπέτεια μου την αφηγήθηκε κάποιος γνωστός που ξέρει τα παιδιά, είναι πέρα για πέρα αληθινή και σίγουρα όχι σύμπτωση...