Σάββατο 1 Απριλίου 2017

1η Απριλίου 1955: Αξίωση Ελευθερίας. Επέτειος έναρξης του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων της Κύπρου. Ο συγκλονιστικός επικήδειος της σύγχρονης «Σπαρτιάτισσας» μάνας του Γρηγόριου Αυξεντίου σε μουσική απόδοση Μαρινέλλας.


6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Με το παράδειγμά σου, υπαρχηγέ της θρυλικής ΕΟΚΑ και με τον ηρωικό σου θάνατο, βροντοφώναξες στους ισχυρούς της γης πως στο νησί αυτό εξακολουθούν να πάλλουν καρδιές σε αντρειωμένες ψυχές, που και τη ζωή τους ακόμα θυσιάζουν χάριν των ιδανικών εκείνων που εξυψώνουν τον άνθρωπο κι ανεβάζουν την ανθρώπινή του υπόσταση στα ύψη της αιωνιότητας.
Ένας μυστικός όρκος θα ενώνει όλες τις ελληνικές καρδιές, ότι με τη φλόγα της καρδιάς μας και με της ψυχής μας το πύρωμα, θα κάμουμε ν'ακουστεί παντού, πως ο λαός μας δεν κάμπτεται, δεν γονατίζει μα ολόρθος πάντα στέκεται κι αγέρωχος, γιατί είναι από το θεό γραμμένο να ζήσει- και θα ζήσει!

Ανώνυμος είπε...

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ!

Ανώνυμος είπε...

Λόγια!λόγια!λόγια! μωρέ μια χαρά ξεχνάμε και χαλαρώνουμε στον ακάλυπτο με τη φραπεδουμπα...Αλιά στη μάνα και στα αδέρφια που κλαίνε τους δικούς τους ανθρώπους, τα ΑΓΝΑ ΠΑΙΔΙΑ που ΣΚΟΤΩΘΗΚΑΝ ΤΖΑΜΠΑΑΑΑ!

Ανώνυμος είπε...

΄΄Ωρα επτά και τριάντα μετά μεσημβρίαν
η πιό ωραία ημερα της ζωής μου
μή ρωτάς γιατί .....
δέν θα γελάσουμε ξανά λέγοντας τρέλλες
δέν θα μιλήσουμε ούτε και τά σοβαρά μας ....΄΄


Πώ πώ ....
Κάποιοι άνθρωποι όταν είναι να φύγουν γρήγορα βιάζεται τό αστεράκι τους νά λάμψει όσο το δυνατόν πιό φωτεινά Εγώ μακαρίζω αυτή τη μάνα ... και δέν αξίζουν δάκρυα για ένα τέτοιο λεβέντη που γέννησε και δέν σκοτώθηκαν τζάμπα ....Την θυσία τους βλέπει και ανταμείβει ο θεός .....Τι θα πεί τζάμπα ...


Δυστυχώς δέν έχουμε εντρυφήσει αρκετά έως καθόλου στά γεγονότα της Κύπρου ,απορροφημένοι απο τά δικά μας .... Τί ακριβώς συνέβη με την Κύπρο και τά γεγονότα που την σημάδεψαν , ποία η κοινωνική της κατάσταστη τότε καί σήμερα Προσπαθούμε από μαρτυρίες να καταλάβουμε ...Στην Αθήνα τά χρόνια μετα την εισβολή γνωρίσαμε αρκετους φοιτητές Κυπρίους ,που τους διέκρινε πολλή ευλάβεια και κατά κανόνα ήταν από παραδοσιακές πολύτεκνες οικογένειες Αντίθετα μία φίλη νοσοκόμα μου έλεγε οτι οι Κύπριες που ερχόταν στο νοσοκομείο ήταν πλούσιες και έκφυλες Ποιά αλήθεια η κοινωνική τους διαστρωμάτωση καί τά ήθη τους ; Ειναι εκπληκτική η ιστορία μέ όλα αυτά τά νέα παιδιά που έδωσαν την ζωή τους γι'αυτό που θεωρούσαν ιδανικό τους ,την Ελλάδα .....


Ανώνυμος είπε...

Αθάνατε ήρωα Γρηγόρη,
Μέσα από το σύνολο των κοινών θνητών,ορισμένες μονάδες, όπως κι ΕΣΥ ζουν παντοτινά στη μνήμη κ αποτελούν παραδείγματα προς μίμηση, πηγή ελπίδας και δύναμης για την εκτέλεση κάθε μεγάλου και υψηλού ιδανικού.
Άνθρωποι σαν κ σένα πίστεψαν κ έκαναν πράξη ζωής πως πάνω από την καλοπέραση και την άνετη ζωή υπάρχουν πολύ υψηλότερα ιδανικά, για τα οποία ο άνθρωπος ΑΞΙΖΕΙ να θυσιάζει κι αυτήν ακόμα τη ζωή του.
Δεν σκοτώθηκες τζάμπα γιατί πρόσφερες
τον εαυτό σου θυσία και ολοκαύτωμα στο βωμό της Πατρίδας για να μπορώ εγώ να χαλαρώνω στον ακάλυπτο με το φραπεδάκι μου.
Δεν σκοτώθηκες τζάμπα γιατί με τα κόκκαλά σου θεμελίωσες την ιερή εστία που πάνω της θα καίει της Λευτεριάς η άσβεστη φλόγα.
Δεν σκοτώθηκες τζάμπα γιατί έγινες φωτεινό παράδειγμα ΗΡΩΙΣΜΟΥ και ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗΣ για να μπορούμε εμείς σήμερα να γυρνάμε πίσω και να κοιτάμε τις σελίδες της ΙΣΤΟΡΙΑΣ Χωρίς να ντρεπόμαστε. Παρά μόνο να νιώθουμε απίστευτο δέος που ανήκουμε στη ράτσα σου.
Και όταν μια μέρα θα ανταμώσετε ξανά, με τον κύρη και τη μάνα σου, θα σου πουν ίσως πως η Λευτεριά που ονειρεύτηκες παραμένει λειψή. Πως το χωριό σου περιμένει έρημο και βεβηλωμένο. Πως οι ίδιοι θάφτηκαν πρόσφυγες σε χώμα άλλο από το πατρικό τους. Θα επαναλάβουν όμως ξανά αυτά τα λόγια: Χαλάλιν της Πατρίδος μας, γιε μας, ο θάνατός σου. Και χαλάλιν ο πόνος που βουβά κρύψαμε στα μέσα μας,έτσι για να μην δει ούτε ένα δάκρυ ο κατακτητής!

Ανώνυμος είπε...

Και εγω εχω γνωρισει Κυπριο που ελεγε οτι ειναι μονο Κυπριος και οχι Ελληνας. Δυστυχως...