Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016

Ο... καημένος!


Στὸ λιβάδι ξεχασμένος
ἕνας γάιδαρος βοσκοῦσε,
τίποτ’ ἄλλο δὲν ζητοῦσε
ὁ καημένος.
Τὸ χορτάρι του μασοῦσε
κι ἦταν τρισευτυχισμένος,
καὶ τὸ ξύλο λησμονοῦσε
ὁ καημένος.
Καὶ τὴν τύχη εὐχαριστοῦσε,
ποὺ δὲν ἧταν φορτωμένος,
καὶ τὰ δυό του αὐτιὰ κουνοῦσε
ὁ καημένος.
Τοὺς ἐχθρούς του συγχωροῦσε
κι ἤτανε συγχωρεμένος,
καὶ τὸν κόσμο ἀγαποῦσε
ὁ καημένος.
Τὸν Θεὸ παρακαλοῦσε,
γιὰ νὰ μείνῃ ἐκεῖ δεμένος
καὶ νὰ βόσκῃ ὅσο θὰ ζοῦσε
ὁ καημένος
(Ποίημα του Ευρυτάνα λογοτέχνη Ζαχαρία Παπαντωνίου, 1887-1940)
ΥΓ. Και ο νοών νοείτω!

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όμορφος ο γαϊδουράκος..

Ανώνυμος είπε...

Μας θύμισες τα ωραία χρονάκια του ..Δημοτικού.