Αγιομάχοι και Αγιοκάπηλοι

Ευλαβούμαι     απεριόριστα    όλα    εκείνα    τα    ευγενικά    πνεύματα  ,   που    διεπόμενα     από    τις    κατοχυρωμένες    στην      συνείδηση    του     ανθρώπου    αρετές  ,   έφθασαν     μέχρι     τον      θάνατο!   Σφράγισαν     μια    τίμια    ζωή     με    έναν    τίμιο    θάνατο    χαρίζοντας    στην    ανθρωπότητα    ηθικά    πρότυπα    Είναι    μακάριοι ,   γιατί    διατήρησαν    την   εικόνα   του    Θεού     καθαρή    και    δεν     την    αμαύρωσαν .  Ο    ιδεαλιστικός    ρεαλισμός    του   Πλάτωνα    και    ο    οντολογικός    ορθολογισμός    του     De  Cartes    βασίζονται    σ’αυτην     ακριβώς    την    αλήθεια  ,  που    έχει    μία    οντολογική    κατοχύρωση    στην    συνείδηση   του    ανθρώπου.    Ο   άνθρωπος    ο   μη   έχων     νόμον    φύσει    τα   του    νόμου    ποιεί.   Μπορούμε    ν ’ αναφέρουμε    άπειρα    παραδείγματα   ανθρώπων,    που    θυσιάστηκαν    για    μία    ιδέα,    για   μία    θρησκεία,    για    μία    πατρίδα,    για    την    επιστήμη,    για   τον    συνάνθρωπο      αφανείς    ή   επιφανείς,   που   η    σωτηρία    τους    βρίσκεται   στα    χέρια     του    παναγάθου    Θεού. 

                   Με   ποιόν    όμως    σκοπό    η   ορθόδοξος    εκκλησία    προχωρά   στην   αγιοποίηση    ενός   Αγίου;    Μήπως    για    να    αποφανθεί    για   την   σωτηρία   του;    Μήπως    για    να    υποδείξει   στο    Θεό    το   χρέος    του   να   σώσει    τον    συγκεκριμένο    άνθρωπο   και   να    προκαταλάβει    την    κρίση    του;   Θα    ήταν    και    βλασφημο    και    γελοίο  να   ισχυριστούμε    κάτι    τέτοιο,   γιατί    ως    γνωστόν    στην    Δευτέρα    Παρουσία  θα   έχουμε   να    δούμε    πολλές   εκπλήξεις!   Για    οποιονδήποτε    άλλον    λόγο   λοιπόν   η    ορθόδοξη   εκκλησία   αγιοποιεί    έναν    άγιο    παρά    γι’αυτόν   Εμείς       ούτε    μπορούμε    να    βοηθήσουμε   δια     της    αγιοποιήσεως    την    σωτηρία   ενός    ανθρώπου ,   που    πέθανε    με    μαρτυρικό    θάνατο,   ούτε      και    να    την    εμποδίσουμε.   Το     μόνο    που    μπορούμε    να    κάνουμε    είναι ,    ο,τι    κάνουμε     για    όλους    τους    κεκοιμημένους ,   να    προσευχόμεθα     για    την    συγχώρεση     των    εκουσίων    η    των    ακουσίων   αμαρτιών    του     Και   για    τον    ίδιο    τον    κεκοιμημένο     όμως   είναι   τελείως   άχρηστη    η    αγιοποίηση,    αφού    εκεί    οι    άνθρωποι    είναι     απαλλαγμένοι    από    κάθε    κενοδοξία  ,  ώστε    να   χρειάζονται    τιμές.   Αν   δεχθούμε    κάτι    τέτοιο    αυτό    σημαίνει ,     ότι   αδικούνται    οι    τόσοι    πολλοί    άγιοι ,   που    είναι    σ’εμάς    άγνωστοι  και    μη     ανεγνωρισμένοι.    Από    την   αγιοποίηση      ενός    αγίου     ωφελούμεθα        εμείς ,   που    επικαλούμεθα    τις    πρεσβείες    του ,    διδασκόμεθα     από     τους    λόγους    του    και     παίρνουμε    δύναμη     από    την    αγία    ζωή   του,   την    πίστη    του  και   τον     μαρτυρικό    του     θάνατο

                      Είναι    δυνατόν   όμως     η   αγιοποίηση     ενός    ανθρώπου ,    που    αξιώθηκε     έναν    μαρτυρικό     θάνατο ,    όχι    μόνο    να    μην    ωφελήση ,  αλλά    και    να    βλάψει    την    εκκλησία ,       τους    πιστούς ,  αλλά    και    τον    ίδιον ,    όταν    δεν    τηρηθούν    τα    αγιοπνευματικά    κριτήρια    της    αγιοποιήσεως    και   όταν   δεν    μπορεί    ο    συγκεκριμένος    άνθρωπος    να   σταθεί     παιδαγωγικό    πρότυπο    ορθοδόξου    ζωής    και    πίστεως     εν    μέσω    της    εκκλησίας ,   αλλά   μάλλον    διασύρεται   ή    γίνεται    ο    άνθρωπος    θύμα    μιας    κακόβουλης    προσπάθειας     εκ   μέρους   των   αιρετικών    και   των   εχθρών    της   εκκλησίας ,   οι    οποίοι   καπηλεύονται    το    μαρτύριό    του,    για   να   εξυπηρετήσουν   τα    αντιεκκλησιαστικά    και   ανθελληνικά   των     σχέδια    Αν    αντιμαχόμεθα     λοιπόν    την    αγιοποίηση    του     εθνομάρτυρος    Χρυσοστόμου    Σμύρνης ,   δεν    είναι    γιατί     είμαστε     αγιομάχοι ,    αλλά      γιατί      πρώτον    η    αγιοποίησή    του    δεν    πληροί    τις   παραπάνω     προϋποθέσεις.   Ο   π.   Ευθύμιος    Τρικαμηνάς    με    το   βιβλίο    του     ΄΄ ο    εθνομάρτυς    Χρυσόστομος    Σμύρνης  ΄΄       αναδεικνύει     την    σε    πολλά    και   καίρια  σημεία    σφαλερή    του    πίστη   και   βιωτή   και    δεύτερον    την    αγιοποίησή    του    προώθησαν     οι    κατ’  εξοχήν    αγιομάχοι     οικουμενιστές,   που    λοιδορούν   το    μαρτύριο    είτε    πρόκειται    για    εθνικούς    λόγους    είτε    για    λόγους    πίστεως.  Γιατί;    Μήπως    τους     έρχεται     γάντι,      για   να   μολύνουν    το    αγιολόγιο    της    εκκλησίας   και   να    προωθήσουν    τα    οικουμενιστικά     των   σχέδια;    Μα    θα    μου    πείτε    είναι    συκοφαντίες    όλα    αυτά   που  λέγονται     περί    συμμετοχής   του    στην    μασωνία ,   περί    επικλήσεως    των    ειδωλολατρικών    θεών    κ.τ.λ.    Πρώτα    θα    πρέπει    να    αναιρεθούν    οι    συκοφαντίες     και    ύστερα    να    προχωρήσουν    στην    αγιοποίηση   και    εν     πάση    περιπτώσει    γιατί    δεν    αφήνουμε   τον    άνθρωπο    ήσυχο;        Όλη    αυτή    η   διαμάχη    ενδεχομένως    να   τον    ταράζει      Ούτε    ο    Χρυσόστομος    Σμύρνης     μας    ζήτησε    να    τον    αγιοποιήσουμε,     ούτως   ή   άλλως   φέρει   το   στεφάνι    του    μαρτυρίου,       ούτε     και     η    εκκλησία     μας    στερείται     αγίων    μαρτύρων.    Υπάρχουν    και    άλλοι    εθνομάρτυρες    με    θαυμαστά     μαρτύρια    και    υποδειγματική    πίστη    και   βιωτή   - η    εθνική    και    εκκλησιαστική    μας    ιστορία     βρίθει    τέτοιων      περιπτώσεων -   που   όμως    δεν    έχουν   αγιοποιηθεί.   Μήπως    κινδυνεύει     η    σωτηρία   τους    γι’αυτό    ή    μήπως    εμείς    κινδυνεύουμε    να    χαρακτηρισθούμε     ΄΄αγιομάχοι΄΄;  Κανείς  ,  όχι    μόνο    άγιος ,   αλλά     και     ενάρετος    χριστιανός    δεν     θα    ήθελε    να    γίνουν    τα    δικά   του    ατοπήματα     αιτία    για   να    βλαφθεί    η     εκκλησία ,   να      μολυνθεί    το   αγιολόγιό   της      και   να    εξυπηρετηθούν    τα    σχέδια     των   αιρετικών    και   εχθρών   της    εκκλησίας      αλλά    και    του    ελληνισμού.     Αν     δεχθούμε ,   ότι    είναι     δυνατόν    να    υπάρξει    ένας    ΄΄άγιος ΄΄    μασώνος ,    αυτό    έχει    πολύ    μεγάλες    και    πολλές    θεολογικές      προεκτάσεις      και    συνέπειες,       ώστε     να    το    θεωρήσουμε    αμελητέο    και    να    κληροδοτήσουμε    στην    εκκλησία    έναν    ΄΄άγιο ΄΄     μασώνο!           

                  Οι   μασώνοι    έχουν    να    επιδεικνύουν    πολλούς    επιφανείς    κληρικούς    και   δεσποτάδες      ως   μέλη   τους ,   ας   μην    έχουν    να    επιδεικνύουν    και   έναν    άγιο    ως   τρόπαιο       της    προελάσεως    της    οικουμενιστικής    λαίλαπας.   Ας    μην   τους    δώσουμε    ένα    παραπάνω   όπλο   για    να    πολεμούν      την   ορθόδοξη    πίστη    και    τον    Ελληνισμό.         Ποιοί   είναι     λοιπόν     οι     αγιομάχοι;   Οι    ορθόδοξοι    χριστιανοί   οι    οποίοι    τιμούν    το     μαρτύριο    ή     οι   αιρετικοί    οικουμενοστές   οι    οποίοι    το    λοιδορούν    και    το     καπηλεύονται;

                                  Λωρίτου    Ελένη