"Είναι η εκκλησία του δήμου, η άμεση δημοκρατία"

Οι πιστοί του Βόλου που διαμαρτυρήθηκαν στον εσπερινό του Αγίου Αντωνίου για την παραποίηση της Ακολουθίας από τον Μητροπολίτη Βόλου κ. Ιγνάτιο, και των οποίων την εντοπιότητα αμφισβήτησε ο Μητροπολίτης, δίνουν την απάντηση:

«είμαστε όλοι Βολιώτες».

Ορθόδοξοι Χριστιανοί του Βόλου μετάσχοντες στα γεγονότα
του Ι. Ν. του Αγ. Αντωνίου (Ι.Μ. Δημητριάδος)

Ποιός τέλος πάντων είναι ο καλός Χριστιανός κατά τη γνώμη του Σεβ. κ. Ιγνατίου; Αυτός που σκύβει και φιλάει το χέρι του δεσπότη και κάνει εδαφιαίες μετάνοιες; Το κάνουμε και αυτό, εάν όμως είναι καρπός της συνειδησιακής μας ελευθερίας. Και αν δεν καταλαβαίνει τί σημαίνει αυτό, θα το πούμε με άλλα λόγια. Αυτό που ο Σεβ. κ. Ιγνάτιος ονομάζει αντιδραστικότητα είναι απόλυτα ελληνοπρεπές. Είναι η εκκλησία του δήμου, η άμεση δημοκρατία.

Μήπως είδε κανείς κάποια απάντηση του Σεβ. κ. Ιγνατίου στα δημοσιεύματά μας δημοσίως ή κατ’ιδίαν; Εμείς δεν είδαμε κανένα. Καμμία απόσταση ασφαλείας, καμμία μυστηριώδης υπεροχή, που καλύπτει τη γύμνια του Βασιλιά, κανένα πρόσχημα καθωσπρεπισμού δεν πρόκειται να τον προστατεύσουν στον ολισθηρό δρόμο που έχει πάρει και να φιμώσει τη φωνή του λαού. Κάποια θέματα ο λαός πρέπει να τα επιλύει ενώπιος ενωπίῳ ασκώντας το θεμελιωμένο επάνω στην παράδοση και πρακτική αιώνων της Εκκλησίας κυριαρχικό του δικαίωμα. Ναι αυτό ακριβώς Σεβασμιώτατε σημαίνει Παράδοση. Πηγή της εξουσίας του επισκόπου είναι ο λαός• εάν δεν υπήρχε ο λαός δεν υπήρχε λόγος να υπάρχει και επίσκοπος. Κι όσο δεν πρέπει ο λαός να κάνει κάτι άνευ του επισκόπου, άλλο τόσο δεν πρέπει ο επίσκοπος να κάνει κάτι χωρίς το λαό. Και κυρίως, δεν μπορεί να περιφρονεί το λαό.

Κλήρος και λαός δεν συμφωνούν με τις μεταφράσεις των ιερών κειμένων που σκοπό έχουν να δημιουργήσουν μία προτεσταντικού τύπου εκκλησία, όπου θα πηγαίνουμε να τραγουδάμε μερικά τραγουδάκια και ο καθένας θα θεολογεί κατά το δοκούν (πρακτικές που εφαρμόζονται στις συμπροσευχές που συμμετέχει και ο ίδιος στο ΠΣΕ και στους διαλόγους με τους αιρετικούς), εισάγοντας την μεταπατερική θεολογία και μετακινώντας όρια αμετάθετα, την δογματική δηλαδή διδασκαλία της Εκκλησίας. Μόνο ο Σεβασμιώτατος διαβάζει τα κείμενα σε μετάφραση και μπροστά του μερικοί κληρικοί• εκείνος γνωρίζει με ποιό τρόπο υποτάσσονται.

Δεν μπορούμε την αμάθεια, ημιμάθεια ή έστω μονομερή γνώση να την βαπτίσουμε αβίαστα εξέλιξη της γνώσεως. Δεν μπορούμε την αμάθεια των νέων με προσωπική ή συλλογική ευθύνη να την αναγάγουμε σε κριτήριο και ρυθμιστή της πνευματικής πορείας αυτού του γένους. Εν όψει της εορτής των Τριών Ιεραρχών που ενσάρκωσαν τον ελληνοχριστιανικό πολιτισμό, η γνώση και η μάθηση ήταν πάντοτε η αξία, το ιδανικό, ο στόχος και η καταξίωσή μας. Με την αμάθεια αρνηθήκαμε να συμβιβασθούμε ακόμα και εν μέσῳ πικράς δουλείας.

Εάν ο Σεβ. κ. Ιγνάτιος αγαπά τους νέους και δεν καπηλεύεται την αμάθεια και το υπαρξιακό των κενό θα πρέπει να διαλύσει την αιρετική και ανθελληνική Ακαδημία Θεολογικών σπουδών και να ιδρύσει μία ελληνική Ακαδημία ακαδημαϊκού επιπέδου, όπου θα διδάσκεται η ελληνική γλώσσα από τον Όμηρο μέχρι σήμερα, όπου μαθητές, έφηβοι, νέοι και ενήλικες θα βρίσκουν μία όαση μάθησης, η οποία μόνο ψυχαγωγεί την ανθρώπινη ψυχή και δίνει μία δημιουργική διέξοδο στο πρόβλημα της ανεργίας. Όλα τα άλλα είναι απλώς άλλοθι.

Μία νοησιαρχική προσέγγιση στο θέμα της κατανόησης του λειτουργικού κειμένου είναι λανθασμένη. Δεν κατανοούμε τα νοήματα της λειτουργικής γλώσσας με το μυαλό αλλά με την καρδιά και το βίωμα.

Τέλος αν είχε κάνει ο Σεβασμιώτατος λίγο κόπο να γνωρίσει το λαό του, 10 χρόνια τώρα που ζει στο Βόλο, θα γνώριζε ότι είμαστε όλοι Βολιώτες και θα γνώριζε ασφαλώς και τα πρόσωπά μας.

πηγή