Θέατρο

ίδια σειρα
κι ένα άδειο κάθισμα ανάμεσά μας
χωρις εισητήριο
λαθραναγνώστες σ'ένα έργο που δεν έχει γραφτει
δαγκώνεις τα χείλια σου
μ' εκείνο τον τρόπο που προδίνει το νου σου όταν κάνει μικρα ξαφνικα ταξίδια
κοιτάζω το άδειο πάλκο με τον ίδιο τρόπο
τα φώτα στη ράμπα μισόσβηστα
ή μισάνοιχτα
διασταυρώνεται η ματια με τη δέσμη του κεντρικου προβολέα
μόρια σκόνης
χορεύουν στο φωτεινο κανάλι
βρήκαμε τη θέση μας χωρις την ανάγκη της ταξιθέτριας
αδυνάτησες, σου είπα
κι εσύ πήρες πάλι καινούργιο πουκάμισο, μου φώναξες
φορας το δαχτυλίδι με τον αμέθυστο στον δεξιό σου δείκτη
και λαμπυρίζει με κείνο το μαβί φως που σ'αρέσει τόσο
στηρίζω τα πόδια μου στο εμπρός κάθισμα
και τρίζουν οι αρθρώσεις της καρέκλας
με παρατηρείς με τα μάτια
όπως κάθε φορα που γίνομαι άκαιρα θορυβώδης
με κείνη τη μικρη ρυτίδα ανάμεσα στα τόξα σου
"rides d'expression"
χαμογελάω στο πρώτο κουδούνι
έξω ίσως να βρέχει
ξέχασα πώς μυρίζουν τα μαλλια σου
αφήνεις τη πασμίνα σου στ'αριστερα σου
στην άδεια θέση
αντιστέκομαι στον πειρασμο
δένω τα χέρια μου μπροστα
θέλω ν'ανάψω τσιγάρο μα δεν μπορω
ανοίγεις τις λευκες σελίδες του προγράμματος
και γράφεις
γράφεις
μουσικη υπόκρουση
ουγγρικοι χοροι του Μπράμς
κουνάω νευρικα τα πόδια μου
με κοιτας
χαμογελας στο δεύτερο κουδούνι
ίσια μπροστα η αυλαία
κατακόκκινο βαρυ βελούδο
σαν σκέπασμα σε κρεββάτι με ουρανο
σαν τα μάγουλά σου σε έξαψη
δεν χρειάζεται να σε κοιτάξω για να ξέρω ότι καταλαβαίνεις τι σκέφτομαι
μπλεγμένοι στα μαλλια σου είναι
οι σπάγγοι που ξεφτάνε απ το κουβάρι του μυαλου μου
ακουμπας το κεφάλι σου στο δείκτη του δεξιου σου χεριου
κείνον με το δαχτυλίδι
στρίβεις τα μάτια σου στ αριστερα
βλέπεις που σε κοιτάζω
χαμογελάμε κι οι δυο στο τρίτο κουδούνι
τα φώτα σβήνουν
δεν υπάρχουν ενοχες
μόνο η μουσικη
και το σούρσιμο της αυλαίας που ανοίγει
βρίσκω ευκαιρία στο σκοτάδι
πριν συνηθίσουν τα μάτια
βάζω το δεξι μου χέρι στην πασμίνα
το αριστερο σου είναι ήδη εκει
το σφίγγω
κι εσυ...
σσσστ....

πρέπει να σταματήσουμε να βρισκόμαστε έτσι και στα όνειρα...

Ενυδρείον