Αν μπορούσε κανείς αυτή την εποχή να δει τη Κρήτη από ψηλά, θα νόμιζε πως έβλεπε το Γαλατικό χωριό του Αστερίξ με τις διάφορες εστίες καπνού να καίνε.
Όχι, δεν είναι τα γουρουνόπουλα του Οβελίξ. Είναι τα εκατοντάδες ρακοκάζανα που καίνε εδώ και ένα μήνα τουλάχιστον, μέχρι και το τέλος του Νοέμβρη από άκρη σε άκρη στο νησί.
Αυτός είναι ο παραδοσιακός τρόπος απόσταξης σταφυλιού, που αμείωτα συνεχίζεται από γενιά σε γενιά, δίνοντας δείγματα κουλτούρας, πολιτισμού και ιδιοσυγκρασίας του λαού μας, ενάντια στην παγκοσμιοποίηση και τη κάθετη τυποποίηση των προϊόντων.
Εκεί ο κάθε ένας έχει το δικαίωμα να βγάλει το δικό του προιόν που γι αυτόν η αξία του δε μετριέται ούτε σε κόπο ούτε σε χρήμα.
Είναι το μεράκι του, μια ακόμη αφορμή να μαζέψει τους φίλους του να χαρούν στη φύση όλοι μαζί, να μυρίσουν μυρωδιές βαθιά ριζωμένες στο DNA μας.
Χώμα, βροχή, φωτιά, στράφυλλα, ρακί, αστεία, πειράγματα, μαντινάδες, πατάτες οφτές, μεζέδες για όλο τον κόσμο, μα προπαντός για το περαστικό. Αυτό είναι το ρακοκάζανο, αυτή είναι η Κρήτη που αντιστέκεται και αγαπάμε.
Όσοι μπορείτε, μη χάσετε την ευκαιρία. Επισκεφτείτε όποιο καζάνι βρείτε απ τα πολλά. Είστε κι εσείς καλεσμένοι κι ας μη σας το είπανε.
1 σχόλιο:
αποτελει μια μαγικη παραδοση, μια κανονικη ιεροτελεστια.
Και στο τελος.. η απολαυση της γνησιας, παραδοσιακης τσικουδιας των 19 βαθμων που μας κραταει συντροφια μεχρι την επομενη χρονια :[
Δημοσίευση σχολίου