Ο π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ
«Ἐκεῖνοι πού ἔχουνε μέσα τους μιά μικρά εὐλάβεια, πού πιστεύουν στό Θεό, ἀκοῦνε ἐπισκοπικό ἀξίωμα καί τρέμει ἡ ψυχή τους ! […] [Γι’ αὐτό] καί τούς ἅρπαζε διά τῆς βίας ὁ λαός καί τούς ἔκανε ἐπισκόπους ! Ἅρπαξε τόν Μέγα Βασίλειο διά τῆς βίας, ἄρπαξε τόν Χρυσόστομο διά τῆς βίας, ἅρπαξε τόν Ἀθανάσιο διά τῆς βίας... Τώρα ἁρπάζουν αὐτοί διά τῆς βίας τό ἐπισκοπικό ἀξίωμα ! Ἰδού ἡ μεγάλη διαφορά. […] Καί σᾶς ἐρωτῶ: Ἀπό τέτοιους δεσποτάδες, πού μπῆκαν ὄχι ἀπό τήν πόρτα ἀλλά ἀπό τά παράθυρα κι ἀπό τά κεραμίδια, μπορεῖς νά περιμένῃς κάτι καλό; Διότι γιά νά γίνῃ κανείς δεσπότης πρέπει νά εἶνε ἤ θεόκλητος ἤ δημόκλητος. Αὐτούς οὔτε ὁ Θεός τούς κάλεσε, οὔτε ὁ λαός τούς διάλεξε ! Καί ἐν γένει σήμερα τούς δεσποτάδες στήν Ἐκκλησία μας οὔτε ὁ Θεός τούς καλεῖ, οὔτε ὁ λαός τούς διαλέγει. […]
Ὁ Χριστόφορος ὁ Καλύβας, ἕνας ἐπιστήθιος φίλος μου, σπουδαία φυσιογνωμία, μοῦ ἔλεγε πρό ἐτῶν πού συζητούσαμε: “Ρέ Αὐγουστῖνε, δέν κατάλαβες τί θά γίνῃ; Ὁ σατανᾶς μετεχειρίσθη ὅλα τά μέσα γιά νά διάλυση τήν Ἐκκλησία. Θά μεταχειριστῇ εἰς τούς ἔσχατους καιρούς καί ἕνα τελευταῖο ὅπλο: Θά ντύσῃ παπᾶδες καί δεσποτάδες πρόσωπα τῆς ἐξουσίας του· θά τούς φορέσῃ ἐγκόλπια καί θά τούς δώσῃ πατερίτσες ! Καί διά μέσου αὐτῶν τῶν ἀρχιερέων θά διάλυσῃ τήν Ἐκκλησία”. […]
Ἁλωνίζουν ἐδῶ στήν Ἑλλάδα οἱ αἱρετικοί, ἁλωνίζουν οἱ ἄθεοι, ἁλωνίζουν οἱ πάντες, διότι δέν ἔχουμε Ἐκκλησία ζῶσα καί ἐλευθέρα, διότι δέν ἔχουμε ἐπισκόπους πού νά ζοῦνε καί νά πεθαίνουν γιά τήν Πίστι μας· δέν ὑπάρχουν ! […]
Δυστυχῶς δέν ὑπάρχει σήμερα Χρυσόστομος, δέν ὑπάρχει σήμερα Βασίλειος, δέν ὑπάρχει Γρηγόριος ὁ Ναζιανζηνός. Δυστυχῶς οἱ ὀλίγοι καλοί ἐπίσκοποι πού ὑπάρχουν εἶνε δειλοί, δέν ἔχουν σθένος νά ἀγωνισθοῦν ! Τρέμουν τούς κακούς, φοβοῦνται νά μή καθαιρεθοῦν· καί εἶνε εἰς θέσιν νά τούς καθαιρέσουν. Καί ξεχνοῦν οἱ καλοί ἐπίσκοποι, ὅτι μία καθαίρεσις εἶνε τίτλος τιμῆς, δι' ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος καθαιρεῖται ! [λόγῳ προσηλώσεως στήν Πίστη]. Καθηρῃμένος ἀπέθανε ὁ Χρυσόστομος, ἀλλά ἡ δόξα του εἶνε αἰωνία μέσα στήν Ἐκκλησία ! Χίλιες φορές νά καθαιρεθῶ, ἀπό τοιούτους ἐπισκόπους, καί νά πάω στήν ἔρημον νά κλαίω τ' ἁμαρτήματά μου!
Ἠγωνίσθησαν, λοιπόν, ὅλοι αὐτοί οἱ ἅγιοι Πατέρες. Σήμερα ἀγών δέν γίνεται. Κληρικοί δέν ἀγωνίζονται. Δέν ὑπάρχει ἀγωνιστικό πνεῦμα. Τί μέλλει γενέσθαι ; Ὁ ἀγώνας πέφτει στόν λαό. Ὅπως, δυστυχῶς, ὅλα τά βάρη, τά οἰκονομικά, οἱ φόροι, ἡ στράτευσις, τά αἵματα, τά μαρτύρια, τά πάντα πέφτουν στό λαό μας, ἔτσι καί τό βάρος αὐτοῦ τοῦ ἀγῶνος, τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ, πέφτει στόν λαό. […]
Ὅσοι πιστοί Ἕλληνες, σταθῶμεν! Ἡμεῖς εἴμεθα οἱ Θερμοπύλαι! Δέν θά περάσῃ ὁ Παπισμός, δέν θά περάσουν οἱ αἱρέσεις· ἡ Ἑλλάς ἡ αἰωνία θά ζήσῃ! […]
Τό κατ' ἐμέ, δέν γνωρίζω [τί μέ περιμένει]· εἴτε ἔρημος, εἴτε ἐξορία, εἴτε θάνατος, ἐγώ τοὐλάχιστον τά ὅπλα δέν τά παραδίδω. Θά ἀγωνισθῶ μέχρι τέλους, διά νά ἴδω μίαν Ἐκκλησίαν ὑψηλήν καί ἁγίαν, ὅπως τήν ἐδίδαξαν οἱ Πατέρες ἡμῶν, εἰς μνημόσυνον αἰώνιον.»
«Ἐκεῖνοι πού ἔχουνε μέσα τους μιά μικρά εὐλάβεια, πού πιστεύουν στό Θεό, ἀκοῦνε ἐπισκοπικό ἀξίωμα καί τρέμει ἡ ψυχή τους ! […] [Γι’ αὐτό] καί τούς ἅρπαζε διά τῆς βίας ὁ λαός καί τούς ἔκανε ἐπισκόπους ! Ἅρπαξε τόν Μέγα Βασίλειο διά τῆς βίας, ἄρπαξε τόν Χρυσόστομο διά τῆς βίας, ἅρπαξε τόν Ἀθανάσιο διά τῆς βίας... Τώρα ἁρπάζουν αὐτοί διά τῆς βίας τό ἐπισκοπικό ἀξίωμα ! Ἰδού ἡ μεγάλη διαφορά. […] Καί σᾶς ἐρωτῶ: Ἀπό τέτοιους δεσποτάδες, πού μπῆκαν ὄχι ἀπό τήν πόρτα ἀλλά ἀπό τά παράθυρα κι ἀπό τά κεραμίδια, μπορεῖς νά περιμένῃς κάτι καλό; Διότι γιά νά γίνῃ κανείς δεσπότης πρέπει νά εἶνε ἤ θεόκλητος ἤ δημόκλητος. Αὐτούς οὔτε ὁ Θεός τούς κάλεσε, οὔτε ὁ λαός τούς διάλεξε ! Καί ἐν γένει σήμερα τούς δεσποτάδες στήν Ἐκκλησία μας οὔτε ὁ Θεός τούς καλεῖ, οὔτε ὁ λαός τούς διαλέγει. […]
Ὁ Χριστόφορος ὁ Καλύβας, ἕνας ἐπιστήθιος φίλος μου, σπουδαία φυσιογνωμία, μοῦ ἔλεγε πρό ἐτῶν πού συζητούσαμε: “Ρέ Αὐγουστῖνε, δέν κατάλαβες τί θά γίνῃ; Ὁ σατανᾶς μετεχειρίσθη ὅλα τά μέσα γιά νά διάλυση τήν Ἐκκλησία. Θά μεταχειριστῇ εἰς τούς ἔσχατους καιρούς καί ἕνα τελευταῖο ὅπλο: Θά ντύσῃ παπᾶδες καί δεσποτάδες πρόσωπα τῆς ἐξουσίας του· θά τούς φορέσῃ ἐγκόλπια καί θά τούς δώσῃ πατερίτσες ! Καί διά μέσου αὐτῶν τῶν ἀρχιερέων θά διάλυσῃ τήν Ἐκκλησία”. […]
Ἁλωνίζουν ἐδῶ στήν Ἑλλάδα οἱ αἱρετικοί, ἁλωνίζουν οἱ ἄθεοι, ἁλωνίζουν οἱ πάντες, διότι δέν ἔχουμε Ἐκκλησία ζῶσα καί ἐλευθέρα, διότι δέν ἔχουμε ἐπισκόπους πού νά ζοῦνε καί νά πεθαίνουν γιά τήν Πίστι μας· δέν ὑπάρχουν ! […]
Δυστυχῶς δέν ὑπάρχει σήμερα Χρυσόστομος, δέν ὑπάρχει σήμερα Βασίλειος, δέν ὑπάρχει Γρηγόριος ὁ Ναζιανζηνός. Δυστυχῶς οἱ ὀλίγοι καλοί ἐπίσκοποι πού ὑπάρχουν εἶνε δειλοί, δέν ἔχουν σθένος νά ἀγωνισθοῦν ! Τρέμουν τούς κακούς, φοβοῦνται νά μή καθαιρεθοῦν· καί εἶνε εἰς θέσιν νά τούς καθαιρέσουν. Καί ξεχνοῦν οἱ καλοί ἐπίσκοποι, ὅτι μία καθαίρεσις εἶνε τίτλος τιμῆς, δι' ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος καθαιρεῖται ! [λόγῳ προσηλώσεως στήν Πίστη]. Καθηρῃμένος ἀπέθανε ὁ Χρυσόστομος, ἀλλά ἡ δόξα του εἶνε αἰωνία μέσα στήν Ἐκκλησία ! Χίλιες φορές νά καθαιρεθῶ, ἀπό τοιούτους ἐπισκόπους, καί νά πάω στήν ἔρημον νά κλαίω τ' ἁμαρτήματά μου!
Ἠγωνίσθησαν, λοιπόν, ὅλοι αὐτοί οἱ ἅγιοι Πατέρες. Σήμερα ἀγών δέν γίνεται. Κληρικοί δέν ἀγωνίζονται. Δέν ὑπάρχει ἀγωνιστικό πνεῦμα. Τί μέλλει γενέσθαι ; Ὁ ἀγώνας πέφτει στόν λαό. Ὅπως, δυστυχῶς, ὅλα τά βάρη, τά οἰκονομικά, οἱ φόροι, ἡ στράτευσις, τά αἵματα, τά μαρτύρια, τά πάντα πέφτουν στό λαό μας, ἔτσι καί τό βάρος αὐτοῦ τοῦ ἀγῶνος, τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ, πέφτει στόν λαό. […]
Ὅσοι πιστοί Ἕλληνες, σταθῶμεν! Ἡμεῖς εἴμεθα οἱ Θερμοπύλαι! Δέν θά περάσῃ ὁ Παπισμός, δέν θά περάσουν οἱ αἱρέσεις· ἡ Ἑλλάς ἡ αἰωνία θά ζήσῃ! […]
Τό κατ' ἐμέ, δέν γνωρίζω [τί μέ περιμένει]· εἴτε ἔρημος, εἴτε ἐξορία, εἴτε θάνατος, ἐγώ τοὐλάχιστον τά ὅπλα δέν τά παραδίδω. Θά ἀγωνισθῶ μέχρι τέλους, διά νά ἴδω μίαν Ἐκκλησίαν ὑψηλήν καί ἁγίαν, ὅπως τήν ἐδίδαξαν οἱ Πατέρες ἡμῶν, εἰς μνημόσυνον αἰώνιον.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου