Aπό μικρό παιδί είναι μέσα στην εκκλησία, ψάλτης για περίπου 10 χρόνια, ο Χρήστος Αλευράς από τον Άρατο, έκανε πραγματικότητα το όνειρό του, να γίνει ιερέας και μάλιστα να είναι ο πρώτος τσιγγάνος ιερέας σε όλη την Ελλάδα
Από τις 16 Δεκεμβρίου που χειροτονήθηκε ιερέας με τις ευχές του μητροπολίτη Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Δαμασκήνου, ο πατέρας Χρήστος Αλευράς, διαπιστώνει κάθε Κυριακή το ποίμνιο του να αυξάνεται και αισθάνεται ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη για τους συγχωριανούς του.
Η ανάγκη του για δουλειά μπορεί να τον οδήγησε πριν χρόνια στη Γερμανία, όμως η επιθυμία να ασκήσει το λειτούργημα του ιερέα υπερνίκησε και έτσι αφού τακτοποίησε τις οικογενειακές του υποχρεώσεις επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τον Άρατο, για να αφιερωθεί στο ποίμνιό του. «Είμαστε χριστιανοί από πάντα, δεν είμαστε νεοφώτιστοι» θα πει χαρακτηριστικά ο πατέρας Χρήστος Αλευράς, ο οποίος μάλιστα ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο να παρακολουθεί την ιερατική σχολή της Ξάνθης και θα συνεχίσει για τα επόμενα 3 χρόνια.
Περήφανος Ρομά ο ιερέας Χρήστος Αλευράς προτρέπει τους συγχωριανούς του να μην ντρέπονται ούτε για την καταγωγή αλλά ούτε και για την πίστη τους: «δεν φοβήθηκα από κανένα και δε ντρέπομαι που είμαι τσιγγάνος και έπαινός μου αυτό, θέλω και η δική μου φυλή να καταλάβει πως υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι, υπάρχουν οι τσιγγάνοι, να μην φοβηθούν κανένα. Να μην ντραπούν κανένα.
Όπως οι Πόντιοι, οι Βλάχοι, οι Σαρακατσάνοι, οι Αρμένιοι, όλες είναι φυλές αυτές. Γιατί δεν ντρέπονται αυτοί οι άνθρωποι και να ντραπούμε εμείς»;
Μέλημα τώρα του ιερέα είναι να ευπρεπιστεί ο ναός του Αγίου Γεωργίου στον Άρατο. Προσωπική του ευχή την οποία μίλησε στο «Χ», να τον αξιώσει ο θεός να τελέσει όλα τα ιερά μυστήρια.
Εδώ και λίγους μήνες ο Άγιος Γεώργιος Αράτου λειτουργεί με ντόπιο ιερέα και μάλιστα τσιγγάνο που αναδεικνύεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
-Έτσι νομίζω και εγώ ότι είναι πρώτη φορά. Δεν βγήκε κάποιος άλλος ιερέας τσιγγάνος να το πει. Εγώ με όλη μου την διάθεση δεν φοβήθηκα από κανένα και δε ντρέπομαι ότι είμαι τσιγγάνος και έπαινός μου αυτό, θέλω και η δική μου φυλή να καταλάβει πως υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι, υπάρχουν οι τσιγγάνοι, να μην φοβηθούν κανένα. Να μην ντραπούν κανένα. Όπως οι Πόντιοι, οι Βλάχοι, οι Σαρακατσάνοι, οι Αρμένιοι, όλες είναι φυλές αυτές. Γιατί δεν ντρέπονται αυτοί οι άνθρωποι και να ντραπούμε εμείς; Πρέπει να ξυπνήσουμε και εμείς κάποτε να πούμε στον κόσμο ότι είμαστε αυτοί και να βγούμε πέρα σε όλο τον κόσμο.
Εγώ θέλω να μου μιλήσετε για την πορεία σας, δηλαδή πώς βρεθήκατε σήμερα να είστε ο ιερέας, είστε από οικογένεια χριστιανών;
-Είμαστε χριστιανοί από πάντα, δεν είμαστε νεοφώτιστοι. Μας έφεραν από την Αν. Θράκη το 1912, 1919 και το 1922, περιπλανηθήκαμε περίπου δυο χρόνια σε διάφορες πόλεις, οι γονείς μας και οι παππούδες μας και μετά εγκατασταθήκαμε μόνιμα στον Άρατο. Από εκεί και πέρα ο καθένας έκανε τις δουλειές του με τα χωράφια του, τα παζάρια του.
Εσείς πώς αποφασίσατε να γίνετε ιερέας;
-Εγώ από τότε που χτίστηκε η ενορία η δικιά μας το 1967, να είναι καλά και ο δάσκαλός μας ο Ευθυμίου, μας έδωσε ζωή αυτός ο άνθρωπος. Τέλος πάντων από μικρό παιδί εγώ ήμουν μέσα στο ναό, μέσα στο ιερό με τους παπάδες, είχα μία ιδιαίτερη σχέση με την εκκλησία. Έκανα ψάλτης για περίπου 10 χρόνια, από εκεί έφυγα και πήγα στην Γερμανία το 1995. Έχω τρία παιδιά, ένα αγόρι τον Σταύρο, δύο κορίτσια την Λεμονιά και την Αικατερίνη και έχω 7 εγγόνια. Βέβαια όλα αυτά τα παιδιά είναι στην Γερμανία, εγώ είχα 3-4 μαγαζιά στην Γερμανία δικά μου, τα παράτησα και ήρθα να γίνω ιερέας. Θα ήμουν πολύ νωρίτερα ιερέας, εδώ και 25-27 χρόνια. Δεν με αξίωσε τότε ο Θεός να γίνω τότε αλλά έγινα τώρα. Έγινα διάκονος στις 29 Νοεμβρίου 2007 και 16 Δεκεμβρίου 2007 έγινα ιερέας. Και τώρα χοροστατώ στον ιερό ναό Αγίου Γεωργίου Αράτου. Χειροτονήθηκα από τον σεβασμιότατο και αγαπητό μου πατέρα, τον μητροπολίτη Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Δαμασκηνό. Η χαρά του ήταν τέτοια που μου έδωσε πολλές ευχές και τον ευχαριστώ πάρα πολύ. Με αγαπάει πολύ, με αγαπάνε όλοι, με αγαπάει και ο πρωτοσύγκελος, με αγαπάει όλος ο κλήρος.
Θέλω να ρωτήσω ποιες ήταν οι αντιδράσεις των δικών σας ανθρώπων, του χωριού, όταν γίνατε ιερέας. Το χωριό απέκτησε δικό του ιερέα.
-Καμία αντίδραση, όλοι χάρηκαν, όλοι μου έδωσαν αξιώσεις μέχρι τώρα και τους ευχαριστώ όλους. Να είναι καλά, εγώ θα προσπαθήσω για τους χωριανούς μου να κάνω το παν, να δώσω το είναι μου γι’ αυτούς.
Ποιοι είναι οι στόχοι σας όσον αφορά την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου Αράτου αλλά και το ποίμνιο σας;
-Θέλω να φτιάξω την εκκλησία μου πρώτα, να είναι μέσα στο χωριό αυτό, όμορφη και καλή. Από τότε που έχω γίνει ιερέας, όλο το χωριό σχεδόν έρχεται, γιορτές, Κυριακές κλπ και τους ευχαριστώ πάλι. Έχω κάνει όλες τις γιορτές για πρώτη φορά. Χριστούγεννα, Αγίου Βασιλείου, Φώτα, την Μεγάλη Εβδομάδα, γενικά όλες τις γιορτές τις κάνω για πρώτη φορά. Έχω κάνει μία κηδεία, δεν έχω κάνει βαφτίσια και γάμο μέχρι τώρα και αυτά θα με αξιώσει ο Θεός να τα κάνω κι αυτά.
Πάντως από ό,τι καταλαβαίνω ήταν μία επιθυμία, ένα όνειρο να γίνεται ιερέας.
-Ήταν επιθυμία και όνειρό μου να γίνω ιερέας. Και δοξάζω πάλι τον Θεό γιατί με αξίωσε εμένα τον ανάξιο και με έφερε σε αυτή την θέση και Τον ευχαριστώ πολύ. Να λειτουργώ και να διακονώ μέσα σ’ αυτή την κοινωνία αυτή.
Η πίστη σας βοήθησε σε δύσκολες στιγμές, προσωπικές, οικογενειακές;
-Αν δεν είχα πίστη και δεν με βοηθούσε δεν θα γινόμουν ιερέας. Άρα με βοήθησε πάρα πολύ. Έδωσα όλο μου το είναι, όλο το παν για τον Θεό, για τον Χριστό, για την Αγία Τριάδα και γι’ αυτό έγινα και ιερέας.
Οι χριστιανοί του Αράτου έρχονται την εκκλησία, είναι πιστοί;
-Πολλοί μέσα από το νομό και πολλοί άλλοι νομίζουν ότι οι τσιγγάνοι δεν γνωρίζουν από πίστη, όμως είναι οι πιο πιστοί από όλους γιατί έχουμε όλες τις γιορτές, του Αγίου Γεωργίου, σφάζει ο καθένας το αρνί μέσα στο σπίτι του, το γεμίζει σταυρωτά, τον 15Αύγουστο σφάζουν πάλι πρόβατα και ταΐζουν τον κόσμο γενικά, άρα υπάρχει πίστη. Δεν είναι όμως ειδωλολάτρες επειδή σφάζουν αρνιά και πρόβατα. Πολλοί νομίζουν ότι είναι ειδωλολάτρες. Άλλο ειδωλολάτρες και άλλο που σφάζουν για την πίστη τους.
Ανήμερα του Αγίου Γεωργίου ο Άρατος γιόρτασε με τον πατέρα Χρήστο Αλευρά. Αναβίωσε ο εορτασμός του Αγίου Γεωργίου όπως κάθε χρόνο;
-Βεβαίως αναβιώνει κάθε χρόνο. Φέτος είχαμε μία δυσάρεστη είδηση, κρατούσαμε πένθος μιας 15χρονης κοπελιάς, είναι και ανιψιά μου και όλο το χωριό ζήτησε να μην γιορτάσουμε τόσο έντονα. Κι όμως γιορτάστηκε πάλι με παρουσία πολλών ανθρώπων, χωρίς μουσική. Έγινε η καθιερωμένη λειτουργία το πρωί, τελείωσε η λειτουργία, ήρθαν οι καλεσμένοι όλοι έφαγαν, ήπιαν. Την παραμονή ημέρα Κυριακή κάναμε τον μεγάλο εσπερινό και για πρώτη φορά μετά από 50 χρόνια έγινε περιφορά της εικόνας του Αγίου Γεωργίου γύρισε μέσα στο χωριό συνοδεία κόσμου. Ο Άρατος τιμά όλους τους Αγίους αλλά τον Άγιο Γεώργιο τον τιμά περισσότερο γιατί είναι και ο προστάτης του χωριού μας.
Σας ευχαριστούμε θερμά για την συνέντευξη.
Δήμητρα Συμεωνίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου