Σεβασμός στην αρμονία, την καλοσύνη, την ανθρωπιά και όχι την “Διαφορετικότητα”.

Ένα από τα προσφιλή τσιτάτα των εξουσιαστών είναι η περιβόητη “διαφορετικότητα”. Μία ωραία λεξούλα για να κρύψουν την ανοχή στη μισανθρωπία, την καπιταλιστική βαρβαρότητα, την εκμετάλλευση του αδύναμου στις πιο στυγνές μορφές.

Όχι λοιπόν. Κανένας σεβασμός σε αυτούς που πρεσβεύουν την βαρβαρότητα. Την θηριωδία, την γενοκτονία. Σε αυτούς που ουδέποτε μπόρεσαν να συμβιώσουν και σε πρώτη ευκαιρία έσφαζαν μέχρις ενός τους “διαφορετικούς”. Τους άλλους.

Η επικράτηση του ισχυρού, η ασέβεια προς τον αδύναμο, τη γυναίκα, το παιδί, είναι το νερό στον μύλο του ιμπεριαλισμού. Η δυσαρμονία της ερήμου, η νομαδική φιλοσοφία της αρπαγής και της σφαγής δεν έχει καμία θέση σε αυτά τα χώματα. Ας μείνει στην έρημο, στην “Εργενεκόν”, την κοιτίδα του πολιτισμού των γενοκτονιών. Μαζί με τον γκρίζο λύκο της Στέπας και τους αιμοσταγείς Αττίλες.

Η κοινωνία δεν χρειάζεται το “διαφορετικό” της φρίκης. Χρειάζεται την πολυχρωμία της φύσης. Την Αρμονία, τον Ηρωϊσμό, την ανιδιοτέλεια, την αλληλεγγύη προς τους “ασθενέστερους”.



πηγή