Γράφει ο Παύλος Σαββίδης, Θεολόγος
Από την δεσποτεία ης θείας Πατρότητας το έξοχο δημιούργημά Του ο άνθρωπος, αρνούμενος πεισματικά την Τριαδική φιλόστοργη κοινωνία, στράφηκε, καθοδηγούμενος από την αυτοθέωση και αυταρέσκειά του, σε μιαν άλλη εξόχως δραματική δεσποτεία αυτήν του βροτοκτόνου διαβόλου. Και οι θλιβερές συνέπειες: η ραγδαία κατολίσθηση στην άβυσσο της αμαρτίας, κυλιόμενος στον βόρβορο αισχρών ηδονών και υπηρέτης των θελημάτων του πονηρού «μη έχων δυνάμεις δι’ εκουσίαν ανόρθωσιν».
Και φυσικά η εθελούσια, ξέφρενη καταστροφική του πορεία δεν θα είχε τέλος αίσιον και ευτυχές εκτός από την «απρόοπτη» βουλή περί της επιστροφής του στο προγονικό του παραδείσιο σπίτι. Το πλάσμα αμάρτησε και ο Πατέρας αλάνθαστα το σχεδιάζει και το προετοιμάζει με τη Σάρκωση του Υιού του! Και η αμαρτωλή ανθρωπότητα προσφέρει την εκούσια προσφορά της αειπαρθένου κεχαριτωμένης Μαρίας. Και βέβαια η Θεοτόκος απάντησε γιατί ποτέ μια ανθρώπινη υπογραφή δεν είχε τόση σημασία για την ανθρωπότητα ολόκληρη όσο η δική της ανάμεσα στο Θεό και τον άνθρωπο. Με την ευλογημένη υπογραφή της απεδείχθη ο μεγαλύτερος πρεσβευτής του κόσμου! Ήδη το μυστήριο της σωτηρίας μας αχνοφέγγει μέσα από «ρήσεις και ανίγματα» προφητικών φωνών αλλά και του σπερματικού λόγου των φωτισμένων μορφών του ειδωλολατρικού κόσμου…
«Ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ».
Και για μια ακόμη φορά ο άνθρωπος βρίσκεται «ενώπιος ενωπίω» με το μέγα και φοβερό τούτο μυστήριο. Ο Μέγας Αθανάσιος εκστατικός μπροστά στο απερίγραπτο μυστήριο θεολογικότατα στοχάζεται: «δι’ αγάπην κατήλθεν προς ημάς ο αγαπητός Υιός του Θεού…ίνα την πολύθεον πλάνην καταλύσας και την αληθή καταγγείλας θεογνωσίαν, την προς αλλήλους αγάπην διδάξη τους ανθρώπους».
Γεννιέται ο Χριστός στη φάτνη και φανερώνεται η θεϊκή ελευθερία απ’ όσα απαραίτητα και σπουδαία, πλούτη, στολίδια, ανέσεις και τιμές έχουμε εμείς οι άνθρωποι. Γεννιέται μέσα στο στάβλο, όχι σαν έρημος, αδύναμος, και παραπεταμένος, αλλά ως Θεός, που καταδέχεται αυτόν τον κόσμο όπως είναι. και μέσα σ’ αυτόν ο Θεός προσλαμβάνει την ανθρώπινη φύση να την αγιάσει , να την εξυψώσει να την θεώσει. Αυτό απλά σημαίνει πώς τελεσίδικα μας ελευθερώνει από την αμαρτία, θεραπεύει τα πάθη μας, φωτίζει το δρόμο μας, στεγνώνει τα δάκρυά μας δίνει νόημα αιώνιο στην ύπαρξή μας, νικά το θάνατο χαρίζει τη λύτρωση.
Η Γέννηση του Χριστού, η πιο μεγάλη χαρά για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Γιατί; Μήπως γιατί την ημέρα αυτή παίρνουμε πλούσια δώρα; Όχι αλλά γιατί δεχθήκαμε το πιο μεγάλο δώρο από τον ουρανό.
Μην ξεχνάμε πως οι χθεσινοί κατάδικοι δεχθήκαμε την ελευθερία, οι εχθροί του, έγιναν οι πιο εκλεκτοί του φίλοι και οι εξόριστοι βρήκαν και πάλι την ποθεινή ουράνια πατρίδα τους. Τα Χριστούγεννα είναι τα Γενέθλια του Χριστού. Το Νήπιο της Βηθλεέμ περιμένει να βρεί μια καθαρή καρδιά έναν τόπο ταπεινό για να μας κεράσει τον ίδιο του τον ευτό το Σώμα του και το Αίμα Του δηλαδή τη σωτηρία μας.
Και σύ τώρα χριστιανέ μπροστά σ’ αυτό το αβυθομέτρητο μεγαλείο Του μείνε εκστατικός. Θα σε καταπλήξει η θεϊκή του δόξα που αστράφτει στα μεσάνυχτα του κόσμου με την άφθαστη φεγγοβολή του: Της ταπεινώσεώς του, της Αγάπης Του. Σε όλο τον κόσμο η νύχτα της Γεννήσεως είναι νύχτα νοσταλγική, είναι νύχτα ποθητή.
Ονόμασαν τα Χριστούγεννα σαν την κορυφαία πράξη της Θείας φιλανθρωπίας στο ανθρώπινο γένος. Εδώ αδελφοί μου άς προσέξουμε γιατί η θεία φιλανθρωπία ζητά σαν ένα ελάχιστο αντίδωρο την ανθρώπινη φιλανθρωπία ή όπως θα έλεγε ο άγιος Παϊσιος το δικό μας το φιλότιμο. Την εξακτίνωση της αγάπης μας στους εμπερίστατους πονεμένους αδελφούς μας που μας ζητούν ένα ειλικρινές χαμόγελο, τον παρήγορο λόγο, τη μυστική μας προσευχή για όσους δοκιμάζονται. Όμως και η οικονομική μας βοήθεια τούτες τις άγιες μέρες άς ξεπεράσει τα όρια και αυτά της λογικής σύμφωνα με τον Χρυσοστομικό λόγο «Η ελεημοσύνη δεν κρίνεται με βάση την ποσότητα αυτών που δίνονται, αλλά με βάση τη γενναιοδωρία της διαθέσεως».
Τα φετεινά Χριστούγεννα άς είναι ευχαριστηριακά, δοξολογικά, αγιαστικά για τον καθένα μας. Ο Νεογέννητος Χριστός θα ζητήσει και φέτος τόπο στην καρδιά μας να γεννηθεί μέσα στην σκοτεινιά του σημερινού κόσμου που μας πληγώνει μικρούς και μεγάλους. Άς του ανοίξουμε και ας τον κρύψουμε βαθειά μέσα μας. Αυτόν τον Ένα, τον πολυπόθητο αναφαίρετο θησαυρό, τον λυτρωτή του κόσμου.
Χριστούγεννα 2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου