ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ!
ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ, ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ «ΚΑΛΑ ΜΥΑΛΑ»!
Εἴμαστε μαζί τους γιατί (αὐτὴ τὴν φορά) ἔχουν ὅλο τὸ δίκιο μὲ τὸ μέρος τους.
Εἴμαστε μαζί τους γιατὶ χωρὶς αὐτοὺς δὲν ὑπάρχει τροφή.
Εἴμαστε μαζί τους γιατὶ ἀποτελεῖ ζωτικὸ ζήτημα ἡ ἀναγέννηση τῆς ἐθνικῆς ἀγροτικῆς παραγωγῆς (ποὺ ἔχει πεθάνει πρὸ πολλοῦ) καὶ ἡ ἀνάκτηση τῆς διατροφικῆς ἐπάρκειας τῆς χώρας, σὲ μία ἐποχὴ ποὺ γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ζοῦν στὶς πόλεις καὶ θὰ εἶναι σκληροὶ οἱ ἐπικείμενοι διεθνεῖς ἀνταγωνισμοὶ γιὰ τὴν κατανομὴ βασικῶν ἀγαθῶν σὲ ἕναν πλανήτη ἄνω τῶν 8 δισεκατομμυρίων ἀνθρώπων ποὺ διψοῦν γιά (ὅλο καὶ περισσότερα) καταναλωτικὰ ἀγαθά.
Πίσω ἀπὸ τὸ εἰκονικὸ ψηφιακὸ λοῦστρο τῆς σύγχρονης ἠλεκτρονικῆς ἐποχῆς βρίσκεται ἡ πραγματικότητα τῶν ἁπτῶν βιωτικῶν ἀναγκῶν τῶν ἀνθρώπων. Οἱ ἱστοσελίδες δὲν τρώγονται, οὔτε ἡ τροφὴ παράγεται ἀπὸ τοὺς ἐκτυπωτὲς τῶν ὑπολογιστῶν.
Στὸ ἄμεσο μέλλον ἡ παραγωγὴ καὶ ὁ ἔλεγχος τῆς τροφῆς (ὅπως καὶ ἄλλα στοιχειώδη ἀγαθὰ γιὰ τὴν ἐπιβίωση) θὰ ἀποκτήσουν κεντρικὸ χαρακτῆρα. Ἡ πάλαι ποτέ «ἐποχὴ τῆς (αὐτονόητης) ἀφθονίας» ποὺ γνώρισαν οἱ χῶρες τῆς Δύσης ἔχει παρέλθει ἀνεπιστρεπτὶ καὶ ἔχουμε μπεῖ σὲ μία νέα (ὁλότελα διαφορετική) περίοδο ὅπου οἱ παγκόσμιοι ἀγῶνες κατανομῆς τοῦ πλούτου καὶ τῶν πόρων ἀνάμεσα σὲ κράτη καὶ συνασπισμοὺς κρατῶν θὰ εἶναι ἀνελέητοι σὲ ἕναν πλανήτη μὲ αὔξοντα πληθυσμό, προηγμένη τεχνολογία καὶ πεπερασμένους πόρους.
Τὴν ἀγροτικὴ παραγωγὴ τῆς Ἑλλάδας τὴν ρήμαξαν τά «σωστικά» Μνημόνια (ποὺ σήμερα «ζοῦν καὶ βασιλεύουν»), ποὺ ἐγκαινιάσαν τὴν ἐποχὴ τῆς κρίσης δίχως τέλος, μαζὶ μὲ τὴν καταστροφὴ ὁλόκληρου τοῦ παραγωγικοῦ ἱστοῦ τῆς χώρας.
Προηγουμένως, ἡ ἀγροτικὴ παραγωγὴ καὶ ὁ ἀγροτικὸς πληθυσμὸς μειώνονταν σταθερὰ ἐπὶ δεκαετίες, ἀρχῆς γενομένης ἀπὸ τὴν εἴσοδο τῆς χώρας στὴν Εὐρωπαϊκὴ Οἰκονομικὴ Κοινότητα (τὸν προκάτοχο τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης) τὸ 1981.
Τὸ καταραμένο 1981, ὅταν ἡ Ἑλλάδα ἔγινε πλῆρες μέλος, ἡ ἐγχώρια ἀγροτικὴ παραγωγὴ ὄχι μόνο κάλυπτε ἀλλὰ ὑπερέβαινε τὶς ἐγχώριες ἀνάγκες. Οἱ ἀγρότες ἦταν τὸ 30% τοῦ πληθυσμοῦ καὶ ἡ ἀγροτικὴ παραγωγὴ ἦταν στὸ 15% τοῦ ΑΕΠ.
Ἡ ὑπαγωγὴ τῆς ἀγροτικῆς πολιτικῆς τῆς Ἑλλάδας στὴν ΕΟΚ εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τὴν σταθερὴ συρρίκνωση τῆς ἀγροτικῆς παραγωγῆς καὶ τοῦ ἀγροτικοῦ πληθυσμοῦ, ὅπως ἐπίσης καὶ γενικὰ τῆς ἐγχώριας παραγωγῆς σὲ ἐθνικὴ βιοτεχνία καὶ βιομηχανία.
Ἡ μείωση τῆς μερίδας τῆς ἀγροτικῆς παραγωγῆς δὲν μεταφράστηκε σὲ αὔξηση τῆς μεταποίησης, ὅπως θὰ συνέβαινε σὲ μία ἐκσυγχρονισμένη παραγωγικὴ οἰκονομία, ἀλλὰ σὲ διόγκωση τοῦ τριτογενῆ τομέα, ἐνῷ ταυτόχρονα ἡ ΕΟΚ ἐπιδοτοῦσε τοὺς Ἕλληνες ἀγρότες γιὰ νὰ μὴν παράγουν συγκεκριμένα προϊόντα βάσει τῆς κοινῆς ἀγροτικῆς πολιτικῆς.
Σήμερα ξέρουμε πολὺ καλὰ ὅτι ὅλη ἡ ὑλικὴ εὐμάρεια ποὺ γνώρισε ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία ἐκεῖνο τὸν καιρὸ ἦταν ἀέρας κοπανιστός, γιατὶ δὲν βασιζόταν στὴν παραγωγὴ οἰκονομία ἀλλὰ στὰ δανεικά.
Παράλληλα τὸ σαράκι τοῦ κομματισμοῦ καὶ τοῦ πελατειακοῦ κράτους κατάστρεψε (κυριολεκτικά!) τὸ πραγματικὸ ἀγροτικὸ συνεταιριστικὸ κίνημα τῆς χώρας μετατρέποντας τοὺς ἀγροτικοὺς συνεταιρισμοὺς ἀπὸ παραγωγικὲς ὀργανώσεις σὲ κομματικὰ φέουδα καὶ μηχανισμοὺς συναλλαγῆς. Ἡ λέξη «ἀγροτικὸς συνεταιρισμός» κατάντησε στὴν Ἑλλάδα νὰ ἀνήκει στὰ ἐγχώρια σπαρταριστὰ ἀνέκδοτα μὲ δύο λέξεις, ὅπως «κράτος δικαίου» καί «ἑλληνικὴ δικαιοσύνη».
Γιὰ ὅλο αὐτὸ τὸ χάλι στὸ ὁποῖο βρισκόμαστε τώρα εὐθύνη δὲν ἔχουν μόνον οἱ ξένοι (ΕΟΚ, Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση), τὸ κράτος καὶ τὸ πολιτικὸ σύστημα ἀλλὰ καὶ οἱ ἴδιοι οἱ ἀγρότες -καὶ μάλιστα μεγάλη, ὅπως καὶ γενικότερα ὅλοι μας. Ὁ ἀσύστολος κομματισμός, ἡ πρόθυμη ἔνταξη σὲ ποικίλους μηχανισμοὺς ἐξαγορᾶς καὶ ἡ σταθερὴ συναλλαγὴ μὲ τὸ πελατειακὸ σύστημα, ἀλλὰ καὶ ὁ ἐκφυλισμὸς τῆς νεοελληνικῆς κοινωνίας -ποὺ ἀποτελοῦν πάγια στοιχεῖα τῆς βαθειᾶς παθογένειας τοῦ ἐγχώριου δημοσίου βίου- βρῆκαν τὴν ἔκφρασή τους καὶ στὰ ἀγροτικά, μὲ τὶς γνωστὲς σὲ ὅλους μας ἀπίθανες κωμικοτραγικὲς καταστάσεις τῆς ἑλληνικῆς ἐπαρχίας.
Ἡ κατάσταση ποὺ ἔχει διαμορφωθεῖ στὴν χώρα ἀπὸ τὴν χρεωκοπία τοῦ 2010 καὶ μετὰ ἔχει ἐπιδεινωθεῖ σὲ τέτοιον βαθμὸ ποὺ τίθεται πλέον ἐπὶ τάπητος τὸ ὑπαρξιακὸ ζήτημα τῆς χώρας. Οὐσιαστικὸ μέρος του εἶναι ἡ ἀνάκτηση τῆς ἀγροτικῆς παραγωγῆς. Αὐτὸ ὅμως εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένο μὲ τὴν ἀνάκτηση τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας. Εἰδάλλως ἡ χώρα εἶναι τελειωμένη!
Ὅπως καὶ νἄχει, εὐχόμαστε «καλὴ δύναμη» στοὺς ἀγρότες, ἀλλὰ κυρίως τοὺς εὐχόμαστε «καλὰ μυαλά!», γιατὶ ἀποτελοῦν καὶ οἱ ἴδιοι συστατικὸ μέρος τοῦ δικοῦ τους καὶ τοῦ δικοῦ μας προβλήματος.
Τοὺς εὐχόμαστε «καλὰ μυαλά!» γιατὶ θὰ πρέπει νὰ ἀρχίσουν νὰ βλέπουν (ἐπιτέλους) καὶ πέρα ἀπὸ τὴν μύτη τους καὶ νὰ ἀρχίσουν νὰ σκέπτονται σοβαρὰ τὸ μέγα πρόβλημα τῆς ἀγροτικῆς στρατηγικῆς τῆς χώρας (ποὺ εἶναι ἀνύπαρκτη, ἐκτὸς κι ἄν συνοψίζεται στὴν λέξη «καταστροφή»). Καὶ νὰ βάζουνε λίγο τὸ μυαλό τους νὰ δουλέψει ὅταν πηγαίνουνε στὴν κάλπη, γιατὶ ἡ Κυβερνῶσα Συμμορία τῶν «φραπέδων» καὶ τῶν «χασάπηδων» χρωστάει πολλὰ στὴν ψῆφο τους. Γιὰ νὰ συνεννοούμαστε!
Τὸ Ἔνζυμο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου