"Ποιές τεκμηριωμένες (ἀπό ντοκουμέντα) μασονικές πρακτικές καί ποιά μασονικά δόγματα ἔχουν μεταφυτευθεῖ στό περιβάλλον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί ἀποδεικνύουν τήν διείσδυση τῆς Μασονίας σέ αὐτήν; Ἰδού μιά κατοχυρωμένη προσέγγιση ἐκ μέρους τοῦ Μοναχοῦ π. Σεραφείμ (Ζήση)". Κατά τόν ὁμιλητή, ἐπειδή ἡ σπουδαιότερη τέχνη τῆς Μασονίας (σύμφωνα μέ τόν σπουδαῖο Μασόνο George Oliver) εἶναι ἡ μυστικότητα, δέν εἶναι δυνατόν νά γνωρίζουμε σχεδόν οὐδέποτε ἐπισήμως ποιοί Μασόνοι τοῦ παρόντος, Κληρικοί καί θεολόγοι, εἶναι Τέκτονες (Μασόνοι). Γνωρίζουμε, ὅμως, ἀρκετούς τοῦ παρελθόντος. Μποροῦμε δέ, βάσει καί τῆς εὐαγγελικῆς ἐντολῆς (Ματθ. 7, 16.20), νά ταυτοποιήσουμε τούς καρπούς τους· ἄλλωστε, καί οἱ ἰατροί ἀπό τά συμπτώματα ἀναγνωρίζουν τίς ὑποκείμενες νόσους.
Ὁ ὁμιλητής διευκρίνισε, ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἐν συνόλῳ εἶναι μέν ἀκατάλυτη: "Πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς" (Ματθ. 16, 18), κατά τήν ὑπόσχεση τοῦ Θεανθρώπου καί Κυρίου μας, ὅμως οἱ τοπικές Ἐκκλησίες ὑπόκεινται σέ καταστροφή, ὅπως ἀποδεικνύει ἡ ἴδια ἡ Δυτική Ἐκκλησία, κάποτε ὀρθόδοξη, τώρα αἱρετική, καί οἱ καινοδιαθηκικές Ἐκκλησίες τῆς Ἀποκαλύψεως, ἀνύπαρκτες τώρα. Ἐπίσης ὁ π. Σεραφείμ ὑπενθύμισε, ἀπό τίς σελίδες τοῦ σπουδαίου βιβλίου ντοκουμέντων τοῦ "Μον. Ἀβερκίου", ὅτι ἡ Μασονία φιλοδοξεῖ νά μετασχηματισθεῖ ἀπό "κρύπτη τοῦ παρελθόντος" σέ "ἐκκλησία τοῦ μέλλοντος" ἑνώνοντας τίς ἐπί μέρους θρησκεῖες, οἱ ὁποῖες προβλέπεται νά ἐγκαταλείψουν τά δόγματα ἐκεῖνα πού τίς διαχωρίζουν ἀπό τίς ὑπόλοιπες (Τυπικόν τῆς Συνόδου τοῦ 32ου βαθμοῦ τοῦ Ἀ.Ἀ.Σ.Τ.). Ἀναφέρθηκε στό σπουδαῖο - ἄγνωστο - περί τῶν Illuminati (πολιτικοποιημένων ὑψηλόβαθμων Μασόνων τοῦ Adam Weishaupt) βιβλίο τοῦ Manfred Agethen (Geheimbund und Utopie, ἐκδ. Oldenbourg, München 1984) καί στήν ἀπό τά ἔγγραφα τοῦ βιβλίου αὐτοῦ τεκμηριωμένη μασονική πρακτική τῆς "ἐπελάσεως διά τῶν θεσμῶν", τῶν μασονοποιούμενων θεσμῶν : "Marsch durch die Institutionen". Ὁ π. Σεραφείμ προεξήγγειλε ὅλα σχεδόν τά θέματα μέ τά ὁποῖα, σύν Θεῷ, θά ἀσχοληθεῖ (ὑπέρ τά τριάκοντα) καί ἀνέπτυξε ἐδῶ τά πρῶτα ἐξ αὐτῶν, τά ὁποῖα ἤδη παρακολουθεῖτε. Αὐτά εἶναι : (1) ὁ Οἰκουμενισμός, τό βασικότερο μασονικό δόγμα· (2) ἡ ἄρνηση τοῦ δόγματος τῆς Ἁγίας Τριάδος (πρβλ. Ἀμερικῆς Ἰάκωβο καί Περγάμου Ἰωάννη)· (3) ὁ μασονικός μῦθος περί σχέσεως Χριστοῦ Μαγδαληνῆς (στούς Μασόνους Ν. Καζαντζάκη, Michael Baigent, καί στό "Κοινό τῆς Σιών" - Priory of Sion), πού μεταφυτεύεται ἐμμέσως καί σταδιακῶς στήν Θεολογία μας μέ τήν ἀθώωση τοῦ βλασφήμου Ν. Καζαντζάκη, μέ τά περί δῆθεν "ἐρωτικότητας τοῦ Χριστοῦ" ἀπό τόν καθ. Χρυσόστομο Σταμούλη (θ. 2025), καί τήν ἐπιτιμοποίηση τοῦ (ὁμοτρόπως, κατά Χριστοῦ) βλασφημήσαντος Κύπριου ποιητῆ Κυριάκου Χαραλαμπίδη· (4) ἡ ἀπομείωση τῆς χριστολογικῆς σημασίας τῆς Ἀειπαρθενίας τῆς Θεοτόκου, μέ τά διδάγματα τῶν Χρ. Γιανναρᾶ ("Ἐνάντια στή Θρησκεία") καί Χρυσοστόμου Σταμούλη ("Ἔρως καί θάνατος"), ὅταν ἡ ἄρνηση τῆς Παρθενίας Της ἀπαντᾶται μεταξύ ἄλλων καί στόν Ροδόσταυρο Max Heindel, στόν Μασόνο καί ἑωσφοριστῆ λογοτέχνη Φερνάντο Πεσσόα, τόν ποιητή Rainer Maria Rilke (ἀποκρυφιστή, σύμφωνα μέ τόν καθ. Gisli Magnusson et al.)· (5) ἡ ἐκκλησιαστική ἀποδοχή καί προβολή Μασόνων ἤ ἀρεστῶν στήν Μασονία ἀποκρυφιστῶν συγγραφέων καί διανοουμένων, ὅπως ὁ Νικόλαος Μπερντιάγεφ (N. Berdyaev), ὁ καθ. Νικόλαος Λούβαρις, ὁ Νίκος Καζαντζάκης, ὁ καθ. Κυριάκος Μαρκίδης κ.ἄ.· (6) ἡ ἔμπρακτη ἐκκλησιαστική συνεργασία μέ Μασόνους σέ φιλανθρωπίες ἤ ἡ ἐκκλησιαστική συμμετοχή σέ μασονικές ἐκδηλώσεις καί ἔργα (βλ. παλαιότερα θέματα Φ.Α.Α.Θ., περί καθ. Θεοδοσίου Τάσιου στήν Κόρινθο, περί δρ. Νικολάου Λάου κ.ἄ.)· (7) ἡ ἐκκλησιαστική ἀποσιώπηση τοῦ προβλήματος τῆς μασονικῆς ἀπειλῆς κατά τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς σωτηρίας τῶν πιστῶν: χαρακτηριστικά τά παραδείγματα τῶν Ἀμερικῆς Ἰακώβου, Θυατείρων Ἀθηναγόρα (Κοκκινάκη) καί Αἰμιλιανοῦ (Σηλυβρίας), οἱ ὁποῖοι, στόν ἀπόηχο τῆς (ἐκ νέου) καταδίκης τῆς Μασονίας στήν Ἑλλάδα (1969, 1970) ἔσπευσαν ἀπό τό ἐξωτερικό νά "λευκάνουν" τήν Μασονία μεμφόμενοι ἐμμέσως ἤ ἀμέσως τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ! ... (συνεχίζεται).
