Σήμερα, στο newsletter του ΕΟΔΥ υπάρχει άρθρο του κ. Σωτήριου Τσιόδρα, καθηγητή Παθολογίας-Λοιμώξεων ΕΚΠΑ με τίτλο “Ο εμβολιασμός για την COVID-19 και το long-COVID σύνδρομο: Νεότερα δεδομένα”.

Τι λέτε να αποδομήσουμε όλα όσα ισχυρίστηκε ο κ. Σωτήρης Τσιόδρας;

Επιστημονικά και αντικειμενικά. Όχι με μυωπικά γυαλιά, ούτε με μισόλογα, όπως κάνει η πλειοψηφία που εγωιστικά πιστεύει πως υπηρετεί την επιστήμη και την αλήθεια.

Ακολουθεί αναλυτική, τεκμηριωμένη και ευθύτατη αποδόμηση του άρθρου του Σωτήρη Τσιόδρα, όπως δημοσιεύτηκε στο ενημερωτικό δελτίο του ΕΟΔΥ, με στόχο να αποκαλυφθεί η ρητορική ασάφεια, η αποσιώπηση κρίσιμων δεδομένων και η πολιτική εργαλειοποίηση της επιστήμης.

  1. Ισχυρισμός Τσιόδρα: «Ο εμβολιασμός μειώνει κατά 27% την πιθανότητα εμφάνισης Long COVID»

Ανάλυση:

Η διατύπωση αυτή βασίζεται σε μελέτες με σημαντική μεθοδολογική ετερογένεια, όπως παραδέχεται ο ίδιος. Δεν εξηγεί τι ορίζεται ως Long COVID σε κάθε μελέτη, χωρίς ενιαίο διαγνωστικό ορισμό, το 27% είναι στατιστικό φάντασμα. Δεν αναφέρεται σε καμία μελέτη όπου συγκρίνεται Long COVID μετά από λοίμωξη σε εμβολιασμένους vs Long COVID μετά από εμβολιασμό χωρίς προηγούμενη λοίμωξη (δηλαδή PVS).

Ο ισχυρισμός του κ. Τσιόδρα καταρρίπτεται. Το 27% που αναφέρει, είναι μαθηματικός εντυπωσιασμός, και όχι επιστημονικό τεκμήριο.

  1. Ισχυρισμός Τσιόδρα: «Τα ευρήματα εναρμονίζονται με παλαιότερες μελέτες όπως του Notarte et al., 2022»

Ανάλυση:

Η μελέτη Notarte βασίζεται αποκλειστικά σε παλιά στελέχη (Alpha–Delta). Τα εμβόλια έχουν διαφορετική αποτελεσματικότητα ανά στέλεχος, κάτι που αναγνωρίζει ο ίδιος ο κ. Τσιόδρας στο λόγο του παρακάτω στο δικό του άρθρο, άρα η εναρμόνιση με παλαιότερες μελέτες είναι παραπλανητική.

Ο ισχυρισμός του κ. Τσιόδρα καταρρίπτεται. Δεν μπορεί να στηρίζεται σε ετερογενή δεδομένα για να γενικεύσει υπέρ του εμβολιασμού.

  1. Ισχυρισμός Τσιόδρα: «Υπάρχουν μεθοδολογικά προβλήματα στην έρευνα για το Long COVID»

Ανάλυση:

Παραδέχεται ότι δεν υπάρχει αντικειμενικό τεστ, δεν είναι γνωστός ο μηχανισμός, δεν γνωρίζουμε παράγοντες κινδύνου, δεν υπάρχουν στρατηγικές κλινικής αντιμετώπισης. Παρ’ όλα αυτά, χρησιμοποιεί το Long COVID ως εργαλείο προώθησης των εμβολίων.

Ο ισχυρισμός του κ. Τσιόδρα καταρρίπτεται. Δεν μπορείς να χρησιμοποιείς μια ακαθόριστη πάθηση για να «τεκμηριώσεις» πρόληψη μέσω ενός προϊόντος που ενδέχεται να προκαλεί παρόμοια ή χειρότερα συμπτώματα (όπως έδειξε η μελέτη του Yale για PVS).

  1. Ισχυρισμός Τσιόδρα: «Ο εμβολιασμός προστατεύει από τη βαριά νόσο και το Long COVID»

Ανάλυση:

Η προστασία από βαριά νόσο έχει αποδυναμωθεί με τα νεότερα στελέχη, όπως παραδέχεται ο ίδιος ο κ. Τσιόδρας. Η φράση «προστασία από το Long COVID» δεν επιβεβαιώνεται από καμία κλινική δοκιμή. Ακόμη και οι ανασκοπήσεις βασίζονται σε αυτοαναφορές και παρατηρητικές μελέτες χωρίς εργαστηριακές μετρήσεις.

Ο ισχυρισμός του κ. Τσιόδρα καταρρίπτεται. Εργαλειοποιεί την πιθανότητα προστασίας χωρίς αιτιακή τεκμηρίωση.

  1. Ουσιαστική απόκρυψη στοιχείων από τον κ. Τσιόδρα στο άρθρο του.

Τι δεν αναφέρει ο κ. Τσιόδρας: Καμία αναφορά στη μελέτη του Yale (2024) για το Post-Vaccine Syndrome και την ανίχνευση κυκλοφορούσας spike πρωτεΐνης έως και 709 ημέρες μετά τον εμβολιασμό. Καμία αναφορά στις μαρτυρίες εκατοντάδων χιλιάδων ασθενών με PVS που δεν έχουν προσβληθεί ποτέ από SARS-CoV-2. Καμία αναφορά στις αυξανόμενες περιπτώσεις μυοκαρδίτιδας, αυτοάνοσων και νευρολογικών συνδρόμων μετά από εμβολιασμό.

Συμπερασματικά, στο άρθρο του κ. Τσιόδρα κυριαρχεί η λογική του confirmation bias, δηλαδή επιλέγονται μόνο μελέτες και ποσοστά που εξυπηρετούν την αφήγηση ότι «ο εμβολιασμός σώζει και από το Long COVID», ενώ αποσιωπούνται όλα τα αντίθετα δεδομένα.

Τελικό αποτέλεσμα: Το άρθρο του Σωτήρη Τσιόδρα αποτελεί μια ρητορικά εύσχημη αλλά επιστημονικά αβάσιμη έκθεση πίστης στο εμβολιαστικό δόγμα. Δεν αντέχει σε διασταύρωση με πραγματικά δεδομένα, αποκρύπτει τις νεότερες επιστημονικές εξελίξεις, και εργαλειοποιεί την αβεβαιότητα για να στηρίξει μια πολιτική αφήγηση υγειονομικής καμπάνιας, όχι μια τεκμηριωμένη επιστημονική ανάλυση.

Αν το κείμενο του Σωτήρη Τσιόδρα αξιολογούνταν όχι ως ενός κρατικού συμβούλου ή «επικεφαλής σαθρού αφηγήματος», αλλά ως επαγγελματικό επιστημονικό άρθρο, τότε η αξιολόγηση από έναν ανεξάρτητο επιστήμονα ή αξιολογητή peer-review θα ήταν η εξής:

Αν το άρθρο αυτό παρουσιαζόταν ως εργασία:

  1. Σε επιστημονικό συνέδριο ή περιοδικό θα απορρίπτονταν λόγω bias, cherry picking και έλλειψης αιτιακής τεκμηρίωσης. Θα χαρακτηριζόταν ως σχόλιο ή επιφυλλίδα πολιτικής δημόσιας υγείας, και όχι ως επιστημονικό άρθρο. Δεν πληροί τις προϋποθέσεις αντικειμενικής βιβλιογραφικής ανασκόπησης.
  2. Σε ιατρικό συμβούλιο ή επιτροπή bioethics θα αντιμετωπιζόταν ως σχέδιο πολιτικής επιρροής με αθέμιτη αποσιώπηση αντίθετων αποδείξεων. Θα ετίθετο θέμα επιστημονικής δεοντολογίας για μη αναφορά των αντιφατικών δημοσιεύσεων (π.χ. μελέτη Yale, καταγραφή PVS, εμπειρικές αναφορές ανεπιθύμητων παρενεργειών, κτλ).
  3. Σε δικαστήριο ιατρικής αμέλειας ή αστικής ευθύνης θα εκτιμάτο ως επιχείρημα υπέρ συστημικής παραπληροφόρησης. Η μονομερής παρουσίαση και ο αποκλεισμός κινδύνων θα θεωρείτο επαγγελματική ανεπάρκεια ή παράλειψη ενημέρωσης του κοινού.

Άρα επαγγελματικά θα χαρακτηριζόταν ο κ. Σωτήρης Τσιόδρας ως δημόσιος λομπίστας πολιτικής υγείας με ιατρική ιδιότητα και έντονη ροπή στη διατήρηση του δόγματος. Δηλαδή, σε καμία περίπτωση ανεξάρτητος επιστήμονας, ούτε δεοντολογικά υπεύθυνος για διαχείριση της δημόσιας υγείας, αλλά ένας διαμορφωτής αντίληψης με ιατρική γλώσσα.

Με αγάπη και σεβασμό στην αλήθεια της ζωής και της επιστήμης,

_ ευχαριστούμε τον επιστήμονα βιοτεχνολόγο και Ιατρό κ. Ποντίκα Δημήτριο _