Η Μαρία Δαμανάκη, πρώην βουλευτής του ΚΚΕ, του Συνασπισμού και του ΠΑΣΟΚ, πρώην επίτροπος, νυν σύμβουλος της αμερικανικής Oceans 5, προτείνει μεταξύ άλλων κοινά θαλάσσια πάρκα με την Τουρκία και την κατάργηση του βέτο της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, διότι είναι παραλυτικό !
Το Πολυτεχνείο ζει, με τη σωστή πλευρά της Τουρκίας!
Μαλκίδης Θεοφάνης
3 σχόλια:
Από αυτούς που ταΐζονται από ιδρύματα δισεκατομμυριούχων που ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη . Οι αριστεροί - όπως αποδεικνύεται και πάλι τώρα στις ΗΠΑ - αποτελούν το μακρύ χέρι της σάπιας ελίτ με τους Ροκφέλερ - Ρότσιλντ - Σόρος επικεφαλείς .Η παράνοια και ο εμπαιγμός σε όλο τους το μεγαλείο.
Εδώ πολυτεχνίτης , τους φωνάζουν οι "αριστεροί" στους άρχοντες του νεοφιλελέ καπιταλισμού , μπορούμε να κάνουμε τα πάντα με τον φερετζέ των "αριστερών" και των "οικολόγων" , ενώ θα καταθέτουμε και στεφάνι στο Πολυτεχνείο με την προστασία εκατοντάδων αστυνομικών, ματατζήδων και χαφιέδων.
Στην Ελλάδα εξάλλου είσαι ό,τι δηλώσεις ...
Να θεωρήσω βέβαιο ότι πριν μας τα ξεφουρνήσει έχει κάνει τις σχετικές πρόβες της μοιράζοντας τα κλειδιά του σπιτιού της με τους λατρεμένους γείτονες, να απολαμβάνουν από κοινού μαζί της τα υπάρχοντά της.
... σήμερα
τὸ βιβλίο τοῦ Ἀλ6ι...
καὶ αὔριο τὸ... εξεξέξι...
καὶ ἕνα τσοῦρμο συνωστίζεται
στὰ ρεῖθρα γύρω ἀπ τὴν πρεσβεία,
νὰ πιεῖ ἀπ' τὰ πικρά της νάματα
καὶ νὰ λουστεῖ, νὰ πάρει χρῖσμα
νὰ γίνει ἕνα νέο προσάναμμα γιὰ
νέο ὡραῖο πολυτεχνειούργημα,
ποὺ σὰν νὰ ἐτοιμάζεται ὑποδόρεια
καὶ νὰ προβάρεται ἀργόσυρτα και
προαλείϕεται σὰν τὸ ἀναμενόμενο
καινούργιο, ποὺ τὸ κυοϕορεῖ ὁ αἰών, ἐτοῦτος ὁ ἔξόχα ἀπαταιών, που ἤδη 'κοσπεντάρησε καὶ μὲ τὰ λίϕτινγκ τ'ἄϕθονα τῶν παλιακῶν, τὰ ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός καὶ τὰ ὅσα ρεκτιϕιέ μαστόρικα, μὲ χάριν πριονοκορδέλλας καὶ μὲ τὴν τοῦρμπο νέα μας μαϊμοῦ, μα καὶ κυρία, νὰ ξεσηκώνει τὶς νυχτιές μὲσ' στὰ σκυλάδικα κυναιτυπεῖα, μέσα στὴν ὁλοκόκκινη πανώρια μετανεωτερική , καὶ ξαναμμένη -παρότι παρά τῇ ἐμμηνοπαύσει-
μετακοκκινοσκούϕειον καὶ ὅλως πολυπόθητον ϕορεσιά της, ποὺ παίρνει τὰ μυαλά, ἀκόμη καὶ ἀν δὲν πολυυϕίστανται, καί σὰν μπλαβί χαπάκι, σμπρώχνει ὁλίγον πρὸς τὰ ἐμπρός τὰ ἄσμπρωχτα ξεμπροστιασμένα καὶ μὲ βιά,
σμπαράλια, κι ἀσκαρδαμυκτί,
καὶ ποῦ πιὰ νὰ τὴν παραχώσαμε αὐτὴν τὴν δόλια ἐντροπή, ποὺ δὲν μᾶς ἄϕηνε ντίπι 'πιτέλους νὰ λευτεργιωθοῦμε ἡ χαμένη, καὶ πλέον μὴ βρισκούμενη ὅσο καὶ ἀν τὴν ψάχνουμε μέσα στό ἀχνό τὸ ἡμίϕως, νυκτικορακισκοτασμένων ἡμερῶν, ποὺ πάντα ἐκτός ἐποχῆς καὶ πάντα μέσ'στὴν μόδα, μὲ ἕνα ἔθος κι ἦθος καὶ κοψιᾶ καί εἶδος, τῶν ἀσυγκράτητων καιρῶν, ποὺ
οἱ ακραῖες καιρικές συνθῆκες, ψιλόβροχο, ἢ κάποια συννεϕιά καὶ μία πτώση τῆς θερμοκρασίας μὲσα στὸ καταχείμωνο, θὰ μᾶς γεμίζουν ὅλο τρόμο καὶ ἀπελπισία καὶ μ'ἄϕθονες τὶς συζητήσεις τῶν περίπου εἰδικῶν και ἀτελείωτες, περί τῆς ἀκριβοῦς τοῦ ὄνου ἀκρβής σκιᾶς, καὶ τοῦ πῶς ἅραγε νὰ ἡμπορεῖ νὰ γένεται, τριχιᾶ ἡ τρίχα, ἀνίσως καὶ τὸ πῶς τριχοτομεῖται ἐπαρκῶς ὁ τετραγωνισμός τοῦ κύκλου
ὅπερ καὶ ζήτημα ἐπεῖγον, ἀναγκαῖον, ζωτικόν...
Δημοσίευση σχολίου