Ήταν τότε που πιτσιρικάδες διαβάζαμε Εικονογραφημένα Κλασικά, που μαθαίναμε για την καλύβα του Μπάρμπα Θωμά
για τα ταξίδια στο κέντρο της Γης, για τον Ναυτίλο και τον κάπτεν Νέμο, για τους τρεις σωματοφύλακες, για τους Άθλιους και τον Γιάννη Αγιάνη....
Μετά μεγαλώσαμε και κάναμε δικά μας παιδιά και ξεχάσαμε το παιγνίδι στις αλάνες και τα ματωμένα μας γόνατα,
ξεχάσαμε τις χωματένιες γειτονιές μας το Κυριακάτικο τραπέζι και την εικόνα της γιαγιάς δίπλα στην σόμπα να μας πλέκει τερλίκια.....
Δεν αφήσαμε τα παιδιά μας να ταλαιπωρηθούν και τα πνίξαμε με τα πολλά σωσίβια δήθεν προστασίας που τα τυλίξαμε και τα κάναμε να περιφέρονται σαν τα ζόμπι διεκδικώντας το πιο ακριβό i-phone και το απόλυτο τίποτα.....
Η γενιά μας επαναστάτησε ενάντια στην συντήρηση της κοινωνίας για τα ακούσματα της μουσικής, για το χάσμα των γενεών, για την επανάσταση στο σεξ, για την ισότητα των γυναικών, ακόμα και για το μήκος των μαλλιών μας....
Είμασταν η γενιά της φτώχειας της αντίδρασης, της αντίστασης, της διανόησης, της εργασίας το πρωί και του νυχτερινού σχολείου το βράδυ και καταφέραμε να κάνουμε τα παιδιά μας γενιά του taplet, γενιά των πολυκαταστημάτων, γενιά που επαναστατούν για το τίποτα μόνο και μόνο γιατί τους τα δώσαμε όλα.....
Τα στήσαμε μπροστά από έναν υπολογιστή και δεν τα αφήσαμε να ταλαιπωρηθούν στην ζωή τους και να αγωνισθούν....
Δεν τα μάθαμε να σέβονται και να αγωνίζονται δεν τα αφήσαμε να τσαλακωθούν και να ξεζουμίσουν την πέτρα....
Καλυφτήκαμε πίσω από την ανασφάλειά μας και τα λέγαμε συνέχεια ότι εμείς θα είμαστε για εσάς πάντα εδώ αλλά αυτό το "εδώ" ποτέ δεν ήταν ουσιαστικό και αληθινό και να το αποτέλεσμα, αποδείχθηκε ότι μόνο εκεί δεν είμασταν όταν πραγματικά μας χρειαζόταν....
Αν μας κόβει ακόμα λίγο ας δώσουμε στους νέους ένα μάθημα ζωής, να τους μάθουμε πως η ευτυχία αποκτιέται με καθημερινό αγώνα, πως το χρήμα έχει ουσιαστική αξία μόνο όταν κερδίζεται με ιδρώτα και όχι όταν χαρίζεται...
Να τα βοηθήσουμε να γίνουν ώριμοι και υπεύθυνοι άνθρωποι,
να είναι κύριοι του εαυτού τους και να μη περιμένουν από εμάς τα πάντα κι όπως είπε και κάποιος σπουδαίος "η ζωή είναι σαν την θάλασσα, δεκάρα δεν δίνει αν δεν ξέρεις κολύμπι"....
Μόνο έτσι ίσως μάθουν για το εμπόριο σκλάβων της μαύρης Παρασκευής, ίσως και έτσι μάθουν για τις καλύβες που ζούνε αρκετοί συμπολίτες μας και πολίτες άλλων χωρών, για τα παιδιά που πεθαίνουν από ασιτία από ελλείψεις βασικών αγαθών αλλά και για την πατρίδα μας που βρίσκεται σε διαρκεί κατοχή.
Ας μη τα στερήσουμε το πιο όμορφο παιγνίδι που έχουν πραγματική ανάγκη αλλά δεν το γνωρίζουν κι ας τους πούμε ότι....
Είναι νωρίς για δάκρυα Στέλλα
όσο μπορείς ακόμα γέλα
ώρα την ώρα θα βραδιάσει
θα ΄ρθει η ζωή και θα περάσει.....
Καλημέρα γείτονες
και Χρόνια σου Πολλά Στέλλα και Στέλιο....
θεία Ευτέρπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου