Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης
Σκοπός του σημερινού κειμένου είναι, με αφορμή την κοίμηση του Διονύση Σαββόπουλου, να καταδειχθεί μία ακόμη πτυχή του τρόπου δράσης της υβριδικής δικτατορίας που κυβερνά την Ελλάδα με όχημα την δυναστεία των Μητσοτάκηδων.
Ι. ΟΠΤΙΚΗ ΠΗΓΗ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ
 |
Η παραπάνω φωτογραφία είναι ένα κολλάζ από το τεύχος του περιοδικού ΕΝΑ (18 Απριλίου 1990), εκδότης του οποίου ήταν ο λίγους μήνες αργότερα δολοφονηθείς από την 17Ν Παύλος Μπακογιάννης (ως γνωστόν, η δολοφονία του έχει δώσει τροφή για πολλές εικασίες, κάποιες είναι και πειστικές και ανατριχιαστικές).
Το συγκεκριμένο τεύχος ήταν κρεμασμένο επί μήνες σε ένα αθηναϊκό παλαιοπωλείο, αλλά επειδή δεν με ανάπαυε καθόλου η συστημική στάση του Διονύση Σαββόπουλου των τελευταίων ετών, δεν αποφάσιζα να το ξεκρεμάσω. Ειδικά, μάλιστα, μετά την προπαγάνδα που άσκησε υπέρ του πειραματικού και δυνάμει υγειοβλαπτικού εμβολιασμού κατά του κορωνοϊού, το συγκεκριμένο τεύχος μάλλον με απωθούσε τρομερά.
Μετά την είδηση της κοιμήσεώς του, βρέθηκα και πάλι στο συγκεκριμένο παλαιοπωλείο, αλλά αυτήν την φορά, βλέποντας ότι το επίμαχο τεύχος παρέμενε στην θέση του, έσπευσα να το ξεκρεμάσω, θεωρώντας ότι θα μπορούσα να γράψω κάτι με αφορμή την διαφημιζόμενη συνέντευξη του Σαββόπουλου.
Την είχε δώσει μία περίπου εβδομάδα πριν από τις εκλογές εκείνες, που θα ανεδείκνυαν για πρώτη φορά πρωθυπουργό ένα επώνυμο, το οποίο έμελλε να εγκαινιάσει μία ακόμη πολιτική δυναστεία που θα καταδυνάστευε τους ευκολόπιστους Νεοέλληνες:
Την δυναστεία των Μητσοτάκηδων, την οποία δυστυχώς ο μακαρίτης Νιόνιος λιβάνιζε τα τελευταία χρόνια κατά τρόπο αναντίστοιχο με το αντικαθεστωτικό προφίλ που καλλιεργούσε ως καλλιτέχνης τα παλιά χρόνια.
ΙΙ. ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ
Η συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο Σαββόπουλος στον Άρη Δαβαράκη (τον καιρό εκείνο, ο κεκοιμημένος είχε σταματήσει να δίνει συνεντεύξεις για μεγάλο διάστημα) ήταν εν πολλοίς αδιάφορη.
Το σημαντικότερο, ίσως, απόσπασμα που αξίζει να αναπαραχθεί είναι η απάντησή του στην ερώτηση του Δαβαράκη αν τα τραγούδια του νυν εκλιπόντος είναι ατομικιστικά:
«Και ναι και όχι. Υπάρχει σε μένα, όπως και σε όλη μου τη γενιά και γενικά στην εποχή μας, ένας ορισμένος ατομικισμός που προορίζεται να επιστρέψει στη βάση του και στην αυτοκατάργησή του. Τουλάχιστον έτσι το νιώθω εγώ: Έπεπε να κάνω μιαν ορισμένη διαδρομή, αφού διάλεξα να ζήσω προσωπικά κι απ’ την αρχή την πραγματικότητα που γι’ άλλους ήταν αυτονόητη. Δεν νομίζω ότι είναι κακό. Αυτά είναι στο χαρακτήρα του καθενός. Καθένας είναι ελεύθερος να ψάξει ή να μην ψάξει. Μπορεί να κινδυνέψει να χαθεί – κι εγώ χάθηκα, αρκετές φορές. Ξανάβρισκα όμως το δρόμο μου γιατί είμαι καλό παιδί».
Κλασικός Σαββόπουλος:
Διατύπωση ομιχλώδης, με φιλοσοφικό ή ψευδοφιλοσοφικό υπόστρωμα. Όποιος τον άκουγε να μιλά, παραξενευόταν από τον αφύσικο τρόπο με τον οποίο τόνιζε τις λέξεις. Αλλά ίσως ο παρατονισμός να βοηθούσε στον «διανοητικό εμβολιασμό» των κουλτουριάρικων (;) ιδεών του.
Ας έρθουμε, όμως, τώρα στον κατά κυριολεξίαν εμβολιασμό κατά του κορωνοϊού και την δημόσια τοποθέτησή του:
Κανένας από εμάς που αρνήθηκε να γίνει πειραματόζωο, πληρώνοντας άλλος το βαρύ τίμημα της αναστολής της εργασίας του, άλλος τον αποκλεισμό του από διάφορα πεδία της καθημερινότητας και άλλος το προσωπικό τίμημα της παραίτησης από την θέση του αναπληρωτή καθηγητή Νομικής Σχολής, δεν μπορεί να ξεχάσει την ανάρτηση που είχε κάνει ο Νιόνιος υπέρ του εμβολιασμού, μοιάζοντας να έχει πάθει αμνησία για την καταγγελτική στάση που συνήθιζε να τηρεί στον 20ό αιώνα έναντι των εκάστοτε καθεστωτικών επιλογών.
Τον Ιούλιο του 2021 είχε γράψει τα εξής:¹
«Πιστεύω ότι ένας υποχρεωτικός εμβολιασμός θα “βόλευε” και τους δύσπιστους. Θα τους ανακούφιζε επειδή θα τους απάλλασσε από το βάρος της δικής τους ευθύνης. Έτσι, θα μπορούσαν να συνεχίσουν να είναι ακόμη και αρνητές, εμβολιασμένοι όντες, όχι πάντως με την δική τους θέληση. Μερικές φορές πρέπει να βοηθούμε τους άλλους να σώσουν κάπως τα προσχήματα. Και δύο στίχοι από τον “Πλούτο” του Αριστοφάνη, που λένε:
Στων γιατρών σας την παιδεία χαίρεστε λαοί,
των θνητών παρηγορία οι Ασκληπιοί».
 |
Τασσόμενος υπέρ του υποχρεωτικού εμβολιασμού κατά του κορωνοϊού με ένα σκεύασμα νέας τεχνολογίας που δεν πρόλαβε να δοκιμαστεί επαρκώς και, ως εκ τούτου, ήταν πειραματικό, πρόδωσε αναμφισβήτητα τις ανθρωπιστικές αξίες που υποτίθεται ότι ο ίδιος φρόντιζε τον παλιό καλό καιρό να προασπίζεται.
Εφόσον τον ενοχλούσε σφόδρα η δολοφονία Λαμπράκη, άλλωστε γι’ αυτό είχε αγωνιστεί τότε με σθένος ενάντια στο παρακράτος της κυβέρνησης Καραμανλή (που σήμερα έχει μετονομαστεί διά της οργουελικής μεθόδου σε «βαθύ κράτος», για να μην καταλαβαίνει ο λαός περί ποίου πράγματος ομιλούμε!), θα ήταν συνεπές να είχε ενοχληθεί σφόδρα και το 2021 από την οργανωμένη-ύπουλη δολοφονία τόσων αθώων ψυχών που παρασύρθηκαν ή εξαναγκάστηκαν να καθίσουν στην εν δυνάμει ηλεκτρική καρέκλα των εμβολιαστικών κέντρων, πληρώνοντας το βαρύ τίμημα του τυφλού τρυπήματός τους με την φρικτή βελόνα του κτηνίατρου Μπουρλά και των λοιπών… Ασκληπιών!
Την ώρα που όχι μόνο ένας πρωτοτετής φοιτητής Νομικής, αλλά και κάθε στοιχειωδώς εξοπλισμένος με τα κελεύσματα της κοινής λογικής πολίτης γνωρίζει ότι πρέπει να φέρει την δική του ευθύνη για τις μεγάλες αποφάσεις που καλείται να λάβει σε σχέση με την υγεία και την ζωή του, υπό τον απαράβατο, μάλιστα, όρο ότι έχει διαφωτισθεί πλήρως ως προς τις ιδιότητες και, ειδικότερα, τις ανεπιθύμητες ενέργειες ενός καινοφανούς εμβολίου, είναι αποκαρδιωτικό ότι του Νιόνιου δεν του έκοψε το νιονιό και βγήκε να μας κάνει στα γρήγορα ένα μάθημα ανάποδου κόσμου:
Η ατομική ευθύνη να πάει στον κάλαθο των αχρήστων, και οι δύσπιστοι «Κωλοέλληνες» να πεταχθούν στον Καιάδα των αντισυστημικών αρνητών!
Μια δικτατορία, πόσω μάλλον όταν περνιέται για «έξυπνη», φροντίζει να έχει πάρει με το μέρος της πρωτίστως τους νομικούς, τους γιατρούς, τους κληρικούς, τους δημοσιογράφους, τους καλλιτέχνες και τους διανοούμενους, δηλ. όλες εκείνες τις επιδραστικές προσωπικότητες που, με την σύμπραξή τους, θα διασφαλίσουν την αποτελεσματικότητα της προπαγάνδας.
Ο αγαπητός κατά τα λοιπά Νιόνιος, ο οποίος προσωπικά με είχε κάνει να δακρύσω, όταν το 2019 τον είχα δει να σηκώνει μέσα στον ναό του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη (της οδού Σκουφά) τον Επιτάφιο, είναι ηλίου φαεινότερον ότι τα τελευταία χρόνια είχε ενταχθεί στο στρατόπεδο των καθεστωτικών δικτατόρων, των εχθρών του λαού.
H επιλογή του να τραγουδήσει στην 83η ΔΕΘ μαζί με την εθελοντική ορχήστρα των εργαζομένων της Pfizer Hellas² ήταν μάλλον ένας μη (;) συνειδητός προάγγελος της παντελώς απαράδεκτης θέσης που έμελλε να λάβει τρία χρόνια αργότερα υπέρ του υποχρεωτικού εμβολιασμού και, συνακολούθως, υπέρ της παράκαμψης του θεόσδοτου αυτεξουσίου του ανθρώπου, λιβανίζοντας εμετικά το ιατροφαρμακευτικό σύστημα.
 |
Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ στο ποίημά του «Σε σκοτεινούς καιρούς» έγραφε χαρακτηριστικά:
«Μα δεν θα λένε: Ήτανε σκοτεινοί καιροί.
Θα λένε: Γιατί σωπαίναν οι ποιητές τους;».
 |
Ο Νιόνιος, όμως, ο οποίος σφράγισε τουλάχιστον μια ολόκληρη γενιά με τα ωραία τραγούδια του, δεν ήταν ένας από τους ποιητές που, κατά τον Μπρεχτ, σιώπησε.
Ήταν, πολύ περισσότερο, ένας τραγουδοποιός που ενεργά μάς πρόδωσε. Άρα, δεν έδρασε σε πλαίσιο απλώς σκοτεινών, αλλά θεοσκότεινων καιρών.
Τώρα, μοναδικός και δίκαιος Κριτής του, για όσα έπραξε και για όσα παρέλειψε, θα είναι Εκείνος στον οποίο πίστευε, σηκώνοντας στους ώμους του τον Επιτάφιό Του.
Γι’ αυτό το σωστό θα ήταν, μπροστά σε αυτήν την επικείμενη δικαία θεϊκή κρίση να σιωπήσουμε κι εμείς, τηρώντας το λατινικό ρητό de mortuis et de absentibus nihil nisi bene, ελληνιστί: Περί των νεκρών και των απόντων δεν πρέπει να λέγεται κανένας λόγος, εκτός κι αν είναι καλός.
Επειδή, όμως, ζούμε σε βαθιά έσχατα χρόνια και ο κίνδυνος πλάνης του κόσμου από τα γρανάζια της υβριδικής δικτατορίας πελώριος, οφείλαμε να επισημάνουμε τα, κατά την γνώμη μας, απολύτως απαραίτητα.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στο ως άνω τεύχος του περιοδικού «ΕΝΑ» που περιέχει την συνέντευξη Σαββόπουλου, έχουν δημοσιευθεί και οι φωτογραφίες της οικογένειας Μητσοτάκη, η οποία στήθηκε μπροστά στον φακό περιχαρής μετά την νίκη του αρχηγού της.
Ο σημερινός αναγνώστης αξίζει να μεταβεί στην 7η σελίδα του τεύχους και να εξετάσει την στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος, βεβαίως, αναφέρεται ως γιος του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη:
Κάθεται, όπως το συνηθίζει μέχρι σήμερα, ενόσω υποδύεται τον πρωθυπουργό της Ελλάδος (ακόμη κι όταν τούτο αντιβαίνει στην επισημότητα της περίστασης), σταυροπόδι!
 |
Πού να φανταζόμασταν το 1990 ότι αυτό το πολιτικό βόδι με αυτό ακριβώς το… οργουελικό πόδι θα σταύρωνε τόσο εύκολα τους Νεοέλληνες της τρίτης δεκαετίας του 21ου (απατ)αιώνα και ότι αυτόν τον δυνάστη της δυναστείας Μητσοτάκη θα λιβάνιζε ανερυθρίαστα ο πάλαι ποτέ ανικαθεστωτικός και κυνηγός των παρακρατικών Νιόνιος!
https://www.athensvoice.gr/
ellada/722304/
Στηρίζουμε την εξαίρετη δουλειά του Κωνσταντίνου Βαθιωτη
Λεπτομέρειες σχετικά με την συνδρομή υπάρχουν στον ακόλουθο σύνδεσμο:
kvathiotis.substack.com/
