Οταν πολεμούσαμε το 1940 στην Αλβανία, εναντίον των Ιταλών, που μας επιτέθηκαν χωρίς κανένα λόγο, συνέβη το εξής θαυμαστό.
Οι τσολιάδες συνέλαβαν μαζί με άλλους Ιταλούς και έναν αξιωματικό αιχμάλωτο.
Οι Έλληνες στρατιώτες του αφαίρεσαν το πιστόλι, τα κιάλια κ.λ.π.
Ο Ιταλός αξιωματικός τα παρέδωσε όλα ευχαρίστως.
Παρέδωσε ακόμη και τις φωτογραφίες της οικογενείας του. Μια μικρή εικόνα του Αγίου Γεωργίου δεν ήθελε να την παραδώσει
με κανένα τρόπο. τελικά του την πήρανε.
Τότε ο Ιταλός αιχμάλωτος ζήτησε να δει τον διοικητή. Όταν συνάντησε του μίλησε με ευγενικό τρόπο και τον παρακάλεσε να επιστρέψει την εικόνα του Αγίου Γεωργίου
Αυτή είναι Ορθόδοξη… του είπε ο διοικητής
τι την θέλεις εσύ, ο παπικός, .
– Εγώ, απαντά ο Ιταλός αξιωματικός,
όταν οδηγούσα τον λόχο μου εναντίον
των Ελλήνων, δεν μπορούσα με κανένα τρόπο
να σπάζω τις γραμμές των.
Κι αυτό συνέβαινε διότι μπροστά από τις γραμμές τους έβλεπα να τρέχει πέρα δώθε
και σε όλη τη γραμμή του μετώπου,
ένας Καβαλάρης με άσπρο άλογο.
Αυτός μας έφραζε τον δρόμο.
Δεν μας άφηνε να προχωρήσουμε.
Στην οπισθοχώρηση μας όμως
βρήκα σε ένα μέρος ένα ερημοκκλήσι.
Μπήκα μέσα να προσευχηθώ,
κι εκεί στο τέμπλο βλέπω αυτό το εικονισματάκι.
Ήταν ακριβώς όπως τον έβλεπα στο μέτωπο!
Ήταν ο ίδιος, ο Άγιος, με το άσπρο άλογο
που μας εμπόδιζε, και δεν μας άφησε
να προχωρήσουμε προς την Ελλάδα.
Τότε την πήρα την εικόνα αυτή μαζί μου
και από τότε την έχω σαν φυλαχτό επάνω μου.
Σας παρακαλώ να μου την αφήσετε.
Και πράγματι, του την άφησαν.
