
Ένα
ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ για τη δράση των κατοίκων της υπαίθρου κατά τη
διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου. Το ντοκιμαντέρ αυτό εξιστορεί τα
γεγονότα έτσι όπως τα έζησε ο κος Γιώργος Οικονόμου από το βλαχοχώρι Βρυσοχώρι Ζαγορίου,
κατά την εισβολή των Ιταλικών δυνάμεων στον πόλεμο του 1940.
Συγκλονιστική αφήγηση των γεγονότων εκείνης της περιόδου που έλαβαν χώρα
στην περιοχή της Κόνιτσας και τα χωρία πέριξ της επαρχία της, από έναν
πολεμιστή, από έναν Έλληνα στρατιώτη, που έδωσε τα πάντα για να μην
πατήσει στην Ελλάδα το πόδι κανενός ξένου κατακτητή.
Κατά τις πρώτες
μέρες της ιταλικής εισβολής, οι κάτοικοι των ορεινών χωριών της Ηπείρου
αντιμετώπισαν αποτελεσματικά τα εχθρικά στρατεύματα, αποτρέποντας την
προέλασή τους. Διέθεταν ένα σημαντικό πλεονέκτημα: Καθώς ήταν γεωργοί
και κτηνοτρόφοι, γνώριζαν τον τόπο τους σπιθαμή προς σπιθαμή. Το
ντοκιμαντέρ διερευνά τους όρους και τις προϋποθέσεις που οδήγησαν στην
κινητοποίηση των τοπικών κοινωνιών και στην ευρεία συμμετοχή των
κατοίκων, με σκοπό την απόκρουση της επίθεσης.
Η κινηματογράφηση, που πραγματοποιήθηκε στην Ήπειρο, στην Αλβανία
και στην Αθήνα, πλαισιώνεται από αφηγήσεις, προσωπικά ημερολόγια και
καταγραφή της καθημερινής επαφής των κατοίκων με τον τόπο τους.
Να
σημειώσουμε ότι η αφήγηση είναι της Μαργαρίτας Σαμπάνη, η μουσική του
Πλάτων Ανδριτσάκη, και η σκηνοθεσία του Άγγελου Κοβότσου. Το σενάριο
βασίστηκε στο βιβλίο Μνήμες και μνημόσυνα του '40 του Γιώργου Οικονόμου.

4 σχόλια:
... πείτε με γκρινιάρη...
μα από την μουσική τής εισαγωγής,
γίνεται κατανοητό,
πως η ζωή τών ντόπιων,
που εντυνόταν μίαν άλλη μουσική
-το δροσερό το βοριαδάκι
που φυσά
μεσ' από το καλάμι-
δεν ημπορούμε να την νιώσουμε...
παρόλαυτα
ένα μεγάλο μπράβο, για την τίμια προσπάθεια
θα ήταν άτιμο...
να τούς το κλέψουμε...
(ως μικρόψυχοι... )
... αλλα θα ήταν κι αφελές να μήν προτείνουμε για τίτλο
ή έστω ως...
υπότιτλο
στούς υπευθύνους τού μοντάζ... (και τούς παραγωγούς)
το πιό τιμιο κι ακριβες...
"μικρά Φρυζακειάδα"
για τον ηρωα τού πολέμου,
(και μάλλον Ρωμανιώτη)
που απόγονός του είναι ο γνωστός για τις απόψεις του και (δίκαια ως φαίνεται) περήφανος για τον πρόγονό του
ο ομώνυμος ραβίνος
με απόψεις... μάλλον υπερβολικά...
τσιμπημένες...
τού τύπου που... ευραίως χαρακτηρίζονται ρατσιστικες, φασιστικες
και ρητορική μίσους...
(και... μιλάμε για πολύ ακραία πράγματα... )
... νὰ καὶ τὶ ϕτιάχνει ἕνα κομμάτι καλάμι
μὲ ἕξι ἑϕτά τρυποῦλες...
πολύ μεράκι...
καὶ τὸν καϋμό να γίνεται ἄνεμος....
ἐδῶ νά... !
https://youtu.be/VqvTOX5x4tM?si=WkhcDnoEPDAP7h0F
Το φτιάχναμε πιτσιρικάδες και άν δεν το μπερδεύω με κάτι άλλο οι παλιότεροι που μας το έδειξαν το λέγανε σουραύλι.
Δημοσίευση σχολίου