Στόν παρόντα κόσμο πολιτευόμαστε ὡς συγκροτημένη κοινωνία, ἀλλά ὀφείλουμε νά ζοῦμε ὡς Ἐκκλησία. Αὐτό μᾶς ἐπιφορτίζει καί μέ τήν εύθύνη νά ἔχουμε «νοῦν Χριστοῦ», νά ἀναζητοῦμε δηλαδή τήν φανέρωση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ γιά ἐμᾶς καί γιά τόν κόσμο.
Ἡ ἀποστασία, γιά τήν ὁποία μίλησε ὁ ἀπόστολος Παῦλος στήν Β΄ πρός Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολή του, ἐκτυλίσσεται διαχρονικά. Σήμερα ὅμως ἀναπτύσσεται μπροστά μας ραγδαῖα, σέ θεολογικό, ἠθικό καί οἰκονομικό ἐπίπεδο, μέ κύριο μοχλό τήν φιλαυτία μας.
Στό πλαίσιο τῆς ἀποστασίας οἱ ἄνθρωποι πού ἐξουσιάζουν στήν ψηφιακή ἐποχή μας, μεθοδεύουν ἕναν παγκόσμιο ὁλοκληρωτικό ψηφιακό ἔλεγχο. Ἐπιζητοῦν νά εἴμαστε διάφανοι μπροστά στίς ὀθόνες τους, καί ἐμεῖς καί οἰ συνάνθρωποί μας.
Γιά ἕναν ἅγιο, γεμᾶτο ἀπό τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, αὐτό δέν θά πείραζε. Ὁ ἅγιος μπορεῖ καί νά πουλήσει θεληματικά τόν ἑαυτό του γιά νά σώσῃ τόν συνάνθρωπό του. Τό διαβάζουμε στά συναξάρια. Ἐμεῖς ὅμως δέν εἴμαστε γιά τέτοια κατορθώματα. Καί οἱ συνάνθρωποί μας, ἀδύναμοι στήν βιοπάλη τους, δέν ἀντέχουν. Ἀπό τήν καταδυνάστευση χάνουν καί τήν ἡρεμία τους, καί τήν πίστη τους καί τήν ζωή τους.
Ἡ ὑποχρεωτικότητα, ἡ ἐπιβολή δηλαδή, τοῦ Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ σέ ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς συμπολίτες μας μᾶς ἀνησυχεῖ. Ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι ἀνελεύθερα καθεστῶτα τοῦ παρελθόντος ἦταν πρόθυμα νά καταδυναστεύσουν τούς πολίτες τους ἐπιβάλλοντας ὁλοκληρωτικά μέτρα. Ἀπό ἀγάπη ὀφείλουμε νά σταθοῦμε κοντά στούς συνανθρώπους μας. Ὅπως ἐχει λεχθῇ: Τό δικό μου τό ψωμί, εἶναι ὑλικό θέμα· τό ψωμί τοῦ ἀδελφοῦ μου εἶναι πνευματικό ζήτημα. Τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τήν ἐλευθερία: Τήν δική μου ἐλευθερία τήν διαχειρίζομαι ὅπως θέλω· τήν ἐλευθερία τοῦ ἀδελφοῦ μου τήν σέβομαι καί τήν προστατεύω. Αὐτό εἶναι Χριστοειδής ἀγάπη.
Χαιρετίζουμε τήν προσπάθεια τῶν ἀδελφῶν τῆς Πανελληνίου Κινήσεως «ΕΞΟΔΟΣ», οἱ ὁποῖοι μέσα στόν δύσκολο κόσμο μας ἀνέλαβαν νά ἐνημερώνουν γιά τίς ἐπικίνδυνες συνέπειες ἑνός Ψηφιακοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ καί νά ἐνισχύουν ὅσους δέν θέλουμε νά συμφωνήσουμε μέ τήν ὑποχρεωτικότητα τῆς έπιβολῆς τοῦ Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ. Τούς συγχαίρομε πού ἀξιοποιοῦν τούς νόμιμους κοινωνικούς ἀγῶνες, ὥστε νά μή φθάσουμε σέ συνθῆκες πού θά δυναστεύωνται οἱ προσωπικές μας ἐλευθερίες, καθώς αὐτές εἶναι τόσο ἀπαραίτητες ὡς «δερμάτινοι χιτῶνες», μέ τούς ὁποίους ἐνέδυσε τήν πεπτωκυῖα φύση μας ὁ Ἅγιος Θεός.
Θέλουμε ὅμως νά θέσουμε καί μία ἐπιπλέον, ἀπολύτως ἀπαραίτητη, πλευρά τοῦ θέματος, γιά ὅσους τουλάχιστον θέλουν νά σκέπτονται «ἐν Χριστῷ».
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς προτρέπει: «Ἐνδύσασθε τήν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρός τό δύνασθε ὑμᾶς στῆναι πρός τάς μεθοδείας του διαβόλου» (Ἐφ. 6,11).
Ἡ πανοπλία τοῦ Θεοῦ εἶναι τό ἀσκητικό καί τό μαρτυρικό φρόνημα, ἡ ἀποφασιστικότητα νά τηροῦμε τίς ἐντολές τοῦ Ευαγγελίου μέχρι καί μαρτυρίου, ἄν ὁ Θεός ἐπιτρέψει.
Συνηθισμένοι στήν εὐμάρεια, στήν ἄνεση, στήν καλοπέραση, δύσκολα φορᾶμε τήν ἀσκητική καί μαρτυρική πανοπλία. Ἀλλά ὀφείλουμε νά τήν φορέσουμε. Δέν πρέπει νά ἐνδώσουμε στίς ἀπαιτήσεις τοῦ πνεύματος τῆς ἀποστασίας, ἐάν καί ὅταν ἔρθουμε ἀντιμέτωποι μέ αὐτές.
Τό φρόνημα τῶν ἁγίων Μαρτύρων καί τῶν ὁσίων Ἀσκητῶν τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ἡ καλλίτερη προστασία ἀπό τόν ὁποιοδήποτε ὁλοκληρωτισμό. Τί ἔχει νά φοβηθῇ «ὁ μηδέν ἔχων καί τά πάντα κατέχων»;
Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ δέν θά ἐγκαταλείψει ὅσους Τόν ἀγαποῦμε.
Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου
+ Ἀρχιμανδρίτης Χριστοφόρος
καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου