Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς.
-Ο Κύριος εταπείνωσε τον Εαυτόν Του με την μεγαλυτέραν ταπείνωσιν : εσαρκώθη, έγινεν άνθρωπος.
Εάν είσαι του Χριστού, ταπείνωσε τον εαυτόν σου μέχρι του σκώληκος: σάρκωσε τον εαυτόν σου εις τον πόνον του κάθε πονεμένου, εις την θλίψιν του κάθε θλιμμένου, εις το πάθος του κάθε βασανισμένου, εις το άλγος του κάθε ζώου και πουλιού.
Ταπείνωσε τον εαυτόν σου πιο κάτω από όλους: να είσαι τα πάντα τοις πάσι, αλλά δια Χριστού και κατά Χριστόν.
Όταν είσαι μόνος σου, προσεύχου:
Ταπεινέ Κύριε, ταπείνωσε με δια της ταπεινώσεως Σου!
Η θεανθρωπίνη αρετή της υπομονής και ταπεινώσεως.
Τουτο είναι του Χριστού: να αισθάνεσαι συνεχώς εσταυρωμένος εις τον κόσμον, διωκόμενος από τον κόσμον, υβριζόμενος και εμπτυόμενος.
Ο κόσμος δεν υποφέρει τους χριστοφόρους ανθρώπους, όπως δεν υπέφερε τον Χριστόν.
Το μαρτύριον είναι η ατμόσφαιρα, εις την οποίαν ο χριστιανός καρποφορεί.
Αυτό πρέπει να διδάσκωμεν εις τον λαόν μας.
Δια τους ορθοδόξους το μαρτύριον είναι το καθαρτήριον. Χριστιανικόν είναι όχι μόνον να υποφέρης με χαράν τα παθήματα, αλλά και να συγχωρής πανεύσπλαγχνα εκείνους που τα προκαλούν, να προσεύχεσαι, δι’ αυτούς εις τον Θεόν, όπως έκαμε ο Χριστός και ο αρχιδιάκονος Στέφανος.
Δια τούτο, προσεύχου:
Μακρόθυμε Κύριε, δώσε μου την μακροθυμίαν, την μεγαλοψυχίαν και την πραότητα!
