Δεν θα σωπάσω για κάτι στο οποίο στάθηκα όρθιος. Την εποχή που ολόκληρη η κοινωνία γονάτιζε από τον φόβο, κάποιοι από εμάς δεν κρυφτήκαμε μέσα στην ανωνυμία. Μείναμε εκεί. Δίπλα στους ανθρώπους. Μέσα στα σπίτια τους, στα inbox, στα κρεβάτια με το οξυγόνο. Δεν είχαμε θεσμικό ρόλο, είχαμε ανθρώπινο χρέος.
Εγώ, ο Δημήτρης Ποντίκας, κι ο Νίκος Αντωνιάδης Νίκος Ι. Αντωνιάδης, σταθήκαμε μαζί σε εκείνη τη χωροχρονική γραμμή. Δεν μας ενδιέφερε το χειροκρότημα. Αλλά δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να μας ρίξει λάσπη με υπαινιγμούς και σκιές που ευνουχίζουν την αλήθεια.
Όταν κάποιος γράφει "ο σωτήρας", "το τηλέφωνο που δεν απαντήθηκε", "οι δικογραφίες των 2.000 σελίδων", "το εμπόριο οργάνων" δεν χρειάζεται να πει ονοματεπώνυμο. Το πανανθρώπινο έργο φωτογραφίζει. Και όποιος τότε το έπραττε, αναγνωρίζεται και φωτογραφίζεται στο συλλογικό θυμικό.
Όταν λοιπόν κάποιος ρίχνει λάσπη πάνω στον Αντωνιάδη, πιτσιλά και εμένα. Γιατί εκεί ήμουν και εγώ. Και όταν προσπαθεί να συκοφαντήσει εκείνον που έσωζε, συκοφαντεί ολόκληρη την πράξη της αλτρουϊστικής σωτηρίας.
Δεν θα μπω στα νομικά, αυτά τα διαχειρίζεται ο Νίκος όπως εκείνος γνωρίζει άριστα. Εγώ όμως οφείλω να πάρω δημόσια θέση ως άνθρωπος και ως οντότητα.
Δεν θα ανεχθώ να καταπίνεται η αλήθεια στο όνομα της "συναισθηματικής φόρτισης". Δεν θα αφήσω να περάσει το μήνυμα ότι ο καθένας μπορεί να ασελγεί με υπονοούμενα πάνω σε όσους πρόσφεραν, και ύστερα να ζητά συγγνώμη, όταν πια η βλάβη έγινε.
Στηρίζω δημόσια τον Νίκο Αντωνιάδη. Και υπερασπίζομαι δημόσια το έργο μας διότι το έργο αυτό γράφτηκε με ιδρώτα, με νύχτες αϋπνίας, με ανθρώπους που ξαναείδαν το φως.
Όχι με πληκτρολόγια και φαντασιώσεις.
Όποιος θέλει να αναμετρηθεί μαζί μας, ας το κάνει με ευθύτητα, όχι με ψίθυρους. Ας πει ποιον εννοεί, όχι να λέει μετέπειτα "δεν εννοούσα εσένα".
Η αλήθεια δεν δικάζεται με υπονοούμενα. Και δεν θα παραδώσω τη μνήμη των πράξεών μας στη σκιά.
Δημήτρης Ποντίκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου