Τα κυκλαδίτικα πανηγύρια έχουν κάτι ξεχωριστό, κάτι που δύσκολα θα συναντήσετε αλλού. Η παραδοσιακή μουσική με λαούτα, βιολιά και τσαμπούνες σας παρασύρει, το φαγητό είναι φτιαγμένο με μεράκι, το ρακί και το κρασί ρέουν γενναιόδωρα και η ατμόσφαιρα σας καλεί να μπείτε στον χορό, ακόμη κι αν βρεθήκατε εκεί χωρίς διάθεση. Όσο κι αν αυτή η εικόνα περιγράφει ένα πανηγύρι στις Κυκλάδες, δεν αποτυπώνει πλήρως την εμπειρία ενός σιφνέικου γλεντιού.

Στο δυτικό άκρο των Κυκλάδων, εκεί όπου το Αιγαίο ανοίγει στον ορίζοντα της Μεσογείου, η Σίφνος στέκει σαν ήρεμο προπύργιο της κυκλαδίτικης ταυτότητας. Απομονωμένη όσο χρειάζεται, αλλά ποτέ αποκομμένη, διατηρεί την αυθεντικότητά της χωρίς περιττή προβολή. Σας αποκαλύπτει τις ομορφιές της με τον δικό της ρυθμό, αφήνοντάς σας να την ανακαλύψετε αργά. Και οι λόγοι είναι πολλοί: ο σεβασμός στην παράδοση, οι τέχνες που εξακολουθούν να ανθίζουν, η γαστρονομία που ξεχωρίζει και η αρχοντιά που διαπερνά κάθε οικισμό.