Toυ Βασίλειου Ευσταθίου, Δρ. Φυσικοῦ, Θεολόγου, MEd
Παρακάτω ακολουθούν οι τρείς βασικές ερωτήσεις που συνήθως απασχολούν τους πιστούς σχετικά με τα γεγονότα των έσχατων χρόνων που περιγράφονται στην Αποκάλυψη, με τους οποίους παρουσιάζεται να έχει πολλά κοινά η εποχή μας:
Ερώτηση 1. Θα είναι ο Αντίχριστος πρόσωπο ή καθεστώς, που θα στηρίζεται στην ισχύ των κεντρικών υπολογιστών (data center) και γενικά στις δυνατότητες της σύγχρονης τεχνολογίας;
Κατ’ αρχήν να πούμε ότι σημασία έχει η αντίσταση σε αυτόν και η μη προσκύνησή του, ότι και να είναι.
Ωστόσο να εξηγήσουμε ότι θα είναι συγκεκριμένο πρόσωπο, καθώς όπως η σωτηρία μας ήρθε από συγκεκριμένο πρόσωπο, έτσι θα έρθει και η απώλεια, δηλαδή από κάποιον άνθρωπο, τον υιό της απωλείας, κατά την ορολογία των Αγίων Γραφών: «οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν ἀπώλετο εἰ μὴ ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας», Ιω. 17,12.
Άλλωστε ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ο οποίος έγραψε και την Αποκάλυψη όπου προφητεύει με ακριβείς λεπτομέρειες την έλευσή του, αναφέρεται και στις επιστολές του στον αντίχριστο με εκφράσεις που δεν μπορούν να κατανοηθούν, παρά μόνο αν αναφέρονται σε συγκεκριμένο άνθρωπο. Για παράδειγμα γράφει:
α) «Παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστί, καὶ καθὼς ἠκούσατε ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται, καὶ νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν·», Α’ Ιω. 2,18. Εδώ, εφόσον χρησιμοποιεί και πληθυντικό αναφέρεται στους διάφορους πολέμιους της χριστιανικής πίστεως μέσα στους αιώνες, πριν έρθει ο έσχατος αυτών, για τον οποίον γράφει αναλυτικά στο βιβλίο της Αποκαλύψεως.
β) «οὗτός ἐστιν ὁ ἀντίχριστος, ὁ ἀρνούμενος τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱόν.», Α’ Ιω. 2,22. Εδώ μιλάει καθαρά για άνθρωπο που αρνείται τον Θεό Πατέρα και τον Υιόν, καθώς μόνο για έναν άνθρωπο τίθεται θέμα πίστεως και αποδοχής ή όχι του Θεού Πατέρα και Υιού. Και αυτό σε συμφωνία με το πνεύμα της παρούσης επιστολής μες στην οποία ο Ευαγγελιστής θέλει να διαχωρίσει τους αληθινούς διδασκάλους από τους πλάνους, ώστε να διαφυλάξει το πιστό ποίμνιο από αυτούς («Ταῦτα ἔγραψα ὑμῖν περὶ τῶν πλανώντων ὑμᾶς», Α’ Ιω. 2,26). Πρόκειται βέβαια εδώ για ανθρώπους που πλανούν τους συνανθρώπους τους, όπου δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να εννοεί μόνο τα πονηρά πνεύματα, γιατί ναι μεν αυτά ευθύνονται κατ’ αρχάς για την γέννηση της πλάνης και της αμαρτίας, ωστόσο όμως μόνο μέσω των πιστών υπηκόων τους, των ψευτοδιδασκάλων και ψευδοπροφητών, μπορούν αυτά να εξαπλώσουν τις πλάνες τους σε ευρύ πλήθος ανθρώπων και έτσι να τους πλανέψουν με απώτερο σκοπό την απώλειά τους.
Έχει μεγάλη σημασία ότι ο Ευαγγελιστής, ακόμα και στο σημείο που αναφέρεται στον πληθυντικό σε αντιχρίστους, δεν παύει να χρησιμοποιεί παράλληλα και τον ενικό, ώστε να μας κάνει κατανοητό με αυτό τον τρόπο ότι πάντα ένας άνθρωπος είναι που βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας, που αντίκειται στην πίστη στο Χριστό και διώκει όσους Τον ακολουθούν.
Ερώτηση 2. Θα είναι το χάραγμα σημάδι στο δέρμα ή τσιπ;
Σημασία έχει εδώ ότι αυτό το σημάδι-ταυτότητα, που θα φέρει και τον αριθμό-όνομα του θηρίου, δεν θα πρέπει να το βάλουμε με συγκατάθεσή μας στο σώμα μας, είτε πάνω, είτε μέσα, ότι και να είναι.
Από την Παλαιά Διαθήκη η δερματοστιξία (τατουάζ) ήταν απαγορευμένη («καὶ ἐντομίδας οὐ ποιήσετε ἐπὶ ψυχῇ ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ γράμματα στικτὰ οὐ ποιήσετε ἐν ὑμῖν·» Λευ. 19,28), και δεν υπάρχει κανένας λόγος που αυτό θα έπρεπε να αλλάξει στην Καινή Διαθήκη. Και αυτό γιατί αν αυτό απαγορευόταν από το Θεό σε μια εποχή που οι άνθρωποι ζούσαν εκτός χάριτος, πόσο μάλλον μια τέτοια καθαρά σαρκική πρακτική δεν είναι αρεστή στον Ύψιστο μετά τον ερχομό του Σωτήρος, οπότε εισήλθε δι’ Αυτού η Θεία Χάρη στον κόσμο και είναι δυνατή η πνευματική ζωή για τους ανθρώπους. Πλέον το σώμα τους θεωρείται δοχείο θείας χάριτος, ναός του Αγίου Πνεύματος, που φωτίζεται, αγιάζεται και μετά τον θάνατό του, ανασταίνεται και μεταμορφώνεται σε αιώνιο.
Επομένως, δεν θα πρέπει να γίνονται χαρακτικές επεμβάσεις στο δέρμα, πέρα από ιατρικές πρακτικές, αν συντρέχουν λόγοι υγείας. Πολύ περισσότερο δεν θα πρέπει να γίνονται προσθήκες μέσα στο σώμα, εκτός και πάλι των ιατρικών στην περίπτωση προβλημάτων υγείας. Και όλα αυτά χωρίς να λογαριάσουμε καν το τι θα φέρει αυτό το χάραγμα, εις βάρος της ελευθερίας και της σωτηρίας του ανθρώπου.
Ερώτηση 3. Θα είναι ο νούμερο του χαράγματος το 666 ή κάποιο άλλο, όπως για παράδειγμα έχει λεχθεί από κάποιους το 616, που είχαν κάποια παλιά χειρόγραφα της πρώτης χιλιετίας;
Το νούμερο 666 συναντάται και στην Παλαιά Διαθήκη, εκφράζοντας ποια έσοδα σε χρυσό είχε ο Σολομώντας κάθε έτος, ο πιο πλούσιος βασιλιάς των Εβραίων, που είχε τα πιο πολλά έσοδα και από αυτά έφτιαξε και τον Ναό του Κυρίου, τον έναν και μοναδικό των Εβραίων («Καὶ ἦν ὁ σταθμὸς τοῦ χρυσίου τοῦ ἐληλυθότος τῷ Σαλωμὼν ἐν ἐνιαυτῷ ἑνὶ ἑξακόσια καὶ ἐξηκονταὲξ τάλαντα χρυσίου», Γ΄ Βασ. 10,14). Άρα ο συγκεκριμένος αριθμός σχετίζεται με το υλικό κέρδος από την εποχή του Σολομώντα, αλλά και με την κατασκευή του Ναού του Κυρίου.
Εκτός αυτού γραμμένος με ελληνικά γράμματα στο Ευαγγέλιο ως το όνομα του Αντιχρίστου γράφεται χξστ’. Αν ήταν 616 ο αριθμός θα γραφόταν χιστ’. Όμως στην Εβραϊκή γλώσσα, γιατί το όνομα αφορά άτομο εβραϊκής καταγωγής, το όνομα θα έπρεπε να είναι γραμμένο με σύμφωνα στα οποία κατά την ανάγνωση και προφορική αναφορά σε αυτό θα προστίθενται και τα φωνήεντα, άρα δεν θα μπορούσε να είναι χιστ’.
Επίσης το 666 προκύπτει από τον έσχατο, τον μεγαλύτερο που υπάρχει, τριψήφιο αριθμό 999 (όπου είναι τρία τα ψηφία, όσα και τα πρόσωπα του Άγιου Τριαδικού Θεού μας), με αναποδογύρισμα, κατά την τακτική του υιού της απωλείας.
Ο συγκεκριμένος λοιπόν αυτός αριθμός είναι που η χρήση του γύρω μας, πόσο μάλλον στις ταυτότητές των πολιτών, θα πρέπει να μας εγείρει την ανησυχία και να τον θεωρούμε προειδοποίηση για τα όσα έρχονται και πρόκειται να συμβούν πριν την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου σύμφωνα με τις Αγίες Γραφές, ώστε να τα αντιμετωπίσουμε κατά το θέλημα του Θεού προς σωτηρία μας.
