Ο Αδάμ δεν ήτο σοφός, ώστε να ερωτήση τον Κύριον περί του καρπού, τον οποίον έδωσε σε αυτόν η Εύα, και ως εκ τούτου, απώλεσε τον Παράδεισο.
Ο Δαβίδ δεν ρώτησε τον Κύριον, «θα ήταν άρα γε καλό να λάβω για μένα την γυναίκα του Ουρίου;», και υπέπεσε στα αμαρτήματα του φόνου και της μοιχείας.
Έτσι και πάντες οι άγιοι, οι οποίοι αμάρτησαν, αμάρτησαν επειδή δεν επεκαλούντο τον Θεό εις βοήθειαν, για να τους φωτίση.
Ο Όσιος Σεραφείμ του Σαρώφ είπε: «Κάθε που μίλαγα από τον νού μου, συνέβαιναν σφάλματα».