Κυριακή 1 Ιουνίου 2025

ΣΩΣΟΝ ΤΟΝ ΛΑΟΝ ΣΟΥ

 Τον ύπνο μου ταράζει ένα σήμαντρο παλιό τον ουρανό χαράζει σύμβολο χρυσό Του χρόνου το ποτάμι πλημμυρίζει το μυαλό χαμένες μου πατρίδες σέρνουν το χορό Σώσον, Σώσον τον λαόν Σου Τα λάβαρα σηκώνω το τραγούδι αρχινώ τη μνήμη μου λαβώνω πέφτω στο κενό Δύση κι Ανατολή μου ποιο σας μοίρασε σπαθί; Και πώς να σας φιλιώσει μόνο μια φωνή; Σώσον, Σώσον τον λαόν Σου Τα σύνορά μου σβήνουν είν' οι δρόμοι μου ανοικτοί μαζί μου τρωγοπίνουν ξένοι και δικοί Του χρόνου το ποτάμι πλημμυρίζει το παρόν συντρίμμια παρασέρνει πρωτινών καιρών Σώσον, Σώσον τον λαόν Σου

Την επέτειο της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης την αφιέρωσα φτιάχνοντας αυτό το βίντεο με το τραγούδι μας «ΣΩΣΟΝ ΤΟΝ ΛΑΟΝ ΣΟΥ» που ερμηνεύουν μαζί με εμένα οι μαθητές μου, οι Ορειβάτες της Σχολής Μιτσή στη Λεμύθου. Τα γυρίσματα τα έκανα στην Άλασσα, στην Λεμύθου, στον Αγρό και στον ναό μνημείο, την Παναγία του Άρακα στα Λαγουδερά. Ενώ οι Ορειβάτες ηχογράφησαν το κομμάτι, δεν εμφανίζονται στο βίντεο διότι δεν έρχονται στο σχολείο πλέον, έτσι εκμεταλλεύθηκα τα παιδιά των καθηγητών που ήρθαν στη Σχολή ειδικά σήμερα που τα Δημοτικά Σχολεία είχαν αργία λόγω της Αναλήψεως και δεν είχαν που να τα αφήσουν. Την Αγία Σοφία την ζωντάνεψα χωρίς μιναρέδες με λίγη βοήθεια από την τεχνητή νοημοσύνη. Τελευταίος σταθμός ήταν τα Λαγουδερά. Και ενώ τραγουδούσα εκεί, ποιος εμφανίζεται μπροστά μου; Ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος, ο οποίος αφού είπαμε τα νέα μας (είχε χρόνια να τον δω) μου έδωσε την άδεια να κινηματογραφήσω μέσα στον ιστορικό ναό διότι κανονικά απαγορεύεται. Και μιας και είχα τις κάμερες με παρακάλεσε να τον φωτογραφίσω με το ιερατείο, έτσι εκμεταλλεύθηκα το όμορφο αυτό πλάνο και κλείνω το βίντεο μαζί του.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ

1 σχόλιο:

Νεκτάριος είπε...


"Σώσον, Σώσον τον λαόν Σου"
Είναι ποτέ δυνατόν να αφήσει ο Θεός ανεκπλήρωτο τέτοιο υπέροχο κάλεσμα;
Ποιον άλλον να καλέσεις, αφού οι περισσότεροι υπεύθυνοι ή θα ποιούν την νήσσαν στου λαού τις περιπέτειες ή θα είναι σε φάση-αφασία του στυλ α-ΠΑ-ΠΑ δεν ξέρω τι 'ναι αυτά, δεν με αφορούν. Υπάρχουν βέβαια και οι γνωστοί τοις πάσι, ελάχιστοι μεν, αγαπημένοι δε, αγωνιζόμενοι αξίως, πατέρες και μητέρες.