.. λίγο τὸ μαστίγιο... λίγο τὸ καρότο...

Ζωγραφίζει ο ἐμπεσῶν εἰς λάκκον 

ἀλλά προπάντων,
τὸ κάζο ἀπὸ τὴν συστράτευσή τους
μὲ τοὺςνέους μένγκελε (μὲ τὴν βελόνα)

ποὺ τοὺς ἔκανε πλέον ἕνα κομμάτι
(κι ε ξ ά ρ τ η μ α)
τῆς ἡγεμονεύουσας
μαϕίας/νέας ϕεουδαρχίας

στὴν ὁποία -ἴσως κι ἀσυνείδητα- βυθίζονται
καὶ ὅλοι οἱ... νέοι...
μικροκομματᾶρχες/σωτῆρες•

ὅμως,
αὐτό τὸ μέλλον ποὺ χτιζόταν... τοῦβλο τὸ τοῦβλο
(κι ἀέρα ἄϕθονο κοπανιστό)
καὶ τώρα ἐτοιμάζεται νὰ γίνει χαρτοπόλεμος

πάνω στὴν ἄκρη ἑνός ἀπύθμενου
γκρεμοῦ
(καὶ οἱ ἀναβολές... κάποτε τελειώνουν)

καὶ οἱ δοκοῦντες ἄρχειν...
πρώτης σειρᾶς,
θὰ πετάξουν, ὡς συνήθως τὰ μεγαλοτσιράκια τους
(ποὺ παριστάνουν τώρα τὰ ἀϕεντικά)
στὶς μᾶζες ποὺ διψοῦν γιὰ ἐκδίκηση

καὶ νὰ κρυϕτοῦν οἱ ἴδιοι, ποὺ προϕυλαγμένοι μακριά ἀπὸ τὴν ὑπερέκθεση στὰ μιμιέψιλα,

παραμένουν οὐσιαστικά ἄγνωστοι και ὡς ἐκ τούτου ἀσϕαλεῖς κι ἀνέγγιχτοι...

ὅταν ἡ βάρκα πάει νὰ μπατάρει

καί τὸ ρολόϊ ...
σὰν μουσικό κουτί...

χτυπᾶ χρησμολογώντας...

ὥρα ποὺ "ὁ σώζων ἐαυτόν... σωθήτω"...