Ανάσκαψα όλη τη γη να σε βρω.
Κοσκίνισα μες την καρδιά μου την έρημο· ήξερα
πως δίχως τον άνθρωπο δεν είναι πλήρες
του ήλιου το φως. Ενώ, τώρα, κοιτάζοντας
μές από τόση διαύγεια τον κόσμο,
μες από σένα - πλησιάζουν τα πράγματα,
γίνονται ευδιάκριτα, γίνονται διάφανα -
τώρα
μπορώ
ν'αρθρώσω την τάξη του σ'ένα μου ποίημα.
Παίρνοντας μια σελίδα θα βάλω
σ'ευθείες το φως.
1 σχόλιο:
Ouk έχω άνθρωπο είπε ο παράλυτος της ψυχής στον Δεσπότη όταν τον ρώτησε, "θέλεις υγιής γενέσθαι;"
Και όταν δεν υπάρχει άνθρωπος έρχεται ο Θεάνθρωπος!
Έτσι αρθρώνεται η Τάξη Του στο Όλον Ποίημα, έτσι μπαίνει το Φως σε ευθεία στήν καρδιά,.
Δώσε μου ετούτον τον Ξένο είπε ο χοϊκος άνθρωπος, διότι ετούτος ο Ξένος πληρώνει όλα τα γνωστικά σύμπαντα με το Φώς της Ανάστασης και της Αγάπης Του!
Δημοσίευση σχολίου