Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2025

Ιστορίες της χόβολης


Αφιερωμένο στις γυναίκες που με ένα κολοκυθάκι, τρία σέσκουλα, δυο πατάτες κι ένα κρεμμύδι ανάστησαν ανθρώπους, έφτιαξαν πολύτιμες αναμνήσεις ζεστασιάς και αγάπης.
15
16
17
18
19
20
22
23
24
25
26
27
28
29
33
34
35
38
40
41
Πηγή: Φωτογραφίες Μνήμες Παράδοσης
Labels:

2 σχόλια:

ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

... λιτοδίαιτες...
λιγνές και ίσιες σαν λαμπάδες,
(από την στάμνα με το νερό...
λαϊκή...
προληπτική κινησιοθεραπεία)

και γερές...
γεροφτιαγμένες, από μιά ζωή διακονία στις ανάγκες τού βίου
μιάς κοινότητας...

με αυτάρκεια...

και συνοχή

σαν τούς κυκλωτικούς χορούς τους...

με πρόσωπα αυστηρά σαν εικονίσματα,
αλλά μ'ένα χαμόγελο έτοιμο ν' ανθίσει, στά συχνά πειράγματα
συνάμα με τις δωρικές, κοφτές, νόστιμες απαντήσεις...
και... στο τέλος, τα γέλια
και η κλασσική ατάκα... "σε καλό να μάς βγεί..."

ποτέ δεν τούς χορταίνεις τέτοιους ανθρώπους... κι όλο χωνόμασταν στα πόδια τους, σαν τα γατσούλια... να πάρουμε απ' την χάρι τους και την χαρά τους

την απροσποίητη καλοκαρδία τους πού έσβησε σιγά-σιγά μαζί τους ώσπου εχάθη...

μα...
"η Ρωμανία αν πέρασε... ανθεί και φέρει κι άλλο"...

(συν Θεώ... θα τ'αναμένουμε... προετοιμάζοντας τον τόπο, όσο το μπορούμε.. )

18 Ιανουαρίου 2025 στις 1:38 μ.μ.
Νεκτάριος είπε...

Πολυχρονεμένος, να στέκεις ολόρτος, λάκκος να μην μπορέσει μέσα του ποτέ να σε κρατήσει, πάντοτε να τον ξεγελάς, την ορμητική ορθότητα του λόγου σου, την καλοζυγισμένη απλόχερα να μας την διαμοιράζεις...

18 Ιανουαρίου 2025 στις 4:48 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)