Μη θαυμάσεις τίποτε το παροδικό και μην παραβλέψεις τίποτε το μόνιμο. Ούτε να προσπαθήσεις να αγκαλιάσεις κάτι το οποίο σου φεύγει ενώ το κρατάς. Μην επιδιώξεις τίποτε από εκείνα τα οποία δεν προκαλούν φθόνο αλλά μίσος. Μην υπερηφανευθείς πάρα πολύ, για να μην πέσεις πολύ. Μη νομίζεις ότι φαίνεσαι καλύτερος από τους κακούς, αλλά να λυπάσαι όταν σε ξεπερνούν οι αγαθοί. Μην καταγελάσεις την πτώση του γείτονα σου, αλλά να προχωρείς με ασφάλεια όσο μπορείς και να δίνεις ταυτοχρόνως χείρα βοηθείας σ’ εκείνον ο οποίος βρίσκεται πεσμένος κάτω.
Ούτε να προκαλέσεις απελπισία σ’ εκείνον ο οποίος ευημερεί με την κακή σου διάθεση, αλλά ούτε και να προξενήσεις απελπισία με τις καλές σου πράξεις σ’ εκείνον ο οποίος έχει κακή διάθεση. Ένας χρόνος φέρει τέσσερις εποχές, ενώ μία μοναδική στιγμή μπορεί να προκαλέσει πολλές μεταβολές στα πράγματα. Ας σου μετριάζει την ηδονή μεν η φροντίδα, την λύπη δε η ελπίδα για το καλύτερο. Έτσι ανακαινίζεται ο άνθρωπος, έτσι τιμάται η ημέρα των εγκαινίων, με τέτοιες απολαύσεις και με τέτοια εδέσματα.
Δεν θα εμφανισθείς, λέει, με άδεια χέρια εμπρός μου (Δευτ. 16, 16), αλλά θα έχεις μαζί σου κάτι καλό. Τώρα δε παρουσιάσου ανακαινισμένος, διαφορετικός ως προς την συμπεριφορά και τελείως αλλαγμένος. «Τα παλαιά έχουν περάσει. Ιδού τα πάντα έχουν γίνει νέα» (Β΄ Koρ. 5, 17). Αυτό το πράγμα ας προσφέρεις ως καρπό στην εορτή, το να υποστείς δηλαδή την καλή μεταβολή.
Και να μην υπερηφανευθείς γι’ αυτό, αλλά να πεις εκείνο το οποίο είπε ο Δαβίδ «αυτή η μεταβολή οφείλεται στην δεξιά του Υψίστου» (Ψαλμ. 16, 11), από την οποία προέρχεται κάθε τι το οποίο κατορθώνουν οι άνθρωποι. Τα παραπάνω δε δεν θέλουν να σου πουν να παραμένεις πάντοτε στην ίδια κατάσταση, αλλά να είσαι αεικίνητος, ευκίνητος και οπωσδήποτε ανακαινισμένος. Αν αμαρτάνεις, να επιστρέφεις στον ορθό δρόμο, και αν βαδίζεις επιτυχώς, να εντείνεις τις προσπάθεια σου.
