Τα στασίδια των ορθόδοξων ναών στις ΗΠΑ γεμίζουν από προσήλυτους

ΒΟΣΤΩΝΗ. Η «New York Times» αφιέρωσε εκτενές άρθρο στην έκδοση της 18ης Νοεμβρίου στο φαινόμενο των μεταστρεφόμενων στην Ορθοδοξία ή αλλιώς προσήλυτων, βασικώς και κυρίως νέων ανθρώπων προερχόμενων από τον Προτεσταντισμό κυρίως αλλά και τον Ρωμαιοκαθολικισμό. 

 Ο υπαξιωματικός του Αμερικανικού στρατού Bryson Baglay βαφτίσθηκε Ορθόδοξος στον ιερό ναό του Αγίου Φιλίππου στη Νάσουα του Νιου Χαμσάιρ και έλαβε το όνομα Παναγιώτης προς τιμήν  της Παναγίας.

Το εμπεριστατωμένο άρθρο, στο οποίο παρατίθενται μαρτυρίες μεταστραφέντων στην Ορθοδοξία, είναι γραμμένο από την δημοσιογράφο Ρουθ Γκράχαμ (Ruth Graham), η οποία καλύπτει θέματα θρησκείας, πίστης και αξιών.

Ξεκινά το άρθρο με την μαρτυρία του πρωτοπρεσβυτέρου Andrew Damick, ιερέα της Αντιοχειανής Ορθόδοξης Εκκλησίας και συγγραφέα στην Ανατολική Πενσυλβάνια, ο οποίος είπε, πως, «σε ολόκληρη την ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αμερική, αυτό δεν έχει ξανασυμβεί», αναφερόμενος στις μεγάλες ομάδες νεαρών ανθρώπων που εμφανίζονται σε πολλές ενορίες. Τόνισε πως «είναι καινούργιο έδαφος για όλους».

Η δημοσιογράφος αναφέρει ανάμεσα στα άλλα, πως, «κάτι αλλάζει σε μια κατά τα άλλα ήσυχη γωνιά του Χριστιανισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες, που υπερηφανεύεται για το πόσο λίγο έχει αλλάξει με το πέρασμα του χρόνου. Ιερείς μοιράζονται ιστορίες για πρωτοφανή αριθμό εκκλησιασμού. Παλαιότερα μέλη προσαρμόζονται -ή όχι- στην εισροή νέων πιστών. Ενορίες καταστρώνουν σχέδια για να αντιμετωπίσουν περισσότερους υποψήφιους προσήλυτους απ’ όσους μπορεί ρεαλιστικά να διαχειριστεί ο υφιστάμενος κλήρος. Σε όλη τη χώρα, η αρχαία παράδοση της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης προσελκύει ζωηρούς νέους πιστούς, ιδιαίτερα συντηρητικούς νεαρούς άνδρες. Τους ελκύει αυτό που περιγράφουν ως πιο απαιτητική, ακόμη και δύσκολη, άσκηση του Χριστιανισμού».

Σε άλλο σημείο αναφέρει πως «αντηχώντας κάποια από τη ρητορική της λεγόμενης ‘manosphere’, τα νέα κύματα νεαρών προσήλυτων λένε ότι η Ορθοδοξία τους προσφέρει σκληρές αλήθειες και επιβεβαιώνει την ανδρικότητά τους.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ορθόδοξη Χριστιανοσύνη είναι μακράν η μικρότερη και λιγότερο γνωστή από τις τρεις μεγάλες χριστιανικές παραδόσεις, εκπροσωπώντας περίπου το 1% του πληθυσμού, έναντι 40% των Προτεσταντών και 20% των Καθολικών. Τα ορθόδοξα στασίδια ιστορικά γεμίζουν με μετανάστες από την Ουκρανία, την Ελλάδα και άλλες χώρες με μεγάλους ορθόδοξους πληθυσμούς. Τα παιδιά τους, γεννημένα στην Αμερική, συχνά κατευθύνονται σε άλλες εκκλησίες. Ομως μια εγχώρια, ‘αμερικανική’ Ορθοδοξία αναδύεται εντυπωσιακά. Πολλοί από τους νεαρούς Αμερικανούς που γεμίζουν τώρα τα στασίδια έχουν γνωρίσει την Ορθοδοξία μέσα από σκληροπυρηνικούς influencers στο YouTube και σε άλλες πλατφόρμες».

Σε άλλο σημείο αναφέρει πως «οι επικριτές αποκαλούν τους ενθουσιώδεις νέους προσήλυτους ‘Orthobros’. Ενα βράδυ το περασμένο καλοκαίρι, οι νέοι της ενορίας των Αγίων Πάντων (All Saints) στο Ράλεϊ της Βόρειας Καρολίνας συγκεντρώθηκαν σε ένα βιβλιοπωλείο–μπαρ στη βόρεια πλευρά της πόλης. Στο αποκορύφωμα της συνάντησης, υπήρχαν μόλις λίγες γυναίκες και πάνω από 40 άνδρες. Οι άνδρες το παρατήρησαν και πίστευαν ότι ήξεραν τον λόγο. Οι προτεσταντικές και καθολικές εκκλησίες έχουν πολύ ‘θηλυκή’ ατμόσφαιρα», είπε ο Τζος Ελκινς, φοιτητής στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας. Η Ορθοδοξία «απευθύνεται στην ανδρική ψυχή», είπε, ενώ συνομιλούσε με άλλους νεαρούς άνδρες.

«Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η μόνη εκκλησία που πραγματικά ‘προπονεί’ σκληρά τους άνδρες και λέει: ‘Αυτό πρέπει να κάνεις’», είπε ο 20χρονος Ελκινς, που ανέφερε με άνεση μαρτυρικές διηγήσεις του 2ου αιώνα και μιλούσε για το ‘μοναρχικό επισκοπάτο’. Μιλούσε με ενθουσιασμό για τη Θεία Λειτουργία, μια πολύωρη λατρεία στην οποία οι πιστοί συνήθως στέκονται όρθιοι σε όλη τη διάρκεια. Η Θεία Λειτουργία είναι μόνο ένα από τα στοιχεία της ορθόδοξης ζωής που είναι άγνωστα σε πολλούς Αμερικανούς, ακόμη και σε άλλους χριστιανούς. Οι ορθόδοξες Ακολουθίες περιλαμβάνουν ψαλμωδίες, θυμίαμα και βαθιές μετάνοιες μπροστά σε εικόνες. Μεγάλο μέρος της λατρείας τελείται εκτός οπτικού πεδίου των πιστών. Η Εκκλησία εφαρμόζει επίσης αυστηρό και περίπλοκο πρόγραμμα νηστειών. «Είναι πολύ πιο δύσκολο απ’ όσο νόμιζα», είπε ο 29χρονος Μάθιου Χέρμαν Χάντσον, που ασπάστηκε την Ορθοδοξία στα πρώτα του 20 και εργάζεται στο βιβλιοπωλείο του Ράλεϊ. «Αλλά μου μιλά με τρόπο που τίποτε άλλο δεν το έκανε». Οταν πρωτοασπάστηκε την Ορθοδοξία, έπρεπε να εξηγεί στους φίλους του τι είναι.

Αναγράφεται πως «η τωρινή γενιά ανατρέπει τις προσδοκίες πολλών μελετητών και θρησκευτικών ηγετών, που παρακολουθούσαν επί δεκαετίες τη σταδιακή εκκοσμίκευση της χώρας, με κάθε γενιά λιγότερο θρησκευόμενη από την προηγούμενη. Ορισμένες πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι οι νεαροί άνδρες αψηφούν αυτή την τάση. Η Ορθόδοξη Εκκλησία αναγάγει την εκκλησιαστική της γενεαλογία στον Ιησού Χριστό και τους πρώτους αποστόλους. Καθώς ο Χριστιανισμός εξαπλωνόταν κατά την πρώτη χιλιετία, άνοιξε βαθύ θεολογικό και πολιτικό ρήγμα μεταξύ της Ανατολικής Εκκλησίας και της Δυτικής, δηλαδή της Ρωμαιοκαθολικής. Το Σχίσμα του 11ου αιώνα για ζητήματα όπως το πρωτείο του Πάπα χώρισε οριστικά τις δύο πλευρές, με την Ανατολική Ορθοδοξία να ευδοκιμεί στη Μέση Ανατολή, την Ανατολική Ευρώπη και τη Ρωσία. Στις ΗΠΑ, οι Ορθόδοξοι είναι νεότεροι και πιο άνδρες σε αναλογία από άλλες χριστιανικές ομάδες. Πάνω από 60% είναι άνδρες, έναντι 46% των ευαγγελικών, σύμφωνα με το Pew Research Center. Είναι και πολύ νεότεροι ηλικιακά, με 24% κάτω των 30, έναντι 14% στους ευαγγελικούς – και αντίστοιχα ποσοστά έναντι των καθολικών. Κάποιοι προσήλυτοι επιδοκιμάζουν ότι η Ορθοδοξία έχει πιο έντονα «ανδρική» αίσθηση. Οι ιερείς -που πρέπει να είναι άνδρες και μπορούν να είναι έγγαμοι- συχνά έχουν μεγάλα γένια και πολυμελείς οικογένειες. Η Ορθοδοξία ζητά θυσίες, όπως η νηστεία, αντί να προσφέρει σύγχρονη συναισθηματική μουσική και θεραπευτικού τύπου κηρύγματα, τα οποία επικρίνουν ως χαρακτηριστικά των ευαγγελικών μεγάλων τηλεοπτικών εκκλησιών (megachurches). «Οι νέοι άνδρες χρειάζονται σκοπό, ό,τι κι αν είναι αυτό», είπε ο 26χρονος Τζέροντ Στάιν. «Δυσκολεύονται να βρουν δουλειές, να μπουν σε σχολές, και τους λέει η κοινωνία συνεχώς: «Δεν σας χρειαζόμαστε πραγματικά».

πηγή 

σχολιο : Χωρίς να θελουμε να ακυρώσουμε το εντυπωσιακό γεγονός μοιραζόμαστε τις πνευματικές ανησυχίες του αγιασμένου  † π.Σεραφείμ Ρόουζ:

«Ένας μεγάλος κίνδυνος της εποχής μας και η κίνηση αυτών που έρχονται στην Ορθοδοξία είναι αυτό που κάποιος μπορεί να αποκαλέσει, σε πολύ απλή γλώσσα, φαινόμενο «πνευματικών μπαμπουΐνων», δηλ., ανθρώπων που είναι φαινομενικά Ορθόδοξοι και υπερηφανεύονται ακόμη ότι είναι πολύ σωστοί στην Ορθοδοξία τους, αλλά βαθιά μέσα τους δεν έχουν αλλάξει πραγματικά, δεν καλλιεργούνται στην Ορθοδοξία και παραμένουν κομμάτι του σύγχρονου κόσμου, το οποίο έχει βάλει ρίζες στον αντί-χριστιανισμό. Επειδή δεν καλλιεργούνται, δεν βλέπουν τη σύγκρουση μεταξύ της αληθινής Ορθοδοξίας και του κόσμου που δεν έχουν αφήσει πίσω τους. Σε αντιδιαστολή με αυτό, μια μεταστροφή στην αληθινή Ορθοδοξία πρέπει να είναι ολοκληρωτική, πρέπει να έχει επιπτώσεις σε όλα: στον τρόπο που κάποιος κοιτάζει τα πράγματα και που αξιολογεί καθετί στην ζωή του. Αλλιώς, η Ορθοδοξία γίνεται άλλη μία αίρεση, η οποία διαφοροποιείται μόνον εξωτερικά από άλλες αιρέσεις όπως ο Μορμονισμός. Εάν κάποιος κοιτάξει σε όλες τις αιρέσεις, είναι όλες στο ίδιο επίπεδο, είναι όλες σαν μία μόνο διάσταση, που δεν έχουν τίποτα πιο βαθύ και διαφέρουν μόνο κατά το δόγμα. Εάν η Ορθοδοξία είναι μία από αυτές, τότε δεν είναι η αλήθεια, αλλά απλώς μία αίρεση μέσα στις πολλές. Αλλά η Ορθοδοξία είναι κυρίως η Αλήθεια, η οποία θα έπρεπε να αλλάξει ολοσχερώς τη ζωή κάποιου. Γι’ αυτό, προκειμένου να έχουμε αυτή την ολική Ορθόδοξη άποψη για τον κόσμο, πρέπει συνεχώς να μορφωνόμαστε, να πηγαίνουμε βαθύτερα και ευρύτερα…» 

 

Διαβάστε επίσης : Η μεταστροφή του Προτεστάντη Πάστορα