Αγία νοσταλγία πέλαγο ανοιχτό

Κάθε φορά που νοσταλγώ φοβάμαι.
Ο χρόνος φέρνει προσεκτικά στιμμένη φιλτραρισμένη έντεχνα τη στιγμή την
ωραία, κάπου εκεί ήταν θυμάμαι, στο
ορεξάτο ξεκίνημα του κύκλου.
προσπαθεί με μανία να αδράξει
καλοσχηματισμένο χαμόγελο-καρπό μιας
κάποιας ευτυχίας...μνήμα σφαλισμένο της όποιας νοσταλγίας... Εξάλλου όλοι μεγαλώνουμε κάποτε έτσι δεν είναι (;)

Αγία νοσταλγία πέλαγο ανοιχτό
πόσα σκαριά έχεις πάρει για πάντα στο βυθόΑγία νοσταλγία φιλώ την εικόνα σου
δεν έχω απόψε πού να πάω δέξου με στo δώμα σου.