Χέρσα λιβάδια, οι λεωφόροι που περνάς
Kι οι ουρανοξύστες, ανεμόμυλοι που τρίζουν
Τις πανοπλίες των εχθρών σου μην κοιτάς
Mόνο το φόβο τους στα μάτια που γυαλίζουν
Στέλνει ο άνεμος ευχές από μακριά
Σκιές συντρόφων σου κυκλώνουνε την πόλη
Μια λιμουζίνα τ' άλογό σου προσπερνά
Άξιζε ο δρόμος ως εδώ κι ας λείπουν όλοι
Ας λέει ο χρόνος
Πως γερνάει η ζωή
Σφυρίζει ο άνεμος
Ακόμα αυτές τις νότες
Τις τραγουδάνε
Μες στις πόλεις
Δον Κιχώτες
Ας λέει ο χρόνος
Πως γερνάει η ζωή
στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος
1 σχόλιο:
... κι ὁ Ρόμπιν Χούντ παρέκει
ἀκουμπισμένος σκεφτικός,
(τὸ τόξο του κρατῶντας σὰν ἀγκλίτσα,
καὶ ξύνοντας τὴν κεφαλή μʹ ἕνα του βέλος κάπως ἀσυναίσθητα)
στὸ δᾶσος μὲ χαμόγελα τζοκόντας,
ποὺ χουν παγώσει καὶ κρεμάστηκαν στὰ χείλη...
κοιτάζει
καὶ τὰ μάτια του
σχεδόν ὑγραίνονται ...
Δημοσίευση σχολίου