Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2025
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Η Ορθοδοξία ως θεραπεία_Γέροντας Δαμασκηνός Αγιορείτης
Μια θαυμάσια εκλαϊκευμένη κατήχησηΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ
ΟΤΙ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗ
αλλά μην νοιώθετε «λύπη»
που αντιγράφουμε τα δικά σας ,
χωρίς να σας ρωτήσουμε...
Για την παράγκα μας
είναι γ ε λ ο ι ό τ η τ α η λεγόμενη
«δεοντολογία περί πνευματικών δικαιωμάτων!»
5 σχόλια:
https://fosfanariou.gr/index.php/2025/01/13/mega-sxisma-i-mega-lathos/
Υγ: Λίγο πριν τον κοινό εορτασμό του Πάσχα, δεν το λες και σύμπτωση....
... ἀκόμη κι ἔτσι... ἀν εἶναι ἔτσι,
καὶ δὲν εἶναι μιά ἀκόμη φεϊκ καλοπληρωμένη... "ἔρευνα"
ἑνός ..."θεολόγου"
ποὺ κάνει μιά γλυκειά, χαριτωμένη ἀγκαλίτσα στὸ Βατικανό...
ἡ καταδίκη τοῦ Βαρλααμισμοῦ ὡς κορυφαῖας αἴρεσης
ποὺ ἐκπηγάζει ἀπʹτὰ σπλάχνα τοῦ Βατικανοῦ
ἀρκεῖ γιὰ νὰ σταθεῖ ὡς ἀνάχωμα καὶ τάφρος
κι ὡς ἕνα ἀπό τὰ πολλά ποὺ μᾶς χωρίζουν...
ἄλλωστε ἔτσι ποὺ ἡ ἱστορία βαδίζει πιά ἀπὸ ἀνατροπή σʹἀνατροπή... καὶ οἱ πλανηταρχεύοντες ὅσο καὶ ἀν μᾶς παριστάνωνται δυναμικοί ἀγέρωχοι καὶ καλογυαλισμένοι
ἔχουν μαζέψει ἄφθονη σκουριά
και εἶναι ἀναγκασμένοι νὰ ἐπενδύσουν...
στὸν κακό χαμό...
νὰ... τὸ δοῦμε λοιπὸν,
τὶ πυροτέχνημα εἶναι κι ἐτοῦτο
μασκαρεμένο σὲ νάρκη...
τι είπαν ...τώρα,
οι ....καθηγητάδες;
βρε λες;
1.000 χρόνια τώρα
αμ και πόσοι Άγιοι,
να κάναν λάθος
και πάντα να είμασταν ...ενωμένοι
και να μη το ξέραμε;
ευτυχώς που τους (ξε)φωτίζει το (ποίου;) πνεύμα
και μπορούν να διορθώσουν τα τόσο φανερά λάθη,
και να σταματήσουμε επιτέλους να μιλάμε
για παναίρεση οικουμενισμού,
κι αγαπημένα να προχωρήσουμε
στην ενωμένη (παν)θρησκεία...
Απάντηση στον αδελφό που έπεσε στον λάκκον :
Μην ξεχνάς ότι η αίρεση του οικουμενισμού δεν είναι μόνο σε διαχριστιανικό επίπεδο αλλά πρωτίστως σε διαθρηκειακό:
https://fosfanariou.gr/index.php/2025/01/17/ecum-patr-stin-khdeia-arxiravvinou-isak-haleva/
Το "ευαγγέλιο" που διδάσκουν οι οικουμενιστές έχει πολλούς Σωτήρες και οδούς Σωτηρίας.
Υγ: Στείλτε ρε παιδιά κι αυτό το link στο Γέροντα από τας Σέρρας για να μην κοπανιέται άδικα...
... τώρα... τὶ νὰ σοῦ πῶ βρέ κέϊβ...
καθῶς ἀρέσκεσαι νὰ κοπανιέσαι, ἀπʹτὴν πολλή χαρά σου, γιὰ τὰ ὅσα
ἀτοπήματα τοῦ ἐσβεσμένου... και σία...
ποὺ... σοῦ χαρίζουν μιά...
ψευδαίσθηση δικαίωσης...
κι ἀν λέω κι ἀν δὲν λέω...
χαμένα πᾶνε...
μὲ τὶς ὑγεῖες σου λειπὸν, νὰ τὸ χαρεῖς ὅσο κρατήσει τὸ πανηγυράκι...
Δημοσίευση σχολίου