Μ’ αυτή την κοτσίδα, σκέφτομαι, πρωτοείπα κάποτε, δε με νοιάζει! Και μ’ αυτήν ξαναείπα, ποιος ξέρει πόσες φορές, δε με νοιάζει! Μ’ αυτήν ξεκίνησα να πιάσω όλα εκείνα τα μυθικά, τα μουσικά, τα τρεχάτα «θα». Μ’ αυτήν πρωτοπαρουσιάστηκα μια μέρα στα όνειρα, μ’ ένα θράσος, μα μ’ ένα θράσος. «Άμα μεγαλώσω, θα είμαι, θα κάνω, θα πάρω, θα πάω, θα έχω, θα ‘ρθει, θα είμαστε, θα φτάσω, θα γίνω, θα γίνω…»
Κείμενο της Κικής Δημουλά «Πικρό Α!» από το βιβλίο της «Εκτός σχεδίου».
1 σχόλιο:
... η αθωότητα...
αυτή που θα πολεμηθεί με μύρια θά...
ντυμένα... δεν πειράζει...
Δημοσίευση σχολίου