Όποιος μου λέει εμφατικά πως είναι δυνατός άνθρωπος, να σας πω την αλήθεια, δεν τον πολυπιστεύω. Είμαι καχύποπτος απέναντί του.
Όχι πως δεν το βλέπω πως είναι συναισθηματικά άκαμπτος, σκληρός με τον ίδιο και τους άλλους, πως φοβάται την ευαλωτότητά του και τις κοντινές με αυτούς που θέλει να εμπλακεί συναισθηματικά σχέσεις...
Το πρόβλημα είναι πως ο ίδιος δεν βλέπει τα παραπάνω, και συνήθως κρύβεται και βολεύεται πίσω από την μάσκα της αυτάρκειας και της αυτοδυναμίας... Και κρυώνει μόνος στην παγωνιά της.
Όλοι οι δυνατοί που γνώρισα μοιάζανε στα μάτια των πολλών αδύναμοι, ασταθείς, ευάλωτοι, λαστιχένιοι, ευλύγιστοι σαν λυγαριές, αφελείς σαν πρόβατα, πρόθυμοι σαν παιδιά, κι απαστραπτόντως όμορφοι μέσα στην "φτώχεια" της εξωτερικής τους ασχήμιας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου