Ρώτησαν κάποτε τόν Γέροντα Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο.
-Γέροντα, δέν αισθάνεστε καθόλου μειονεκτικά, όταν νεώτεροι σας καί μέ ολιγότερα προσόντα γίνονται Επίσκοποι;
Καί ό Γέροντας απάντησε:
-Αλλοίμονον, παιδί μου! Διά ποίον λόγον, πρέπει νά αισθάνομαι έτσι;
Τί μου λείπει;
Ή κορώνα στό κεφάλι;
Αυτά ποτέ μου δέν τά ζήλεψα, ούτε καί μού ταιριάζουν.
Δέν μού λείπει τίποτε.
Είμαι ιερεύ
ς και τελώ Μυστήρια. Ευλογώ τό ψωμί καί τό κρασί καί γίνονται Σώμα καί Αίμα Χρίστου.
Διαβάζω την συγχωρητική ευχήν στον πιστό και εξαλείφονται οι αμαρτίες του. Συνάπτω το ανδρόγυνο σε μία κοινή ζωή. Όλα τα κάνω.
Το μόνον, το όποιον δεν κάνω είναι, ότι δεν χειροτονώ. Αυτό όμως είναι πλεονέκτημα, δεν είναι μειονέκτημα. Να ξέρατε τι ευθύνη έχουν οι Επίσκοποι και τι λόγον θα δώσουν για τις χειροτονίες τις οποίες κάνουν! Να σας πω και κάτι άλλο; Και το ότι είμαι Ιερεύς, αισθάνομαι ότι πολύ μου είναι.
1 σχόλιο:
Δεῦτε ἀκριβείας τὸν τηρητήν, καὶ οἰκονομίας, τὸν θεόπνουν ὑφηγητήν, τῆς ἐπιφανείας, ἐπώνυμον Κυρίου, καὶ τύπον ἀφανείας, πάντες ὑμνήσωμεν.
Δημοσίευση σχολίου