Ημέρα Χριστουγέννων και ο παράφωνος νεαρός κρίνεται ακατάλληλος να απαγγείλει στίχους.
Νύχτα Χριστουγέννων και ο νεαρός αποκοιμιέται ταπεινά, μα το όνειρο του, μια νύχτα σαν κι αυτή του επιφύλασσε επίσκεψη Παναγίας.
Κι η σκοτεινιά της νύχτας δεν χρειαζότανε αυγή. Ήταν μελωδική.
Η κτίση, ο Υιός Θεού, Γέννηση και Ανάσταση σε μια υμνογραφία.
Βυζάντιο σε ποίηση, οι Άγιοι, οι πρόγονοι μας οι απλοί, η Πίστη, η Βασιλεύουσα, ο κόσμος μας, μας δόθηκαν από το άλλοτε άμουσο παιδί τόσο γλυκά σαν τ' όνειρο εκείνο.
Τόσο αληθινά όσο λογοτεχνία.
Ο Άγιος Ρωμανός, έμελλε να γίνει ο σπουδαιότερος εκκλησιαστικός ποιητής. Ανέβηκε στον άμβωνα και ήτανε Χριστούγεννα κι εκεί άρχισαν όλα.
«Η Παρθένος σήμερον τον Υπερούσιον τίκτει...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου