ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ ΜΕ ΤΗ ΜΑΝΑ ΣΟΥ

Υπάρχουν φορές που μια γρήγορη, σύντομη απάντηση ξεπηδάει από το στόμα σου. Γεμάτο κοφτερές άκρες που τραβούν αίμα. Και κοιτάς αλλού, για να μην χρειάζεται να δεις τον πόνο που ξέρεις ότι προκάλεσες.
Τα μισά από όσα κάνει, δεν καταλαβαίνεις. Τα πράγματα που επιτρέπει σε αφήνουν ψυχρό και σε εκνευρίζουν.
Τη μια στιγμή θέλεις να την διπλώσεις στην αγκαλιά σου, την άλλη εύχεσαι να μπορούσες απλά να την ταρακουνήσεις λίγο.
Μια μέρα, όλα θα έχουν νόημα για σένα.
Τα πράγματα για τα οποία δεν σου είπε ποτέ είναι αυτά που κούφιασαν τα σωθικά της και μετά την έφτιαξαν ξανά, ώστε να μπορεί να μεταφέρει όλο και περισσότερα εκεί που κανείς δεν μπορεί να δει το βάρος. Αυτά τα πράγματα που μερικές φορές τη σπάνε εκεί που μπορείς πραγματικά να τα δεις, παρόλο που προτιμάς να μην τα βλέπεις.
Τα μάτια της παρατηρούν τα πάντα, κι όμως κρατάει τόσα πολλά για τον εαυτό της. Κάνει πίσω και προσφέρει την ελπίδα της για χάρη της ευτυχίας του παιδιού της. Η ευγνωμοσύνη που της αξίζει που το κάνει αυτό είναι μακριά και λίγες μεταξύ, ωστόσο η φλόγα της ευγνωμοσύνης της φτάνει κοντά στους Ουρανούς.
Εάν είσαι αρκετά ευλογημένος για να την έχεις ακόμα να αναπνέει τον αέρα αυτής της γης, είναι καιρός να αρχίσεις να σκάβεις στα αρχεία ευγνωμοσύνης σου και να βρεις τη ζεστασιά στην καρδιά σου, τη συγχώρεση στη φωνή σου και την ίδια έκπληξη που είχες ως νήπιο για εκείνη. Σας ικετεύω να σας παρακαλώ, σήμερα και κάθε μέρα, να είστε ευγενικοί με τη μητέρα σας.
Γιατί θα έρθει η μέρα που ο πρωινός της χαιρετισμός δεν θα είναι πια.
Τα λόγια της "Σ' αγαπώ παιδί μου" δεν θα υπάρχουν πια.
Η φωνή της δεν θα ακούγεται πια.
Το μόνο που θα μείνει είναι αναμνήσεις..
Να είσαι ευγενικός με τη μητέρα σου.
Με αγάπη και μια αγκαλιά.