Τάδε έφη Ζαρατούστρας...

 είναι όμως έτσι;

ΣΧΟΛΙΟ:Στη γλώσσα υπάρχει και η συνυποδηλωτική της λειτουργία.

Ειδικότερα:

Το « Καλή Παναγιά » δεν έχει να κάνει με το καλός - κακός, ή με την καλή ή την κακιά Παναγία.

Θεέ και Κύριε!! Αν είναι δυνατόν...

Δεν παραπέμπει, άμεσα, στην Ίδια Την Παρθένο Μαρία, αλλά στη γιορτή Της, Την εορτή Τής Κοιμήσεως Τής Υπεραγίας Θεοτόκου.

Σημαίνει, απλούστατα,

«Με το καλό να φτάσει η μέρα τού Δεκαπενταύγουστου, Η

Εορτή Τής Παναγίας.»

Η λέξη «Παναγιά» αντιπροσωπεύει μια συγκεκριμένη χρονική θρησκευτική περίοδο.

Σημειωτέον, πως, Η Αγία Κοίμηση Της Υπεραγίας Θεοτόκου δεν αποτελεί ημέρα πένθους για τους χριστιανούς, αλλά την απαρχή μιας νέας ζωής, μιας πραγματικά αληθινής ζωής.

Ο Άγιος Παΐσιος καθώς και άλλοι σύγχρονοι Πατέρες δίδουν την ίδια απάντηση, υποστηρίζοντας πως όταν οι πιστοί λένε την ευχή «Καλή Παναγιά», με τον όρο " Παναγιά " δε γίνεται απευθείας αναφορά στο πρόσωπο Τής Θεομήτορος, αλλά στην κατανυκτική περίοδο του «Δεκαπενταύγουστου» με κατάληξη την ημέρα του εορτασμού Της Κοιμήσεως Της Θεοτόκου.

Στο ίδιο, ακριβώς, πλαίσιο και οι ακόλουθες ευχές:

1. «Καλή Παναγιά», αντί «καλό Δεκαπενταύγουστο»,

2. «Καλά Χριστούγεννα», αντί «καλές γιορτές»,

3. «Καλή Ανάσταση», αντί «καλά να περάσετε ή καλόν οβελία»,

4. «Χριστός Ανέστη – Αληθώς Ανέστη», αντί «χρόνια πολλά».

Με άλλα λόγια, ν' ακούγεται το υπερπάν Όνομα Τού Χριστού και Τής Παναγίας.

Βεβαίως, η αγάπη του ορθόδοξου χριστιανού προς Την Θεομήτορα δεν εκδηλώνεται μόνον τυπολατρικά, λεκτικά, γραμματολογικά και σχολαστικά, αλλά βιωματικά, κυρίως.

«Σπείρε αγάπη κι ας μη θερίσεις.

Έτσι, για να μοσχοβολάει ο τόπος.»

όπως έγραψε ο Σπύρος Ποταμίτης.

Κάθε καλό!!

Καλή μας Παναγιά!!!

 

Υγ:

Η ευχή " Καλή Παναγιά " είναι υποδεδειγμένη από την ιερή μας παράδοση, έχει ηλικία αιώνων, και τα χείλη τής ελληνικής ψυχής την προφέρουν, αδιαμαρτύρητα, για τόσες εκατονταετίες, διότι αναπαύονται σ' αυτήν και μ' αυτήν.

Ως εκ τούτου κάθε παραβίαση της ιερής μας παραδόσεως προέρχεται εκ του πονηρού.