«Σε εποχές φτώχειας, το οικογενειακό ψωμί που ζυμωνόταν μία φορά την εβδομάδα έλυνε με πολλούς τρόπους το θέμα της πείνας. Το παλιό ψωμί σε φέτες μουσκεύεται πρώτα με λίγο νερό κι ύστερα το ραντίζουμε να ποτίσει με μπόλικο ελαιόλαδο ντόπιο, συνήθως από κορωνέικες, θιακές και κορφολιές, τρίβουμε μια δυο ντομάτες στον τρίφτη και σκεπάζουμε το ψωμί. Με τα χέρια σπάμε μπόλικη φέτα πάνω από την ντομάτα ή απλώνουμε πρέντζα (αλοιφωτό τυρί), ραίνουμε με άφθονη ρίγανη ξερή και, αν θέλουμε, και σάψυχο (μαντζουράνα). Στο τέλος προσθέτουμε και ελιές», διηγείται η Κατερίνα Δήμα. Η ριγανάδα, που σε κάποια χωριά τη λένε και νεραλατιά, είναι το κεφαλονίτικο alter ego της μόστρας, του ντάκου, της κουκουβάγιας, της «αγίας» τριλογίας ψωμί-ντομάτα-τυρί.
8 σχόλια:
... το ψωμί το ζυμωτό,
το χωριάτικο
το α υ θ ε ν τ ι κ ό ...
ελάχιστη σχέση είχε με αυτό που πουλάει ο φούρνος
όπως και αν βαφτίζεται...
αφού το εμπόριο έχει τα κόλπα του
(και σήμερα, ασυγκράτητο, έφτάσε να εμπορεύεται
ακόμη και ανθρώπινα... ανταλλακτικά
και μάλιστα... με το νόμο...)
...
το ψωμί, πλήρης τροφή, συνοδευόμενο από ένα κρεμμύδι λίγο σκορδάκι, δυό τρείς ελίτσες, κρασί και λάδι
κρατάει τον άνθρωπο γερό και δουλευτή
(όσο δεν έχουμε φορτώσει τον οργανισμό μας, με όλες αυτές τις τ ο ξ ι κ έ ς ουσίες και
σ υ ν ή θ ε ι ε ς ... )
δίπλα του η ορίτζιναλ χορτόπιττα, η τυρόπιτα και το τυροκουλούρι
και κάποιο χωριάτικο σπιτικό λουκάνικο για τις παγωμένες μέρες τού χειμώνα,
ολοκληρώνουν
την πλούσια και π ο ι ο τ ι κ ή
α υ τ ά ρ κ ε ι α
των παλιών χωριών
όπου δεν ζούσαν... για να τρών
και είχαν τα μάτια τους και τον νού τους στον ουρανό,
από όπου περίμεναν, πλούσια την βροχούλα...
Πολλη εξειδίκευση, πολύ ωραιοποιημένο παρελθόν κτλ. Αυτοί οι ίδιοι που τρέφονταν τόσο... αγνά, λιτά και υγιεινά στα χωριά το '50 και το '60, είναι οι ίδιοι που έφευγαν προς τη δύση ή την Αμερική ή την Αυστραλία, για να χορτάσει η κοιλίτσα τους ή έστελναν εκεί τα παιδιά τους για να γλιτώσουν από την φτώχεια. Έχετε μια νοσταλγία για μία εποχή και περιοχές της χώρας που πολύ φοβάμαι ότι εάν καταφέρνατε να ζήσετε τότε και εκεί, δεν θα αντεχατε ούτε μέρα.
Γι'αυτό συμφωνούμε!
Υπάρχει στο εμπόριο αλεύρι ζυμωτό και υπάρχει και μαγιά +προζύμι σε φακελάκι.
Αλάτι λίγο λάδι και λίγη ζάχαρη.γινεται ψωμί προζυμενιο του χωριού που διατηρείται.
Το πρόβλημα ότι καίει ρεύμα το λύνουμε αγοράζοντας ένα μικρό φουρνάκι με μικρές αντιστάσεις και εκεί δεν ψήνουμε μόνο ψωμί ψήνουμε και φαγητό.
Και έχω κάνει υπολογισμούς το ψήσιμο του ψωμιού σε τέτοιο φουρνάκι ψήνει το ψωμί σε 20 λεπτά ένα φρατζολακι μεγάλο του μισού κιλού κ όχι των 300gr,
Κοστίζει 0,60 λ.
Το φρατζολακι έχει 90λ στο φούρνο.
Αυτό το αποφάσισα επειδή είχα πάρει ψωμί ωραίο εμφανισιακά αλλά τα άλευρο
που είχε κατασκευαστεί μύριζε μούχλα.
Και πήγα κ παραπονέθηκα και μου είπαν θα το διορθώσουν ..
Έτσι αποφάσισα και μάλιστα το φουρνάκι παίρνει κ άλλη φρατζολα την οποία μπορείς να βάλεις στην κατάψυξη.
Μόνο το φουρνάκι να είναι καλό κ επώνυμο κ όχι ανώνυμο.
Για να έχει κ αποδοση και διάρκεια ζωής.
Ξέχασα να πω ότι στο 0,60 λ ,συμπεριλαμβάνεται και η τιμή του αλεύρου που όσο πιο καλύτερο αλεύρι πάρουμε ,τόσο πιο καλύτερο ψωμί θα φτιάξουμε.
Απλά λογαριάζουμε μια συσκευασία αλεύρι βγάζει τρία φρατζολακια ...και κοστίζει 1,60 ..1,80...2€ κλπ.
Αλλά έχουμε δικό μας ψωμί ..
Είδα διαφορά στο ψήσιμο από το να καίει κουζίνα ...στο ρεύμα.δλδ!
... μην φαντάζεσαι πράγματα...
τα παιδιά έφευγαν παραμυθιασμένα
για το εύκολο κέρδος
και οι πατεράδες έκαναν αμάν να τα συγκρατήσουν
στα σπίτια τους ,
να ξαναφτιάξουν τα όσα γκρέμισε κατοχή κι εμφύλιος...
τα ξέρουμε απο πρώτο χέρι
όχι από ντοκυμαντερ και βιβλία...
μην μας παραμυθιάζεις λοιπόν...!
και σομπούλα ξύλων με φούρνο αν υπάρχει η δυνατότητα,
σε ζεσταίνει
και ψήνεις το ψωμί σου και το φαγητό...
με τα δικά σου ξυλα...
και το καλοκαίρι την βγάζεις έξω και στνεχίζεις...
χρόνια τώρα αυτή η δουλειά...
καταλαβαίνω ομως πως για πολλους είναι αδυνατο λόγω συνθηκών...
(κάποιοι όμως, που έδειχναν κάπως τρελλοί ... τότε...
επέλεξαν τέτοιες συνθήκες από τότε που τά πράγματα εφάνταζαν αλλιώς... )
Έχω φίλη που έχει ξύλο - σομπα. Κινδυνεψαν να σκάσουν έκανε ένα δυνατό θόρυβο και γέμισε μαυρίλα ο χώρος εκεί που έφθασε ως το ταβάνι κ καπνό. Από τους αρμούς στο μπουρί της σομπας έγινε το κακό. Χρειάζεται καθάρισμα κάθε τόσο.
Προς Εμπεσων εις λακκον, 12:24: δεν ξέρετε απολύτως τίποτα κύριε. Και επειδή δεν ξέρετε, μόλις σας παραθέτουν την ιστορική πραγματικότητα, καταφεύγετε στην προσβολή και την επιθετικότητα. Τσάμπα τα ωραία ελληνικά σας, οι καθημερινές συνηγοριες υπέρ της Ορθοδοξίας και τα.... αποσιωπητικά.
Δημοσίευση σχολίου