Στὶς πατερικὲς διδασκαλίες ἀναφέρεται ὅτι ὁ Θεὸς ἐκτιμᾶ τρία πράγματα: τὴν καθαρὴ προσευχή, τὴ μοναχικὴ ὑπακοὴ καὶ τὴν ἀπόδοση εὐχαριστίας μπροστὰ στὴν ἀπειλὴ τοῦ θανάτου ἀπὸ ἀρρώστια, διωγμὸ ἢ θλίψη.
Κάποτε πῆγα στὸ νοσοκομεῖο, γιὰ νὰ κάνω μιὰ ἐπέμβαση. Ἔπρεπε νὰ μείνω ἐκεῖ μία ἑβδομάδα καὶ σκέφτηκα ὅτι εἶχα τὴ δυνατότητα νὰ δοκιμάσω κάτι ἀπὸ αὐτά τα τρία πράγματα. Πῆρα τὴν ἀπόφαση γιὰ ὅλο τὸ διάστημα ποὺ θὰ ἔμενα ἐκεῖ νὰ μὴ λέω καμία ἄλλη προσευχή, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ «Δόξα Σοι, ὁ Θεός, δόξα Σοι. Σὲ εὐχαριστῶ γιὰ ὅλα».
Προσευχόμουν ἀρκετὲς ἡμέρες μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο καὶ πρὸς τὸ τέλος τῆς ἑβδομάδας ἦταν τόσο ὄμορφα, ἄνετα καὶ φωτεινά, ὥστε λυπόμουν ποὺ θὰ ἔφευγα ἀπὸ τὸ νοσοκομεῖο. Ἑπομένως, τὸ ὅτι εἶχα διαβάσει κάπου ὅτι ἡ εὐχαριστία κατὰ τὴν ἀρρώστια εὐαρεστεῖ τὸν Θεὸ ἦταν πολὺ σημαντικό, γιατί ὅταν ἦρθε ἡ ὥρα τῆς ἀνάγκης, γνώριζα τὴ θεωρία, τὴν ἐφάρμοσα καὶ ὁ Θεὸς μὲ βοήθησε.
Ὥστε ὠφελεῖ πολὺ νὰ γνωρίζουμε τὸ τέλειο καὶ ἐκεῖνο ποὺ ἐκτιμᾶ ὁ Θεός. Ὅλη ἡ ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου ποὺ ἔχουμε ἀκούσει καὶ μελετήσει θὰ ἀποδειχθεῖ πολύτιμη γιὰ τὴν ὥρα τῆς ἀνάγκης καὶ θὰ μᾶς σώσει.
