«Μή φέρεις παπά στό σπίτι μας, γιατί θά σάς αμολήσω από τό μπαλκόνι, εσένα, τόν παπά καί τά λιβανιστήρια σας...»

Ή μετάνοια τού κυρ-Αλέκου τήν εσχάτη ώρα… 

Ανδρόγυνο ό κυρ-Αλέκος καί ή κυρά-Καίτη,

παντρεμένοι τό 1920 περίπου.

Κατοχή,

εμφύλιος,

φτώχεια κάργα καί τών γονέων.

Ή κυρά-Καίτη ευλαβέστατη,

προσευχή,

εξομολόγηση,

θεία κοινωνία κλπ.

Ό κυρ-Αλέκος φανατικός άθεος,

κομμουνιστής

αλλά πολύ δίκαιος,

ελεήμων,

φιλάνθρωπος.

Ήξερε από φτώχεια,

στέρηση,

κατατρεγμό.

Συμπονούσε καί βοήθαγε όσους μπόραγε.

Φθάσανε καί οί δυο,

τ’ αντρόγυνο γύρω στά 1995.

Ό κυρ-Αλέκος βαριά αρρώστια,

κατάκοιτος,

ετοιμοθάνατος.

Ή κυρά-Καίτη λαμπάδα δίπλα του,

διακονούσε,

έκλαιγε,

προσευχότανε.

Παιδιά καί εγγόνια

είχανε στή ζωή τους τίς μέριμνές τους,

σπουργιτάκια περνάγανε αστραπή από τούς γέρους

καί φεύγανε.

Ή κυρά-Καίτη παρακάλαγε τόν άνδρα της:

- «Νά φέρουμε άνδρα μου τόν παπά τής ενορίας

νά εξομολογηθείς,

νά κοινωνήσεις,

μή φύγεις σάν άψυχο ζώο γιά τήν άλλη ζωή

καί κολασθείς».

Τίποτε ό μπάρμπας,

τήν σιχτήραγε καί τήν απειλούσε:

- «Μη φέρεις παπά στο σπίτι μας

γιατί θά σάς αμολήσω από τό μπαλκόνι,

εσένα,

τόν παπά

καί τά λιβανιστήρια σας».

Μιά νύχτα ανοιξιάτικη

ψιθύριζε κατατρομαγμένος ό μπάρμπας τήν κυρά του.

- Τρέχα Καίτη, φοβάμαι.

-Τί θέλεις άντρα μου, τ’ αποκρίθηκε αλαφιασμένη εκείνη.

-Νά μωρή, τής απάντησε αυτός πανικόβλητος.

Δέν βλέπεις αυτόν τόν αγριεμένο αράπη,

τόν δίμετρο πού μέ κοιτάει άγρια καί γελάει;

Ποιός είναι;

Πώς μπήκε στό σπίτι μας;

Τί θέλει;

Ή γυναίκα δέν είδε κανέναν άλλο, σταυροκοπήθηκε φωτίστηκε, κατάλαβε:

- «Άντρα μου στό ορκίζομαι όπου θές,

δέν βλέπω κανένα άλλο.

Είμαι σίγουρη ότι είναι ό διάβολος

καί ήλθε ό κακούργος νά σ’ αρπάξει,

νά σέ κολάσει».

Αστραπιαία ό κυρ-Αλέκος συνήλθε,

κατάλαβε καί τής είπε:

- Σέ πιστεύω!

Άμανες υπάρχει ό διάβολος,

υπάρχει καί ό Χριστός

καί παράδεισος

καί κόλαση.

Πήγαινε γρήγορα μόλις ξημερώσει

καί φέρε τόν παπά,

όποιον βρείς στήν ενορία,

νά μέ ξομολογήσει

καί νά μέ κοινωνήσει.

‘’Κατουρήθηκε’’ από φόβο

καί χαρά ή Γριά.

Μόλις ξημέρωσε πήγε στήν ενορία,

βρήκε κάποιον παπά Δημήτρη,

τό καί τό παπά μου καί έλα γρήγορα.

Έτσι καί γίνανε όλα.

Μόλις ξομολογήθηκε

καί κοινώνησε ό μπάρμπα Αλέκος γαλήνεψε,

έλαμψε τό προσωπάκι του

καί πέθανε συγχωρεμένος μέ Θεό

καί ανθρώπους.

«Ή ζωή διδάσκει τόν Χριστό»