«Ο Θεός έβαλε τρεις φορές το χέρι του»

 

Τι μας διδάσκει η ατομική δολοφονία Λαμπράκη για την μαζική δολοφονία των Τεμπών

 

Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης

---

«Υπάρχουν και άλλα επιβαρυντικά στοιχεία. Στην πρώτη επίθεσι εναντίον του Λαμπράκη ουδεμία προφύλαξις ελήφθη. Αλλά εις την μοιραίαν και δολοφονικήν επίθεσιν ηκούσατε πώς εξεπονήθη το σχέδιον της φυγαδεύσεως. Και εάν δεν συνελαμβάνοντο, θα εσχεδιάζετο την επομένην μία δικογραφία για τροχαίο ατύχημα υπ’ αγνώστων, και ο μεν Λαμπράκης θα ήτο εις το Κοιμητήριον, η δε δικογραφία εις το αρχείον. Αλλά με τον Χατζηαποστόλου, με τον Δέρβον και τον Παρταλίδην, και με την άρνησίν των να αφήσουν τον Γκοτζαμάνη να φύγη, ο Θεός έβαλε τρεις φορές το χέρι του, και το στυγερόν έγκλημα απεκαλύφθη.

Ωμίλησαν διά τύχην. Αλλά όπως ο Ανατόλ Φρανς έγραψε, “η τύχη είναι το ψευδώνυμον του Θεού”. Και ακόμη ο Όσκαρ Ουάιλντ έγραψε:

“Ποτέ δεν κερδίζει κανείς όταν παίζη με την αμαρτία εις τα απόκρυφα καταγώγια της αισχύνης”».

Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον εξαίρετο εισαγγελέα Παύλο Δελαπόρτα, ο οποίος το 1966 στην δίκη Λαμπράκη παρέδωσε μάθημα αδαμάντινης εισαγγελικής αγόρευσης προς όλους τους εισαγγελείς που θα ακολουθούσαν αλλά εν έτει 2024, με κάποιες λαμπρές εξαιρέσεις, δεν μπορούν να τον φθάσουν ούτε στο μικρό του δαχτυλάκι.

• Γνωρίζετε σήμερα πολλούς εισαγγελείς οι οποίοι θα τολμούσαν να επικαλεσθούν ρήσεις φημισμένων λογοτεχνών;

• Γνωρίζετε σήμερα πολλούς εισαγγελείς οι οποίοι θα τολμούσαν να μιλήσουν για Θεό;

Κι αν ακόμη υπάρχουν (κάποιοι λίγοι όντως υπάρχουν!) που θα σκέπτονταν να εντάξουν στην αγόρευσή τους λογοτεχνία ή θρησκεία, μάλλον θα ντρέπονταν να το κάνουν, φοβούμενοι χλευαστικά γελάκια από τους παριστάμενους δικηγόρους και το ακροατήριο, αλλά προπάντων την ειρωνεία των ΜΜΕ, ειδικότερα των αργυρώνητων δημοσιογραφίσκων που υπηρετούν φανατικά το νεοταξίτικο σύστημα.

Επειδή η ελληνική ψευτοδημοκρατία της τρίτης δεκαετίας του 21ου (απατ)αιώνα είναι πολύ πιο ψεύτικη και επικίνδυνη απ’ ό,τι εκείνη της δεκαετίας του 1960, η παραπάνω περικοπή από την αγόρευση Δελαπόρτα κρίθηκε ότι είναι πολύ πιο χρήσιμη και διδακτική από ό,τι μια τετριμμένη αναφορά στον τρόπο της διάπραξης της αισχρής δολοφονίας Λαμπράκη.

Διότι η σημερινή ημέρα είναι και μια επονείδιστη ανάμνηση για τα διαχρονικά χάλια της ελληνικής δικαιοσύνης. Στην δίκη Λαμπράκη, ο θάνατος του οποίου επήλθε στις 22 Μαΐου 1963, η δικαιοσύνη επαλήθευσε την θεωρία του Θαυμαστού Ανάποδου Κόσμου: δεν απένειμε δίκαιο, αλλά άδικο, απλώνοντας, όπως το συνηθίζει, προστατευτικό μανδύα αθωότητας στους υποκρυπτόμενους παρακρατικούς-αόρατους μαριονετίστες. Ταυτοχρόνως, έριξε στα μαλακά τους αυτουργούς της δολοφονίας Λαμπράκη καταδικάζοντάς τους μόνο ως συμμετόχους σε θανατηφόρο σωματική βλάβη, άρα ως προς τον επελθόντα θάνατο εκρίθη ότι οι δράστες ενήργησαν αμελώς!

Το τρίκυκλο του Γκοτζαμάνη, δηλαδή, σακάτεψε μεν τον Λαμπράκη, αλλά ο θάνατός του ήταν προϊόν λοξοδρόμησης του αρχικού σχεδιασμού! Πόση υποκρισία μπορεί να αντέξει ο Έλληνας που ταΐζεται συστηματικά με σανό;

Όπως σήμερα με αφορμή την μαζική δολοφονία των Τεμπών, έτσι και το 1963 με αφορμή την ατομική δολοφονία Λαμπράκη, ο εμετικός Τύπος της εποχής αναμασούσε την γνωστή προπαγανδιστική φράση που αποσκοπεί στον κατευνασμό και τον υπνωτισμό της οργισμένης κοινής γνώμης:

Ειδικότερα, οι εφημερίδες, πιπιλώντας την σάπια καραμέλα της εύηχης δημοκρατίας, έγραψαν:

«Η δημοκρατία δεν φοβείται την αλήθειαν και τιμωρεί το έγκλημα. Να χυθεί πλήρες φως εις την σκοτεινήν υπόθεσιν. Άτεγκτον καθήκον της δικαιοσύνης και βαρεία ευθύνη της κυβερνήσεως».  

Αντί, λοιπόν, να χυθεί άπλετο φως, χύθηκε άπλετο σκοτάδι.

Πάντοτε οι προπαγανδιστές διατυμπανίζουν τις υποσχέσεις που χαϊδεύουν τα αυτιά των βρεφοπολιτών, αποκρύπτοντάς τους αυτό που είναι σχεδιασμένο να συμβεί: ένα ξεδιάντροπο, υποδειγματικό κουκούλωμα!

H προπαγάνδα είναι το φοβερότερο όπλο του ανάποδου κόσμου, δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνάμε.

Όποιος επιθυμεί να εντρυφήσει στην δολοφονία Λαμπράκη, αξίζει να μελετήσει το προσφάτως εκδοθέν βιβλίο της Εύης Γκοτζαρίδη, Η ζωή και ο θάνατος του Γρηγόρη Λαμπράκη. Ένας ειρηνιστής στη δίνη του εμφύλιου διχασμού, εκδ. ΚΨΜ, Αθήνα 2023.

Δεδομένου ότι η Νέα Τάξη Πραγμάτων ξεπαστρεύει και στις μέρες μας όποιους πολιτικούς πηγαίνουν κόντρα στα σχέδιά τους, η δολοφονία Λαμπράκη αποτελεί ένα πρώτης τάξεως ιστορικό προηγούμενο, που μας βοηθεί να καταλάβουμε πώς ενεργούν και στην Ελλάδα οι χειραγωγούμενες θλιβερές μαριονέτες του παγκόσμιου συστήματος.