Οι ληράρηδες του Αιγαίου. Τ' άστρα δεν βασιλεύουνε. (Κάσος)

 Για κάποιο περίεργο λόγο, τον ήχο της αχλαδόσχημης λύρας τον συναντά κανείς μόνο στην ακριτική γραμμή της χώρας. Η Θράκη, η Λήμνος, η Κάσος και η Κάρπαθος, η Ρόδος, η Τήλος, η Χάλκη καθώς και η Κρήτη, δημιουργούν ένα οχυρό απέναντι στην επέλαση του ήχου που επιβάλει η μουσική βιομηχανία. Το κάθε μέρος από τα προαναφερθέντα δημιουργεί μια δικιά του μουσική σχολή στη λύρα.

 

 Το μουσικό ύφος της κάθε σχολής εξαρτάται πολύ από τα δρώμενα που λαμβάνουν χώρα στον κάθε τόπο και που τις περισσότερες φορές είναι αρχέγονα. Η λύρα όμως είναι ο καταλύτης για τη πραγματοποίηση τους. Οι μεγάλοι πρωταγωνιστές είναι οι λυράρηδες του Αιγαίου, αυτοί που λειτουργούν το όργανο με δεξιοτεχνία, με έμπνευση αλλά και αυτοσχεδιασμό. Λύρα και λυράρης θα συνοδεύσουν την πορεία των κατοίκων του χωριού από την Όλυμπο έως την σπηλιά του Α'ι Γιάννη στην Βρουκούντα. Η λύρα του Γιάννη Στρίκου θα κάνει τους αναστενάρηδες της Μαυρολεύκης να πατήσουν τη φωτιά. Ο Ψαραντώνης στον Ψηλορείτη θα παίζει και θα διασκεδάζει τους καλεσμένους τουστον Aγιο Φανούρη. Ο Αεράκης και ο Σκουλάς στα Ανώγεια. Ο Σάββας Περσελής, 92 χρόνων, στην Κάσσο, δημιουργεί μια φαμίλια, τους Περσελήδες, που για πέντε γενεές θα είναι οι λυράρηδες της Κάσσου. Ο αδελφός του ο Ηλίας Περσελής. Ο Παυλίδης και ο Κλαδάκης στη Ρόδο, οι Σπυρόπουλοι στη Χάλκη, και ο Κοτσιναδέλης στη Λήμνο, ο Πετράκης μαζί με το Σγουρό και το Βάρδα στο Λασίθι, ο Κλωστράκης και ο Βακάκης στα Χανιά, είναι τα πρόσωπα που συμπληρώνουν αυτή τη νοητή ακριτική γραμμή, δημιουργώντας όλοι μαζί έναν ήχο μυστηριακό, τον ήχο της λύρας.